شرکت اپل حاضر است در مجموع ۹۵ میلیون دلار به کاربران بپردازد، اما اعتراف نکند سیری، دستار شخصی هوشمند آن، عمداً استراق سمع کرده است.
فرارو- ۹۵ میلیون دلار یک رقم خبرساز است، به خصوص زمانی که در نتیجه یک طرح دعوای حقوقی باشد که در آن مدعیان اپل را به نظارت غیرقانونی از طریق سیری و سایر دستگاه‌های اپل متهم کرده‌اند.
به گزارش فرارو به نقل از وکس، شکایت علیه شرکت اپل در سال ۲۰۱۹ پس از تحقیقات گاردین آغاز شد که در آن یک افشاگر به موارد بی شماری اشاره کرد که در آن فناوری‌های اپل، از جمله سیری و اپل واچ، به طور ناخواسته به کاربران گوش داده بودند. در آن زمان، اپل پیمانکاران شخص ثالث متعددی را برای گوش دادن به دستگاه‌ها استخدام کرده بود، که باعث می‌شد به راحتی بتواند به اطلاعات کاربران دست پیدا کند. البته اپل در آن زمان ادعا کرد این فقط به منظور بهبود فناوری‌هایش بوده است و نه برای فروش داده‌ها به تبلیغ‌کنندگان. این شرکت به سرعت روند خود را متوقف کرد، اما دیگر دیر بود و بحثی عمومی در مورد اینکه آیا سیری واقعاً جاسوسی کاربرانش را می‌کرده است یا نه شکل گرفته بود. به هر حال، این اولین باری نبود که یک شرکت فناوری متهم به نظارت صوتی بر کاربرانش بدون اطلاع یا رضایت آنها می‌شد.
با وجود تمام اعتراضات و شکایت‌ها متخصصان معتقدند نگرانی درباره این جاسوسی کردن این فناوری‌ها بی‌اهمیت است. دلیل اینکه جمع آوری داده‌های سیری در اصل اهمیتی ندارد این نیست که به طور بالقوه مضر یا غیراخلاقی نیست، بلکه به این دلیل است که سیری فقط یک قطره کوچک در اقیانوسی بزرگ است! سیری و سایر دستگاه‌های دستیار هوشمند مشابه از یک عبارت خاص برای فعال شدن استفاده می‌کنند. مشکل اینجاست که دستگاه‌های اپل (و ظاهراً دستگاه‌های دیگر شرکت‌های فناوری از جمله گوگل و آمازون) می‌توانند به‌صورت ناخواسته به روش‌های مختلف فعال شوند و کاربران همیشه نمی‌دانند این فعال‌سازی‌ها چه زمانی رخ داده‌اند. شکایت علیه اپل ادعا می‌کند نه تنها گوش دادن غیرمجاز آن به مکالمات کاربران یک رویه تجاری فریبنده بوده است، بلکه موارد متعدد دیگری را نیز شامل می‌شود که در آن اپل قوانین رازداری و همچنین حریم خصوصی افراد زیر سن قانونی را نقض کرده است. تحقیقات گاردین در سال ۲۰۱۹ گزارش داد که سیری به طور غیرقانونی همه چیز، از ملاقات‌های محرمانه پزشکی گرفته، معاملات غیرقانونی مواد مخدر تا مکالمات شخصی زوج‌ها را ضبط کرده است.
در این شکایت مدعیان اشاره می‌کنند که اپل در نامه‌ای به کنگره آمریکا در سال ۲۰۱۸، اعلام کرده بود که سیری هرگز بدون رضایت صریح کاربران فعال نمی‌شود. با این حال اپل همچنان به اعتراض خود مبنی بر اینکه قرارداد حریم خصوصی خود با مصرف کنندگان را نقض نکرده است، ادامه داد. این در حالی است که اپل به گاردین اعتراف کرد ضبط صدا‌های غیرعمدی انجام داده و «بخش کوچکی» از این ضبط‌های غیرمجاز را به پیمانکاران شخص ثالث خود منتقل کرده است. یکی از سخنگویان اپل گفت: «سیری از ابتدا برای محافظت از حریم خصوصی کاربران طراحی شده است. داده‌های سیری هرگز برای ایجاد پروفایل‌های بازاریابی استفاده نشده است و هرگز برای هیچ هدفی به کسی فروخته نشده است. ما از داده‌های سیری برای بهبود سیری استفاده می‌کنیم و دائماً در حال توسعه فناوری‌هایی هستیم تا سیری را حتی خصوصی‌تر کنیم.»
