بیکار

متاسفانه سیاست گذاران از سال‌های پایان جنگ (۶۶ و ۶۷) شروع به افزایش دانشگاه‌ها کردند که شاید بتوانند فرصتی در جهت ایجاد اشتغال بخرند. این افزایش بی رویه دانشگاه‌ها بی توجه و بی تناسب با نیاز‌های جامعه و کشور انجام شد و تعداد رشته‌هایی که تناسب چندانی با نیاز‌های کشور نداشتند نیز افزایش پیدا کرد. به نظر می‌رسد هدف از این کار، سر کار گذاشتن افراد بود. در دهه‌های گذشته، دانشگاهها، مراکز آموزش عالی، موسسات غیرانتفاعی و علمی کاربردی، مثل قارچ سر بر آوردند و جوانان این مرز و بوم را جذب کردند. در نتیجه بخشی از هزینه‌های خانوار صرف اموری شد که اصلا غیرضروری بود. بهتر بود به جای این کار، روی سازمان‌های فنی و حرفه‌ای مبتنی بر تکنولوژی‌های مدرن متمرکز شویم. ما اکنون خودمان را با برخی آموزش‌های غیرضروری و تاریخ گذشته مشغولیم. با همین سیاست‌های غیرمسئولانه است که تعداد زیادی فارغ التحصیل را وارد جامعه کرده ایم، آن هم بدون این که سرمایه گذاری‌های لازم حوزه اقتصاد را برای این جوانان فراهم کرده باشیم.

بر اساس اطلاعات منتشر شده از سوی مرکز آمار ایران در بهار سال ۱۳۹۵ نرخ بیکار ی در حالی به ۱۲.۲ درصد رسید که نرخ بیکار ی مردان ۱۰.۳ درصد و نرخ بیکار ی زنان ۲۰.۴ درصد بود. همچنین نرخ بیکار ی نقاط شهری معادل ۱۳.۷ درصد و نرخ بیکار ی نقاط روستایی ۸.۳ درصد بوده است.

موضوع اشتغال فارغ التحصیلان در سال های اخیر یکی از چالش های بزرگ کشور در مسئله بیکار ی شده و دولت ها مرتبا پیرامون آن سخن می گویند. با این وجود، حل مسئله بیکار ی فارغ التحصیلان دانشگاهی چند راه مشخص دارد که غیر از آن کار خاصی نمی توان کرد و نباید امیدوار به حل مشکلات اشتغالی جوانان درس خوانده بود.

نتایج یک تحقیق جدید نشان می دهد نرخ بیکار ی مردان تحصیل کرده ۱۸.۹ درصد و بیکار ی زنان به ۳۳ درصد رسیده و دولت به شدت نگران اتمام تحصیل ۴.۵ میلیون دانشجویی است که به‌زودی متقاضی کار خواهند شد.

20 هزار مهندس بیکار آمار تفکیک شده ای از تعداد مهندسانی است که به صورت پاره وقت و یا پروژه ای مشغول به کار هستند.

6.5 میلیون نفر از جمعیت کشور در فاصله سال‌های 84 تا 92 بر تعداد افراد غیرفعال کشور افزوده شد و در حال حاضر 39.5 میلیون نفر از جمعیت کشور نه شاغلند و نه بیکار و با اینکه در سن کار قرار دارند اما در توسعه کشور نقشی ندارند و صرفا مصرف کننده‌ هستند.

با وجود ادعای ریشه کنی بیکار ی، سیاستهای اشتغال زایی دولتهای نهم و دهم چنگی به دل نزد و با صرف میلیاردها تومان هزینه و پرداخت تسهیلات بانکی برای ایجاد اشتغال، پرونده حل نشده 3 میلیون بیکار به دولت یازدهم سپرده می شود.