پرسپولیس در خیلی از سال‌های قهرمانی اش، در یک سوم پایانی فصل توانسته عقب افتادگی اش نسبت به رقبا را جبران کند. با این حال تحقق رویای قهرمانی برای قرمزها، نیازمند تحقق بعضی شرایط است.
یکی از بدترین پرسپولیس‌های یک دهه گذشته، برد بسیار خوش موقع و روحیه بخشی برابر استقلال به دست آورد. ساعتی پس از آنکه تراکتور و سپاهان در یک بازی نه چندان تماشایی به تساوی بدون گل رضایت دادند، پرسپولیس توانست با نتیجه ۲بریک، رقیب سنتی اش را در دربی ۱۰۵ تهران شکست بدهد.
به این ترتیب بار دیگر رگه‌هایی از امید برای کسب عنوان قهرمانی به اردوگاه سرخ پوشان پایتخت بازگشت. آنها حالا در فاصله ۴ امتیازی با صدر جدول قرار دارند؛ با ۴۱ امتیاز، بعد از تراکتور ۴۵ و سپاهان ۴۴ امتیازی. با توجه به اینکه هنوز ۹ هفته تا پایان فصل باقی مانده و دست کم روی کاغذ پرسپولیس مسابقات آسان تری نسبت به آن دو مدعی دیگر پیش رو دارد، جبران چنین فاصله‌ای غیرممکن نیست، مخصوصا که پرسپولیس در خیلی از سال‌های قهرمانی اش، در یک سوم پایانی فصل توانسته عقب افتادگی اش نسبت به رقبا را جبران کند. با این حال تحقق رویای قهرمانی برای قرمزها، نیازمند تحقق بعضی شرایط است.
همیشه همین طور بجنگ!
در نخستین شرط، پرسپولیس اگر می‌خواهد قهرمان شود، باید شبیه نیم ساعت آخر دربی تهران باشد یا نمایشی را تکرار کند که مقابل تراکتور از این تیم دیدیم. در مصاف حیثیتی با تیم تبریزی که متشکل از برخی ستاره‌های قدیمی سرخ پوشان بود، کل پرسپولیسی‌ها با نهایت عطش و اشتیاق دوست داشتند برنده بازی باشند و این اتفاق افتاد. شما هیچگاه تراکتور را در این فصل، آن طور زمین گیر ندیدید و احتمالا نخواهید دید. همین جنگجویی را مخصوصا در دقایق پایانی دربی ۱۰۵ هم از قرمزها دیدیم. می‌شود صحنه‌های زیادی را از دل بازی با استقلال بیرون کشید که نشان بدهد چطور بازیکنان پرسپولیس برای گرفتن توپ می جنگیدند و بر حریف چیره می‌شدند. بدون تعارف این انگیزه و اشتیاق در خیلی از مسابقات قبلی سرخ‌پوشان در این فصل دیده نشده بود و به جرات می‌توان گفت اگر پرسپولیس همیشه همین‌طور بازی می‌کرد، امروز بخت بسیار بیشتری برای قهرمانی داشت. حفظ چنین شوق و ضرباهنگی، می‌تواند قرمزها را به رویای فتح جام نزدیک‌تر کند.
خوش‌بینی تاکتیکی
در یک دهه گذشته، شاید هیچ نسخه‌ای از پرسپولیس به اندازه تیم فعلی زیر فشار انتقادات نبوده باشد؛ تیمی که ساده و تکراری گل می‌خورد، اما سخت و پرمشقت گل می‌زند. ساختار دفاعی پرسپولیس البته در دربی هم ترک عادت نکرد و علیرضا کوشکی، به تنهایی در محوطه جریمه قرمزها با ضربه سر دروازه گوندوز را گشود، اما در روند حرکتی پرسپولیس می‌شود نشانه‌هایی از پیشرفت را هم دید. اسماعیل کارتال، سرمربی پرسپولیس بعد از دربی گفت تیمش روی حرکات تمرین شده به گل رسیده و این ادعا نمی‌تواند چندان بیراه باشد. تمرکز پرسپولیس در این بازی، روی ارسال توپ‌های تند و تیز پشت مدافعان استقلال بود و دیدیم که در صحنه گل اول، علی علیپور از همین طریق توانست پنالتی بگیرد. گل دوم هم که نمونه کامل یک گل تمرین شده و تاکتیکی بود. حتی تنها گل پرسپولیس در اراک برابر آلومینیوم هم که روی پاس فرشاد احمدزاده و ضربه علی علیپور به دست آمد، بی شباهت به گل‌های دربی نبود. در مجموع اگر پرسپولیس در خوردن گل‌های مفت کمی صرفه جویی کند و در مقابل به پیشرفت‌های تاکتیکی اش ادامه بدهد، شاید بتواند یک جام قهرمانی دیگر را به کلکسیون افتخاراتش بیفزاید.
