«حاج اسدالله فریدون» دو پسر داشت و اهل سرخه سمنان بود. بیشتر از 70 سال در وسط روستایی که بعدها، بخش و شهر و شهرستان شد هر روز صبح از خانه بیرون میآمد نماز صبحش را در مسجد میخواند و بعد درب مغازه عطاریاش را باز میکرد و مینشست به انتظار رزق و روزی.