متأسفانه ما نمی‌توانیم جزئیات دقیق را دریابیم. با پیشروی شکایت علیه اپل، به نظر می‌رسید جزئیات بیشتری در اختیار عموم قرار بگیرد. دادگاه با این دیدگاه موافق بود که مکالمات خصوصی افراد منحصر‌به‌فرد هستند و دریافت تبلیغات بر اساس آن مکالمات، ممکن نیست مگر اینکه حریم خصوصی افراد به طور عمدی نقض شده باشند. با این حال اپل مسئولیتی نپذیرفت؛ نه در قبال ضبط کردن کاربران بدون رضایت صریح آنها برای شروع، و نه برای هرگونه سوء استفاده احتمالی از آن ضبط‌ها و بدون محاکمه این شرکت مجبور نیست تمام داده‌های خود را فاش کند. اپل همچنان ادعا می‌کند این اطلاعات را به طور تصادفی دریافت کرده است.
یکی از دلایلی که متهم کردن شرکت‌های فناوری درباره این نوع تخلفات در سیستم حقوقی دشوار است این موضوع است که ماهیت قوانین علیه استراق سمع به درک قدیمی از فناوری مورد نظر متکی است. امروزه امنیت اطلاعات بسیار قراردادی و نظارتی است. قانون با سرعت پیشرفت فناوری مطابقت ندارند. دلیل دیگر این است که تشخیص این موضوع که هر شرکتی چه اطلاعاتی از کاربرانش می‌گیرد سخت است. دلیل دیگری که ممکن است شکایت با مشکل مواجه شده باشد این است که سخت است ادعا کنیم که با جمع آوری داده‌ها به روش‌های مختلفی رضایت نداده‌ایم، در حالی که احتمالاً ناخواسته با جمع آوری اطلاعات و بسیاری موارد دیگر موافقت کرده‌ایم.
کاربران باید بدانند اصرار اپل مبنی بر اینکه عمداً و به طور غیرقانونی کاربران را زیر نظر نمی‌گیرد، احتمالاً درست است. در نهایت، چرا باید این کار را انجام دهد؟ این کاری سخت و پرهزینه برای ردیابی کاربران است، زمانی که آنها از روش‌های کاملا قانونی، آسان و بدون نیاز به محاسبات پیچیده برای نظارت بر همه کاربران خود برخوردار هستند. به طور کلی، کاربران در آغاز کار کردن با انواع فناوری‌های مدرن از طریق موافقت نامه‌های کاربری موافقت می‌کنند برخی از اطلاعات خود را به اشتراک بگذارند. با توجه به طول این قوانین خواندن آنها غیرممکن است. از طریق استفاده از ابرداده‌ها مانند کوکی‌ها در وب‌سایت‌ها و خرید‌های روزانه، مصرف رسانه‌ها و رفتار‌های شما، شرکت‌ها می‌توانند بیش از آنچه تا به حال تصور می‌کردید درباره شما اطلاعات کسب کنند. آنها می‌توانند در بازاریابی الگوریتمی پیش‌بینی‌کننده بسیار پیچیده شرکت کنند که به کاربران احساس جاسوسی دهد. حتی زمانی که ممکن است فکر کنید فقط آن اطلاعات را در یک مکالمه خصوصی به اشتراک گذاشته‌اید بدون اینکه متوجه شوید آن را به روش‌های متعدد دیگری نیز به اشتراک گذاشته‌اید.
اطلاعات مختلف به طور مداوم در مورد کاربران جمع آوری می‌شوند و در پایگاه‌های داده قرار می‌گیرند؛ بنابراین تلفن‌های همراه نیازی به گوش دادن به کاربران ندارد. به دلیل همه داده‌های دیگری که در مورد کاربران دارند، شرکت‌ها می‌دانند کاربران احتمالاً چه چیزی می‌خرند و چیز‌های دیگر از این قبیل. خبر خوب این است که احتمالاً تلفن شما آن طور که می‌ترسید به شما گوش نمی‌دهد. خبر بد این است که از نظر توانایی بازاریابان برای قرار دادن این تبلیغات عجیب و غریب، این موضوع اهمیتی ندارد و باعث می‌شود احساس کنید همیشه در حال تماشا شدن هستید. مرورگر‌هایی که بر کنترل حریم خصوصی تاکید دارند در سال‌های اخیر محبوبیت بیشتری پیدا کرده‌اند. استفاده از آنها می‌تواند به شما در محافظت از اطلاعاتتان کمک کند. گام بعدی، ایجاد قوانینی است که نه تنها به کار‌هایی که شرکت‌های فناوری می‌توانند با داده‌های ما انجام دهند، بلکه به کار‌هایی که سال‌هاست انجام می‌دهند نیز رسیدگی کند.
