نوبت «ری برند» جولانی

روزنامه هم‌میهن در یادداشتی با عنوان «نوبت "ری برند" جولانی» به بررسی پروژه این روز‌های غرب پرداخته است.

این روزنامه در این باره نوشت: یکی دو روز پیش مستند «خاندان اسد» را دیدم. کاری به راست و دروغ بودن ماجرا و کاری به پیام کلی داستان ندارم و صرفاً به یکی دو قسمت از مستند که نیاز به صحت‌سنجی ندارد، اشاره می‌کنم.

در یکی از فراز‌های مستند آنجا که جدال بین لبنان و سوریه بالا می‌گیرد، بشار بعد از کلی بالا و پایین و چپ و راست و البته با فشار شورای امنیت تصمیم به خروج نیروهایش از لبنان می‌گیرد. مدتی می‌گذرد و خانواده (مادر، خواهر، شوهرخواهر و...) ملامتش می‌کنند که میراث پدرت و یاقوت پادشاهان را به فنا دادی و...

بعد از این واقعه و درست در زمانی که بشار از هر طرف تحت فشار است موفق می‌شود با لطایف‌الحیلی بر مشکلاتش فائق شود. مدتی می‌گذرد و اسد به خودش می‌آید و بعد از برگزاری یک انتخابات با ۹۷درصد آرا رئیس‌جمهور می‌شود.

در همین دوران و در پنجمین سالگرد جنگ عراق، «سارکوزی» اسد را به فرانسه دعوت می‌کند و احتمالاً طی فرآیندی پروژه «ری‌برند» بشار کلید می‌خورد. سه شرکت روابط عمومی به استخدام خاندان اسد درمی‌آیند و به عکاسان مشهور ماموریت داده می‌شود که از بشار و اسماء عکاسی کنند.

مدتی نمی‌گذرد که عکس‌های بشار و اسماء به‌عنوان انسان‌های آزادی‌خواه در مجلات اروپایی منتشر می‌شود و همزمان گروه مستندساز فرانسوی به سوریه اعزام می‌شوند تا جهان را با چهره دوست‌داشتنی حاکمان سوریه آشنا کنند.

نکته، اما اینکه در مستند «خاندان اسد» همان مستندساز اعزامی جلوی دوربین نشسته و از این حرف می‌زند که همه آنچه آن روز‌ها به تصویر کشیده، رنگی از واقعیت نداشته و در حقیقت اسد گرگی در پوست میش بوده است. یک نفر هم پیدا نمی‌شود که خِر این مستندساز را بگیرد و بگوید چرا همان روز این حرف‌ها را در فیلم به تصویر نکشیدی؟

دیروز که دیدم روزنامه «تایمز لندن» عکسی از ابومحمدجولانی منتشر کرده و ذیلش نوشته «رهبر مؤدب سوریه به خانه می‌رود» فهمیدم که ظاهرا ً پروژه این روز‌های غرب «ری‌برند» جولانی است. چیزی نمی‌گذرد که ابومحمد مدافع آزادی می‌شود.

اینکه می‌بینید گاهی از دستش در می‌رود و تذکر حجاب می‌دهد هم بگذارید به حساب تازه‌کار بودن و سال‌ها زندگی با تفکر القاعده و داعش و... با این همه، اما ماه پشت ابر نمی‌ماند، خیلی دیر نیست که همین جماعت جلوی دوربین مستندساز دیگری بنشینند و بگویند جولانی گرگی در پوست میش بود.

نویسنده: امیر جدیدی