
علیرضا نادعلی، سخنگوی شورای شهر میگوید: «طبق آییننامه نامگذاری معابر، معابری با عرض کمتر از ۳۰ متر، بهویژه بنبستها و کوچههای کوچک، در اختیار شهرداریهای مناطق است و آنها میتوانند بهصورت مستقل این نامگذاری را انجام دهند. این نامگذاریها معمولاً نیازی به مصوبه شورای شهر ندارند و شهرداری هر منطقه با محوریت روابط عمومی، که دبیر کمیسیون منطقه است، میتواند این تغییرات را اعمال کند.»
چند روزی است که نامگذاری معبر به نام فرزند یکی از مدیران شهری حاشیه ساز شده این درحالی است که این رویه در کمیسیون نام گذاری شورا بی سابقه نیست و در دوره پنجم مدیریت شهری در یکی از جلسات کمیسیون نامگذاری یکی از مدیران شهری پیشنهاد میدهد که نام دخترش «مرسانا» بر روی یکی از معابر شهری گذاشته شود که مورد استقبال رییس وقت کمیسیون نامگذاری قرار میگیرد و حالا مرسانا نام یکی از خیابانهای تهران است. اتفاقی که در خصوص نامگذاری «بارانا» در منطقه ۸ نیفتاد و رسانهای شدن آن توسط یک خبرنگار باعث شد بارانا خیلی زود به یکم تغییر کند.
به گزارش خبرآنلاین، ماجرای از توییت یکی از خبرنگار شهری آغاز شد که اعلام کرده بود، معبری به نام دختر مدیر روابط عمومی شهرداری ۸ منطقه نامگذاری شده است.
این اقدام، که بدون مصوبه شورای شهر انجام شده، واکنشهای متعددی را به همراه داشته و موجب انتقاداتی درباره نظارت بر فرآیند نامگذاری معابر شهری شده است.
پس از انتشار این گزارشها، شهرداری منطقه ۸ به سرعت وارد عمل شد و نام این معبر را تغییر داد.
هر چند که شهردار منطقه در اینستاگرام خود نوشت:نام دختران عزیز من، مهرسا و نورا هست. ممکن است در هر گذر و کوچهای نام یکی از دختران و پسران ایران سربلندمان را ببینیم. کشور عزیزمان با همین نامها آباد است. افتخار برایتان خدمت میکنیم.
در تاریخ هم جستوجو کنیم رد پای این سبک نام گذاری در دوره ناصرالدین شاه را میتوان پیدا کرد. برخی از محلات تهران هنوز هم به نام زنان ناصرالدین شاه شناخته میشود. «داریوش شهبازی» تهرانشناس در اینباره میگوید: «در محدوده نازیآباد باغی بزرگ وجود داشت که به نام «نازخاتون» یکی از همسران ناصرالدینشاه سند خورده بود؛ باغی با درختان میوه و چنارهای بلندبالا و عمارتی در دل آن. محله نازیآباد هم نامش را از نام نازخاتون وام گرفت و گفته میشود ابتدا نام محله به «نازآباد» و به تدریج به نازیآباد تغییر کرد.»
محله منیریه تهران هم به نام «منیرالسلطنه» یکی از زنان ناصرالدینشاه قاجار است. منیرالسلطنه دختر محمدتقی خان معمارباشی بود؛ معماری سرشناس که ساختمان دارالفنون را ساخت. به دلیل رفت و آمد معمارباشی به کاخ ناصرالدینشاه بود که شاه قاجار با «منیرالسلطنه» دختر معمارباشی آشنا شد و او را وارد حرمسرای خود کرد.
محله اقدسیه که امروز با برجها و آپارتمانهای گرانقیمت شناخته میشود، در دوران قاجار، روستایی کوچک و قجری بود در حد فاصل بین سلطنتآباد و کاخ صاحبقرانیه. ناصرالدینشاه این آبادی کوچک را به «امینه اقدس» یا همان «اقدسالدوله» که یکی از همسران محبوبش بود بخشید.
نام مهرآباد هم به «عصمتالدوله» دختر محبوب ناصرالدین شاه میرسد. این محدوده مهریه عصمت الدوله بوده است.
