آنچه که در فیلم پوست بسیار باارزش است روایت افسانه با گذر از زمان حال و گذشته و حتی آینده است، چیزی که شایسته روایت یک افسانه و اسطوره است، اینکه روایت فیلم زمانمند نیست بسیار بینظیر است و این کار به نحو احسن انجام میشود، بعید میدانم سازندگان فیلم از ایده متاهستوریک اطلاع داشته باشند، اما ناخودآگاه پا به روایتی فراتاریخی میگذارند و دست به روایتگری میزنند، کاری که مدنظر فیلسوفانی مانند کربن و ایزوتسو بود، این برای نگارنده از این جهت میتواند محل تعجب و تأمل باشد که این اتفاق شاید بدون اطلاع سازندگان این فیلم با افکار این فیلسوفان باشد.