در روز‌های اخیر اخباری در برخی از رسانه‌ها مطرح شده که حکایت از حفاری‌های غیرقانونی برای یافتن «گنج داریوش سوم» دارند. اما موضوع این گنج چیست و آیا واقعا چنین میراث گرانبها و رازآلودی وجود دارد؟
در ماه‌ها و سال‌های اخیر در برخی از رسانه‌ها مطالبی دربارۀ یک گنج گمشده که متعلق به داریوش سوم (آخرین پادشاه هخامنشی) بوده منتشر شده است. طبق آنچه که این رسانه‌ها بدون ارجاع به هیچگونه سند تاریخی و معتبر نوشته‌اند، این گنجینه یکی از اسرار تاریخ ایران است و تلاش‌های فراوان جهت پیدا کردن آن از دوران باستان تا به امروز بی‌نتیجه مانده است.
به گزارش فرادید، در ادامۀ این ادعا‌ها گفته شده که این گنج عظیم که شامل طلا، نقره و جواهرات ارزشمند بوده است، برای تشکیل ارتشی قدرتمند علیه اسکندر مقدونی گردآوری شده بود. اما پس از شکست داریوش و خیانت نزدیکانش، او بخش قابل‌توجهی از گنجینه خود را از پارسه به هگمتانه منتقل کرد و احتمالاً در اطراف این شهر مدفون ساخت و در نهایت این ثروت بی‌کران به سرنوشتی نامعلوم دچار شد.
طبیعتا هر پادشاهی که بر سرزمینی ثروتمند حکمرانی کرده باشد، خزانه‌هایی مملو از جواهرات نیز داشته است؛ اما این به تنهایی نمی‌تواند دلیلی برای فرض وجود یک گنجینۀ گمشده باشد.
بر اساس آنچه در منابع معتبر تاریخی مانند نوشته‌های پلوتارک آمده، اسکندر پس از فتح ایران به گنجینه‌های عظیمی دست پیدا کرد که نمونه‌هایی از آنها گنجینۀ خزانۀ ساردیس و غنائمی بود که پس از نبرد ایسوس به دست او افتاد؛ از لباس‌ها و ارابه‌های سلطنتی گرفته تا ذخایر عظیم سکه‌های طلا و نقره.
اما با این وجود در هیچ منبع تاریخی معتبری نمی‌توان رد و نشانی از یک «گنجینه گمشده» که داریوش سوم آن را مخفی کرده باشد یافت. به نظر می‌رسد این ادعا بیش از آنکه متکی بر اسناد تاریخی باشد، نتیجۀ حدس و گمان روزنامه‌نگارانی است که خواسته‌اند با اشاره به وجود یک «گنجینه مخفی» جذابیت مطالب خود را بالا ببرند.
البته تردیدی نیست که امپراتوری عظیمی مثل امپراتوری هخامنشی ممکن است آثار و گنجینه‌هایی از خود به جا گذاشته باشد که هنوز کشف نشده باشند؛ اما این فقط زمانی می‌تواند به عنوان یک واقعیت مطرح شود که سندی برای تایید ادعا وجود داشته باشد.
