شنوایی سنجی نوزادان در مراحل مختلفی از رشد آن‌ها انجام می‌شود. نخستین مرحله معمولا طی چند هفته پس از تولد است که به آن غربالگری شنوایی نوزاد گفته می‌شود. سپس از ۹ ماهگی تا ۲.۵ سالگی و حین بررسی‌های سلامت و رشد، ممکن است شنوایی سنجی نوزاد چند بار دیگر نیز تکرار شود. با این حال، در صورت بروز هرگونه نگرانی در هر زمان، می‌توان شنوایی کودک را بررسی کرد. برای این منظور توصیه می‌شود با پزشک عمومی مشورت کنید.
شنوایی سنجی نوزاد یک فرآیند مهم و حیاتی است که برای بررسی توانایی شنیداری نوزادان و تشخیص زودهنگام مشکلات شنوایی انجام می شود. بیشتر نوزادان از زمان تولد قادر به شنیدن صداها هستند و از طریق تقلید آن ها به یادگیری زبان و گفتار می پردازند. آن ها صدای والدین و محیط اطراف را می شنوند و این اصوات نقش مهمی در رشد گفتاری و شناختی شان دارد. اما این توانایی در همه نوزادان وجود ندارد. در واقع، بر اساس آمارها، از هر 1000 نوزاد، حدود 2 تا 3 کودک با درجات مختلف کم‌شنوایی در یک یا هر دو گوش به دنیا می آیند یا ممکن است در دوران کودکی این توانایی را از دست بدهند.
عدم تشخیص به موقع مشکلات شنوایی می تواند تأثیرات منفی گسترده ای بر رشد زبانی، تحصیلی و اجتماعی کودک داشته باشد. به همین دلیل، تشخیص سریع و مداخله زودهنگام اهمیت بالایی دارد. امروزه برنامه های جهانی غربالگری شنوایی نوزادان به منظور کاهش این خطرات در بسیاری از کشورها از جمله ایالات متحده اجرا می شود. این برنامه ها که با حمایت دولت فدرال طراحی شده‌اند، باعث شده‌اند که حدود 98 درصد از نوزادان پیش از رسیدن به یک ماهگی تحت آزمایش شنوایی قرار بگیرند. تشخیص زودهنگام مشکلات شنوایی به والدین و متخصصان امکان می دهد تا با استفاده از روش های درمانی و حمایتی مناسب، مانع از تاثیرات منفی کم‌شنوایی بر زندگی کودک شوند.
شنوایی سنجی نوزاد از طریق دو روش اصلی انجام می شود که هر دو بدون درد و کاملا ایمن هستند. این آزمایش ها معمولا در حالی انجام می شوند که نوزاد در حال استراحت یا خواب است.
روش اول، آزمایش انتشارات آکوستیک گوش (OAE) است که واکنش بخش هایی از گوش به صدا را بررسی می کند. در این آزمایش، یک گوشی نرم در کانال گوش نوزاد قرار می گیرد و اصوات خاصی را پخش می کند. اگر گوش نوزاد سالم باشد، پژواکی در پاسخ به این صداها ایجاد می شود که دستگاه آن را ثبت می کند. عدم وجود این پژواک ممکن است نشانه‌ای از کم‌شنوایی باشد.
روش دوم، آزمایش پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR) است که واکنش عصب شنوایی و ساقه مغز به صدا را ارزیابی می کند. در این روش، گوشی های کوچکی بر روی گوش نوزاد قرار می گیرد و الکترودهایی بدون درد بر روی سر او چسبانده می شود. این الکترودها امواج الکتریکی ناشی از فعالیت عصب شنوایی را ثبت می کنند. این فرآیند کاملا ایمن بوده و به هیچ وجه موجب ناراحتی نوزاد نمی شود.
هر دو آزمایش نقش مهمی در تشخیص زودهنگام مشکلات شنوایی دارند و به متخصصان امکان می دهند اقدامات لازم را برای بهبود یا مدیریت شرایط شنوایی کودک انجام دهند.
غربالگری شنوایی نوزاد معمولا پیش از ترخیص از بیمارستان یا مرکز زایمان انجام می شود. اگر این بررسی در آن زمان انجام نشود، بسیار مهم است که شنوایی نوزاد در اولین ماه زندگی بررسی شود. در صورتی که این آزمایش تا یک ماهگی صورت نگرفته یا نتیجه آن به شما اطلاع داده نشده، توصیه می شود بدون تأخیر با پزشک کودک خود مشورت کنید.
تشخیص زودهنگام هرگونه مشکل شنوایی اهمیت بسیاری دارد. اگر نتایج غربالگری احتمال کاهش شنوایی را نشان دهند، اقدامات سریع و مناسب می توانند تاثیر چشمگیری در رشد زبانی و شناختی کودک داشته باشند. به همین دلیل، پیگیری این آزمایش از همان ابتدا ضروری است.
تست های شنوایی نوزاد انواع مختلفی دارد و آن ها به منظور بررسی سلامت سیستم شنوایی و تشخیص مشکلات احتمالی به کار می روند. هر کدام از این تست ها بر اساس سن کودک و شرایط او انتخاب می شوند:
این آزمایش واکنش محافظتی گوش در برابر صداهای بلند را بررسی می کند. در این تست، متخصص بررسی می کند که آیا عضلات گوش میانی در پاسخ به صداهای بلند سفت می شوند یا خیر.
این تست برای نوزادان و کودکان خردسال انجام می شود. در طول آزمایش، کودک باید در حالت خواب یا آرام باشد. هدف این تست بررسی واکنش عصب شنوایی و مغز به صداهای مختلف است.
این آزمایش عملکرد حلزون گوش را اندازه‌گیری می کند. در این تست، پژواک تولید شده توسط گوش داخلی در پاسخ به صدا ثبت می شود.
این تست برای کودکان 30 ماهه تا 4 ساله مناسب است. کودک هدفون می پوشد و در پاسخ به شنیدن صدا فعالیتی سرگرم‌کننده انجام می دهد.
این آزمون برای کودکان در سنین مدرسه به بالا طراحی شده است. کودک باید در هنگام شنیدن صدا، دکمه‌ای را فشار دهد. این تست کمترین میزان صدای قابل شنیدن در زیر و بم های مختلف را مشخص می کند.
در این آزمایش، حرکت پرده گوش در برابر صدای نرم و تغییرات فشار هوا بررسی می شود. این تست به شناسایی مشکلات گوش میانی، مانند تجمع مایع پشت پرده گوش، کمک می کند.
این تست برای نوزادان و کودکان 6 ماهه تا 3 ساله مناسب است. کودک بین دو جعبه دارای انیمیشن قرار می گیرد و صداها از بلندگوها پخش می شود. این آزمایش بررسی می کند که کودک چگونه صداها را شناسایی و با تصاویر پیوند می دهد.
این آزمایش ها به تشخیص زودهنگام مشکلات شنوایی و انتخاب راهکارهای درمانی مناسب کمک می کنند.
