اگرچه هسته کوچک و درخشان در کهکشان‌های فعال موسوم به «سیفرت» (Seyfert) رایج است، اما مسیه ۹۴ به عنوان یک «کهکشان ستاره‌فشان» (Starburst galaxy) شناخته می‌شود. از آنجا که مسیه ۹۴ نسبتا نزدیک است، ستاره‌شناسان می‌توانند دلایل انفجار ستاره‌زایی کهکشان را با جزئیات بررسی کنند.
کهکشان «مسیه ۹۴» (Messier ۹۴) در فاصله ۱۵ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی شمالی «تازی‌ها» (Canes Venatici) قرار دارد.
به گزارش ایسنا به نقل از ناسا، وسعت این کهکشان مارپیچی که یک هدف محبوب برای ستاره‌شناسان زمینی به شمار می‌رود، در حدود ۳۰ هزار سال نوری است و بازوهای مارپیچی در حاشیه قرص پهن آن می‌چرخند اما میدان دید «تلسکوپ فضایی هابل» حدود ۷۰۰۰ سال نوری یا بیشتر از ناحیه مرکزی کهکشان را در بر می‌گیرد.
این نمای نزدیک، هسته فشرده و درخشان و خطوط غبار داخلی برجسته کهکشان را بررسی می‌کند که توسط حلقه متمایل به آبی متشکل از ستاره‌های جوان و پرجرم احاطه شده است. به نظر می‌رسد که ستاره‌های پرجرم حاضر در حلقه کمتر از ۱۰ میلیون سال داشته باشند و این نشان می‌دهد که کهکشان یک دوره از شکل‌گیری سریع ستاره‌ها را تجربه کرده است.
در نتیجه، اگرچه هسته کوچک و درخشان در کهکشان‌های فعال موسوم به «سیفرت» (Seyfert) رایج است اما مسیه ۹۴ به عنوان یک «کهکشان ستاره‌فشان» (Starburst galaxy) شناخته می‌شود. از آنجا که مسیه ۹۴ نسبتا نزدیک است، ستاره‌شناسان می‌توانند دلایل انفجار ستاره‌زایی کهکشان را با جزئیات بررسی کنند.
