فلاحت‌پیشه: تنها کاری که طیف مقابل انجام می‌دهد، مقصرنمایی پزشکیان است

حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، تحلیل‌گر ارشد سیاست خارجی و رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس دهم، در گفت و گویی با اشاره به اینکه وفاق بعنوان یکی از مفاهیم سیاسی و اخلاقی، واجد معانی خاص و در زمره مفاهیم مثبت سیاسی به شمار می‌آید، گفت: این مفهوم، در شرایط خاص ایران، از سوی مسعود پزشکیان مطرح گردید و موضوع اصلی وفاق رئیس جمهوری، پیشبرد اهداف سه‌گانه انتخاباتی خود، شامل اصلاحات سیاسی داخلی، تنش‌زدایی خارجی و اصلاحات اقتصادی بود.

به گزارش ایرنا، اهمّ سخنان او در ادامه می‌آید:

*مفاهیم سیاسی زمانی مستهلک و بی‌اثر می‌شوند که در عمل، به آنها پایبند نباشیم و متاسفانه، رقبای آقای پزشکیان، به‌گونه‌ای عمل کردند که به‌تدریج، وفاق، معنای خود را از دست داد؛ بنابراین با گذشت زمان، وفاق به اسمی تبدیل شد که آقایان پزشکیان و ظریف، برای عقب‌نشینی خود در برابر تندروها، برگزیدند؛ بدین معنا که تنها چیزی که مشاهده شد، عقب‌نشینی دولت و پیشروی جریان‌های مخالف دولت بود.

*جریان‌های رقیب، در مقابل اخلاق عمومی پزشکیان، با اخلاق سیاسی ناپسند عمل کردند و به وعده‌های خود پایبند نماندند و در نهایت، در طول یک روز، دو عضو اصلی کابینه ایشان برکنار شدند. وفاقی با پزشکیان انجام نگرفت و در حال حاضر، پزشکیان با وعده‌های انتخاباتی خود تنهاست.

*یکی از دستاورد‌های آقای پزشکیان، رفع فیلتر برخی از سامانه‌ها -مثل واتساپ- بوده است. ولی در سایر موارد کارشکنی صورت گرفت. به‌عنوان مثال، اگر با صداقت با پزشکیان عمل می‌شد، در مورد همین موضوع تلگرام، واقعاً هیچ مشکلی وجود نداشت؛ ولی از آن‌جایی‌که این اقدام را نوعی عقب‌نشینی در برابر رئیس جمهوری می‌دانستند، تلگرام رفع فیلتر نشد و در سطوح دیگر نیز، شاهد رفتار‌هایی بودیم که نشان می‌داد جریان رقیب، به‌دنبال مقصرنمایی دولت است؛ یعنی سعی می‌کردند گناه گذشته را به گردن پزشکیان بیندازند.

* از این منظر، بخشی از وفاق، این بود که پزشکیان به گذشته نپردازد؛ یعنی نگوید که یک اسب ناتوان را تحویل گرفته است. تیم آقای پزشکیان نیز می‌بایست سعی می‌کردند به گذشته نپردازند؛ ولی هرچه از گذشته دور شدیم گناه تمام مشکلات را به گردن آقای پزشکیان انداختند. از این رو، در این موضوع، معتقدم کسانی که در وفاق، مناصب را قبضه کردند، هنگامی‌که بحث به موضوعات اساسی کشیده شد، عملاً به سمت مقصرنمایی آقای پزشکیان حرکت کردند.

* ما در ایران، بدعتی داریم به نام بدعت سران سه‌قوه که بنده از گذشته با آن مخالف بودم؛ چراکه معنای آن، دور زدن نهاد‌های قانونی کشور است. ولی، در هر حال، بر طبق این بدعت عمل شد. حال، آیا آقای پزشکیان در دفاع از اعضای کابینه خود، بار‌ها نگفت که تصمیمات کلان کشور در جلسه سران سه قوه اتخاذ می‌شود و لذا نباید بخشی از دولت را مقصر دانست. ولی ما دیدیم که حتی رئیس قوه مربوطه نیز، از آقای پزشکیان حمایت نکرد؛ کما این‌که بخشی از مسائل اقتصادی نیز، ناشی از تصمیمات همین قوا بود. این نشان می‌دهد که از وفاق اخلاقی آقای پزشکیان، سوءاستفاده سیاسی صورت گرفته است.

* تکرار می‌کنم، از وفاق اخلاقی آقای پزشکیان، سوءاستفاده سیاسی شد. اوج این سوءاستفاده را نیز در مجلس مشاهده کردیم. بنیابراین به نظر می‌رسد که از وفاق در شرایط کنونی تنها اسمی باقی مانده است؛ آن‌هم در شرایطی که آقای پزشکیان، با شرایط دشوار خارجی نیز مواجه شده و حتی در سیاست خارجی نیز، ایشان به‌جای ارائه طرح‌های تنش‌زدا، بسیاری از شعار‌های جریان‌های رقیب را تکرار کرد؛ ولی باز هم، شاهد بودیم که عملاً در این حوزه نیز، سعی کردند به دولت آقای پزشکیان آسیب برسانند.