«در دوره ما بزرگی گفته بود که وقتی در شهر راه میرویم، احساس میکنیم شهر صاحب دارد، نمیخواهم بگویم الان برعکس عمل شده، اما براستی چرا این اتفاقات میافتد!»
این گلایه ناصرامانی از یکی مدیران شهرداری بود زمانی که اعلام کرد از ساخت و سازی غیر مجاز در دانشگاه تهران خبر ندارد.
طبق آییننامه نامگذاری معابر، معابری با عرض کمتر از ۳۰ متر، بهویژه بنبستها و کوچههای کوچک، در اختیار شهرداریهای مناطق است و آنها میتوانند بهصورت مستقل این نامگذاری را انجام دهند.
ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران در پاسخ به پرسش که این نامگذاری یکی دیگر از مصداقهای بیصاحب بودن شهر نیست میگوید: «این موضوع صحت دارد و من با شهردار منطقه صحبت کردم. قرار شد که این اشتباه بهسرعت اصلاح شود. این اتفاق نشان میدهد که تمرکز کافی بر مدیریت شهری از بالا وجود ندارد و چنین خودسریهایی نباید در سطح شهر رخ دهد. این یکی از نشانههایی است که پیشتر هم درباره آن هشدار داده بودم؛ مسئله نظارت در شهر تهران که یکی از وظایف اصلی شورا است.»
او ادامه میدهد: «نامگذاری معابر یک موضوع فرهنگی و در حوزه مسئولیت کمیسیون فرهنگی شوراست. در این مورد، بدون مصوبه شورا، تصمیمگیری انجام شده که این یک تخلف است. پس از تماس من، شهردار منطقه قول داد که اصلاحات لازم را انجام دهد. من هم پیگیر این موضوع بودهام و میدانم که کمیسیون فرهنگی شورا در حال بررسی واکنش مناسب به این مسئله است.»
امانی در خصوص این که این گونه تخلفات چگونه به اطلاع شورای شهر میرسد، میگوید: «مردم، معتمدین محلات و رسانهها در این مسیر نقش مهمی دارند. بسیاری از تذکراتی که ما در شورای شهر دادهایم، حاصل گزارشهای مردمی بوده است. در شهری با ۱۳ میلیون جمعیت و ۷۰۰ کیلومتر وسعت، ۲۱ عضو شورا بهتنهایی نمیتوانند بر همه مسائل نظارت داشته باشند، بنابراین مردم و رسانهها باید به ما کمک کنند، و تا امروز هم این کار را کردهاند. ما در برابر چنین تخلفاتی هیچگونه مسامحهای نخواهیم داشت و با هر موردی قاطعانه برخورد میکنیم.»
علیرضا نادعلی، سخنگوی شورای شهر، دراین رابطه میگوید: «طبق آییننامه نامگذاری معابر، معابری با عرض کمتر از ۳۰ متر، بهویژه بنبستها و کوچههای کوچک، در اختیار شهرداریهای مناطق است و آنها میتوانند بهصورت مستقل این نامگذاری را انجام دهند. این نامگذاریها معمولاً نیازی به مصوبه شورای شهر ندارند و شهرداری هر منطقه با محوریت روابط عمومی، که دبیر کمیسیون منطقه است، میتواند این تغییرات را اعمال کند.»
وی ادامه میدهد: «با این حال، تخلف صورتگرفته مربوط به نامگذاری معبری با عرض بیش از ۳۰ متر بوده است که طبق آییننامه، نیاز به مصوبه شورای شهر دارد. به محض اطلاع از این موضوع، پیگیریهای لازم انجام شد و شهردار منطقه بلافاصله وارد عمل شد و نامگذاری اصلاح شد.»
نادعلی تأکید میکند: «تذکر دادیم که این تخلف نباید رخ میداد، اما در نهایت نامها تغییر کرد و این اقدام توسط شهرداری بهسرعت اصلاح شد. هر نامگذاری برای معابری با عرض بیش از ۳۰ متر، حتماً باید با مصوبه شورای شهر انجام شود. البته اسامی انتخابشده میتوانند شامل افراد مختلف یا مفاخر باشند، اما مهمترین مسئله رعایت فرآیند قانونی و آییننامهای است.»
وی در پایان گفت: «ما این موضوع را پیگیری کردیم، مشکل بلافاصله حل شد و تذکر لازم نیز صادر شد.»