ظاهرا از نظر فنی هم موسیمانه بدش نمیآمد رامین را از ترکیب اصلی خارج کند، مخصوصا که در بازی پایانی نیم‌فصل اول برابر سپاهان نیز یک بار دیگر گل تیم حریف از سمت او به ثمر رسید.
در هفته هفدهم لیگ برتر، استقلال با ارائه نمایشی بسیار ضعیف و دور از انتظار با تساوی بدون گل برابر ملوان متوقف شد. اگرچه کل بازی چنگی به دل نمی‌زد، اما اگر قرار بود یک تیم به عنوان برنده از زمین بیرون بیاید، شاید ملوان سزاوارتر به نظر می‌رسید. به هر حال شاگردان مازیار زارع در کل مسابقه نمایش نسبتا برتری داشتند و شور و شوق بیشتری هم برای کسب ۳ امتیاز نشان می‌دادند، درحالی‌که استقلالی‌ها انگار اصلا دلشان هم نمی‌خواست برنده شوند!
این بازی، اما یک حاشیه فنی هم داشت؛ اینکه رامین رضاییان برای دومین بار در این مسابقه نیمکت‌نشین شد. این روند از زمان پایان اردوی زمستانی آبی‌ها در کیش آغاز شد؛ جایی که رضاییان با حسین حسینی درگیری شدید لفظی پیدا کرد و پس از آن به نیمکت تبعید شد. طبیعتا سر و شکل این ماجرا «انضباطی» به نظر می‌رسد، اما ظاهرا از نظر فنی هم موسیمانه بدش نمیآمد رامین را از ترکیب اصلی خارج کند، مخصوصا که در بازی پایانی نیم‌فصل اول برابر سپاهان نیز یک بار دیگر گل تیم حریف از سمت او به ثمر رسید.
اتفاق بامزه اینکه در پایان مسابقه اخیر با ملوان، رضاییان که فرصت حضور در میدان را به دست نیاورده بود در زمین باقی ماند و به طور انفرادی کمی تمرین کرد؛ رفتاری که واکنش‌های متفاوتی را به همراه داشته است. رامین بزرگ‌ترین و پرسروصداترین خرید تابستانی استقلال بود و می‌خواست با درخشش در این باشگاه، جواب کم‌توجهی پرسپولیسی‌ها را بدهد. با‌ا‌ین‌حال اتفاقاتی که بعدا رخ داد، او را فرسنگ‌ها از این هدف دور کرد. بیش از هر چیز دیگری، این مشکلات دفاعی رضاییان بود که در استقلال خودش را نشان داد. او به پاشنه آشیل ساختار تدافعی آبی‌ها تبدیل شده بود و اگرچه اوایل فصل در فاز هجومی می‌درخشید، اما از یک جا به بعد این مزیت را هم از دست داد تا عملا روی دست کادر فنی باقی بماند. شاید به همین دلایل هم بود که موسیمانه از مدت‌ها قبل جذب یک مدافع راست دیگر را در دستور کار قرار داد و نهایتا صالح حردانی به جمع آبی‌پوشان بازگشت. از این مسائل که بگذریم، رفتار‌هایی از جنس همین تمرین انفرادی رضاییان در پایان بازی با ملوان هم باعث شده او بیش از پیش از چشم خیلی از همبازیانش بیفتد.
تصور کنید شما بازیکن استقلال هستید، بدترین نتایج را می‌گیرید و از تماشاگران روی سکو فحش می‌خورید، بعد در پایان چنین مسابقه بدی، یکی از همبازیان‌تان که فرصت حضور در میدان را پیدا نکرده، این‌طور به‌تنهایی تمرین می‌کند و تشویق می‌شود؛ خب چه حسی نسبت به او پیدا می‌کنید؟ این احتمالا چکیده همان احساسی است که در تمام این سال‌ها در رختکن تیم‌های مختلف رضاییان نسبت به او وجود داشته است؛ بازیکنی که می‌گویند با وجود این همه سال درخشش در سطح اول فوتبال ایران، دوستان صمیمی پرشماری ندارد.
برانکو که سابقه کنار گذاشتن رضاییان را دارد، یک بار در موردش گفته بود: «او عاشق نشان دادن خودش است و این خصلت به درد تیم نمی‌خورد.» شش ماه بعد از حضور در استقلال، انگار مهر تایید دیگری روی این ادعای مربی کروات خورد.
