او گفت: ما سعی کردیم معرف مهاجرین افغانستانی و اهالی فرهنگ ایران باشیم. نمی‌خواهیم ایران دشمن‌شاد شود و این عقیده‌ی خانواده‌ی ما است اما خود خبرگزاری داخلی خبر اشتباهی را می‌زند که اینترنشنال و… آن را دست می‌گیرند!
رستوران «خانه کابل» روز ۵ دی ۱۴۰۳ پلمب شد؛ خبرگزاری تسنیم در این باره ادعا کرده بود که «این واحد صنفی محلی برای تجمع (پاتوق) اتباع غیرمجاز بوده است». یکی از گردانندگان خانه کابل این موضوع را تکذیب کرد و در ادامه گفت خانواده‌شان پیگیر دریافت پروانه کسب هستند.
به گزارش انصاف نیوز، او به گفت: ما جز معرفی افغانستان و یکی بودن ایران و افغانستان کار دیگری انجام نمی‌دهیم و آنچه بعضی‌ها در توییتر درباره‌ی این جلسه‌ها می‌گویند (که جلسه‌های عجیب و غریب برگزار می‌کنند) صحت ندارد.
فاطمه اکبری، دختری افغانستانی است که به همراه خانواده‌اش در کافه رستوران خانه کابل فعالیت می‌کند. او با گفتن این جمله که در حال پیگیری از اماکن برای رفع پلمب خانه کابل هستند، در ادامه گفت: زمان مشخصی برای رسیدگی به کارمان اعلام نشده است، اما در مسیر حل این موضوع هستیم و بخشی از خبری که اولین‌بار خبرگزاری تسنیم منتشر کرد، اشتباه است.
او در ادامه گفت: بخش اشتباه همان قسمتی بود که نوشته‌اند «این واحد صنفی محلی برای تجمع (پاتوق) اتباع غیرمجاز بوده است.» این موضوع که خلاف واقعیت بود، باعث ناراحتی ما شد.
خانم اکبری به خبرنگار انصاف نیوز گفت که مادرش پیگیر پروانه‌ی کسب است و برخورد‌های خوب و محترمانه‌ای هم با این خانواده می‌شود. او در ادامه گفت: ما اتباع قانونی هستیم ولی خانواده‌ی ما کارت کار ندارند و شرایط پیچیده‌ای برای دریافت کارت وجود دارد، به علاوه‌ی اینکه از زمان اقدام تا دریافت کارت زمان می‌برد.
او گفت: ما سعی کردیم معرف مهاجرین افغانستانی و اهالی فرهنگ ایران باشیم. نمی‌خواهیم ایران دشمن‌شاد شود و این عقیده‌ی خانواده‌ی ما است، اما خود خبرگزاری داخلی خبر اشتباهی را می‌زند که اینترنشنال و… آن را دست می‌گیرند!
بنا بر اطلاع خبرنگار انصاف نیوز، وقتی یک افغانستانی بخواهد درخواست جواز کسب بدهد با مشکل خاصی رو‌به‌رو می‌شود. افغانستانی‌ها برای صنف رستوران نمی‌توانند کارت بهداشت بگیرند، زیرا قبل از آن باید پروانه کار دریافت کنند که اخیرا طبق قانون، پروانه کار در صنف خوراکی و رستوران داده نمی‌شود که بعدا فرد بتواند کارت بهداشت بگیرد.
مجتبی صفایی، رئیس اتاق اصناف ایران تیر امسال مصاحبه‌ای با خبرگزاری مهر داشته است و بیان می‌کند «اگرچه صدور و تمدید پروانه کسب در سامانه نوین اصناف متضمن برخی استعلامات جهت تأیید از دستگاه‌های مختلف است.»
او گفته است «اما تاکنون ساز و کاری جهت سنجش اصالت پروانه کار در سامانه نوین اصناف، تعبیه نشده است و بیم آن می‌رود بسیاری از پروانه‌های کسب صادره برای اتباع خارجی بدون وجود شرایط قانونی باشد. پروانه کار اتباع خارجی، حداکثر برای مدت یک سال صادر یا تمدید یا تجدید می‌شود.»
اکبری گفت: پدر من از سال ۱۳۶۵ که دانشجوی گرافیک در دانشگاه هنر‌های زیبا در دانشگاه تهران بود، مدارک قانونی داشت و ما در طول چهار دهه‌ای که در ایران بودیم، حتی یک ماه هم حضور غیرقانونی نداشتیم. جمله‌ی «به کارگیری اتباع غیرمجاز در خانه کابل» که خبرگزاری تسنیم نوشت، کاملا اشتباه است.