* پزشکیان، در واقع، زمین را داد تا زمان بخرد؛ ولی من معتقدم که زمین را داد و زمان نیز علیه او شکل گرفت. بخش عمده این مساله، به این دلیل است که ایشان، اخلاق سیاسی را، به‌اصطلاح، تا حد زیادی درک نکرده بود. اخلاق سیاسی -که به‌ویژه افراطیون در ایران از آن برخوردارند، نوعی اخلاق ماکیاولیستی است. یعنی افراطیون به‌راحتی حاضرند برای به‌دست آوردن قدرت، تمام برنامه‌های رقیب را با شکست مواجه کنند.

* من به آقای پزشکیان گفتم که شما موظفید تمام کابینه خود را از نیرو‌هایی برگزینید که به سیاست‌های شما ایمان داشته باشند، در این صورت اگر مجلس نیز رای اعتماد نداد، شما می‌توانید بار‌ها و بار‌ها افراد دیگری را معرفی کنید تا در نهایت، تیم خود را شکل دهید.

* وفاقِ کنونی تنها نتیجه‌ای که برای دولت آقای پزشکیان داشت، از بین رفتن فرصت‌های او در داخل و خارج بود؛ تاکید می‌کند که ارائه آقای پزشکیان به‌مثابه یک قوه مستقل، با برنامه‌های مشخص در حوزه‌های داخلی و روابط خارجی، حتماً موفق‌تر بود؛ ولی ما می‌بینیم که اکنون به نتیجه‌ای نرسیده است.

مسیر پیش رو این است که رئیس جمهور در قالب همان سه‌گانه سیاست داخلی، خارجی و اقتصادی، باید یک طرح عملیاتی جدی در کابینه مطرح کند و پس از آن، نخست اعضای کابینه‌ای که حاضرند در همین چارچوب حرکت کنند را حفظ نماید و کسانی را که حاضر به همراهی نیستند و از بیرون خط می‌گیرند، از کابینه کنار بگذارد و با یک تیمی که به عهد خود با مردم اعتقاد دارند، سیاست‌ها را پیش ببرد؛ در غیر انصورت ما شاهد خواهیم بود که در سال جدید، ناترازی‌ها بیش‌تر خود را نشان خواهند داد و تنها کاری که طیف مقابل انجام می‌دهد، مقصرنمایی آقای پزشکیان است.

* من معتقدم که هر کسی که وارد حوزه سیاست می‌شود، طبیعتاً اخلاقیات خودش را باید به‌همراه بیاورد؛ ولی پاسخ درست نگرفتن از رقیب، به‌هیچ‌وجه، منطق یک اخلاق را توجیه نمی‌کند. آقای پزشکیان نباید برای چندمین بار، از یک سوراخ گزیده شود.

* من این موضوع را به‌عنوان یک امر مثبت برای یک سیاستمدار، نمی‌دانم. ما هنوز هم می‌بینیم که اطرافیان آقای پزشکیان، تحت این عنوان که ایشان انسان اخلاقی است، عقب‌نشینی‌های وی را توجیه می‌کنند؛ ولی من معتقدم که اخلاقی‌ترین وعده آقای پزشکیان، به رأی‌دهندگان بود. آیا این جزو اخلاق نیست کسانی که به ایشان رای دادند، منتظرند که آقای پزشکیان، به وعده‌های انتخاباتی خود عمل کند. وقتی‌که آقای پزشکیان، به همان میزان که وعده داده است عمل نکند، به همان میزان نیز از اخلاق سیاسی دور شده است. لذا، نباید هنگامی‌که با رقیب مواجه می‌شویم، از عنوان اخلاق برای عقب‌نشینی استفاده کنیم؛ ولی هنگامی‌که عهد واقعی با مردم مطرح می‌شود، در آن‌زمان، حرفی برای گفتن نداشته باشیم.

* من معتقدم که برخی از اطرافیان وفاق، هیچ اعتقادی به وفاق ندارند و اکنون برای مقصرنمایی، خستگی، فرسودگی و ناکارآمدی دولت استفاده می‌کنند و برای تصاحب دولت دندان تیز کرده‌اند. زیرا آقای پزشکیان، برای این وفاق، بسیاری از نیرو‌های خود را از دست داد؛ بسیاری از آراء و پایگاه‌های رأی خود را از دست داد و روزبه‌روز دچار نوسانات جدی می‌شود؛ ولی در طرف مقابل، در پوست لبخند‌های افراد، کسانی را می‌بینم که به‌راحتی به‌دنبال جمع کردن پایگاه‌های حامی آقای پزشکیان هستند.

* اینها، واقعیت‌هایی است که آقای پزشکیان از آنها غفلت کرده است؛ لذا، من معتقدم که وفاق، اسم قشنگی است؛ به‌شرطی‌که به هر حال، طرف‌های دیگر نیز به آن اعتقاد داشته باشند؛ و در پایان بر این باورم که اکنون آقای پزشکیان، به اندازه کافی تجربه کسب کرده است تا یک بار دیگر، با توجه به مصادیق، وفاق را مورد ارزیابی قرار دهد.