در اطلاعیه پلیس آمده است: «خبر برخی رسانهها در خصوص دستگیری قاتل یا قاتلان مرحوم داریوش مهرجویی و همسر ایشان کذب است و انتظار میرود تا رسانههای محترم مبتنی بر اخبار متقن و از مسیر دفتر سخنگوی پلیس اطلاع رسانی کرده و از گمانهزنیهای بی اساس در مورد دوری کنند.»
زندهیاد داریوش مهرجویی در یکی از اظهارنظرهای دردناک خود، صراحتاً گفته بود: «من آنچنان که باید و شاید از مسیر فیلمسازیام در ایران راضی نیستم، برای اینکه دائما در جنگ و جدال یا در معارضه با سیستم نظارت و سانسور بودم. چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب. بسیاری از کارهای من از «گاو» گرفته تا «پستچی» و «دایره مینا» و «مدرسهای که میرفتیم»، از یک سال تا سه سال توقیف بودند یا سانسور شدند. جالب اینکه همین فیلمها که بعدا اجازه اکران گرفتند، در فستیوالها و جشنوارههای مختلف داخلی و خارجی جایزه…
سینماگران افغانستانی در یک نامه سرگشاده خواستار شناسایی و به کیفر رساندن عاملان قتل این زوج سینماگر ایرانی از سوی نهادهای عدلی و قضایی جمهوری اسلامی ایران شدند.
از مرتضایی سوال میکنیم که جایگاه موسیقی فیلم در ذهن زندهیاد مهرجویی چه جایگاهی داشت؟ که پاسخ میدهد: استاد مهرجویی شناخت عمیقی به موسیقی داشت. او موسیقی کلاسیک و موسیقی ایرانی را خیلی خوب میشناخت و نظراتی حرفهای میداد؛ نه اینکه از سر احساس حرفی بزند.