او درباره‌ی پاتوق بودن خانه کابل برای مهاجران غیرقانونی گفت: می‌توانم بگویم اغلب مشتری‌های خانه کابل ایرانی‌ها هستند و آن تعدادی هم که مهاجران افغانستانی هستند، از اروپا و آمریکا می‌آیند تا با سفارت‌خانه‌های همان کشور‌ها ارتباط برقرار کنند و همسر یا یکی از اعضای خانواده‌شان را به کشوری که ساکنش هستند ببرند.
اکبری گفت: تعدادی از مشتری‌های ایرانی می‌گویند قبل ورود به خانه کابل گارد خاصی داشتند، اما بعد از وقت‌گذرانی در این محیط، احساس بهتری نسبت به فرهنگ افغانستان پیدا کردند.
اکبری در ادامه اضافه کرد: در بین مشتری‌ها ممکن است چند نفری هم بیایند که جزو مهاجرین قانونی نیستند،، اما آیا وقتی کسی غذا می‌خورد، باید از او مدرک بخواهیم؟
این خانم افغانستانی گفت: یکی از کار‌هایی که خانه کابل انجام می‌دهد، برگزاری جسله‌های هم‌اندیشی با ایرانی‌ها و افغانستانی‌ها است تا شرایط افغانستان‌ستیزی را بهتر کنیم و دغدغه‌هایمان را در این جلسه‌ها می‌گوییم.
اکبری ادامه داد: اگر اماکن، خانه کابل را در فضا‌های مختلف جست‌و‌جو می‌کرد، متوجه می‌شد که ما جز معرفی افغانستان و یکی بودن ایران و افغانستان کار دیگری انجام نمی‌دهیم و آنچه بعضی‌ها در توییتر درباره‌ی این جلسه‌ها می‌گویند (که جلسه‌های عجیب و غریب برگزار می‌کنند) صحت ندارد.
او ادعای بیزینسی بودن را که توسط برخی‌ها در فضای مجازی مطرح شده است رد کرد و در ادامه گفت: ما برای برگزاری برنامه هایمان اسپانسری نداشتیم و حتی به شکل شخصی هزینه کردیم.
اکبری در ادامه گفت: ما با رسانه‌های مختلف درباره‌ی دغدغه‌هایمان حرف زدیم. به خاطر برگزاری همین جلسه‌ها به ما انگ می‌زدند که به جایی وصل هستید! دسته‌ای هستند که این تهمت‌ها را مطرح می‌کنند و شاید پلمب شدن خانه کابل را بتوان به همین تهمت‌ها ربط داد.
او گفت: عده‌ای در شبکه‌های اجتماعی در راستای پروژه‌ی افغانستانی‌ستیزی نظر می‌گذارند که البته آنها را ملاک قرار نمی‌دهیم؛ چون ایرانی‌های زیادی پیگیر بودند که مشکل خانه کابل حل شود.
او درباره‌ی نداشتن پروانه‌ی کسب برای خانه کابل گفت: پدر من درطول سال‌های گذشته و تا لحظه‌ی آخر تلاش کرد به نام خودش پروانه‌ی کسب بگیرد، اما نشد.
اکبری گفت: گرفتن پروانه‌ی کسب جزو مواردی است که مثل خیلی از مسائل مربوط به مهاجرین افغان، قانونی ندارد که بگویند یک افغانستانی نمی‌تواند پروانه‌ی کسب بگیرد! شاید جزو چیز‌هایی است که قانون‌گذاری نشده است و بیشتر سلیقه‌ای است. ما از جای مختلفی مثل شهرداری، میراث فرهنگی و… قول گرفتیم تا بتوانیم این مشکل را حل کنیم.
خانم اکبری درباره‌ی زمان شروع کار خانه کابل گفت «از سال ۹۸ کارمان با کرونا و قرنطینه همزمان شد و آن زمان نمی‌توانستیم پیگیر کار‌های اداری شویم. از سال ۱۴۰۰ پدرم برای پروانه کسب اقدام کرد، اما پلمب نشده بودیم و ما هم می‌گفتیم درحال پیگیری هستیم و مدارک همان پیگیری‌ها را هم نشان دادیم.
یک‌بار از اماکن اخطار داد. دفعه‌ی دوم که آمدند، مدارک پیگیری‌ها را نشان دادیم، اما پلمب کردند! درنهایت قرار شده است به نام من مجوز گرفته شود که به واسطه همسرم که ایرانی است توانستم شناسنامه‌ی ایرانی داشته باشم، اما مدیریت اصلی با پدرم است.»
خانه کابل، کافه رستورانی در خیابان فریمان تهران است که یک خانواده‌ی افغانستانی مقیم ایران (که جزو اتباع قانونی هستند) آن را اداره می‌کنند.
