زمانی که لاشههای فیلها شروع به ظاهر شدن در سراسر منطقه دلتای اوکاوانگو در شمال شرقی بوتسوانا در ماههای مه و ژوئن سال ۲۰۲۰ کرد، نگرانیهای جهانی ایجاد کرد. مقیاس این مرگ و میر فیلها بیسابقه بود. ۳۵۰ فیل جان باخته بودند در حالی که عاج آنها هم دست نخورده بود که این مساله احتمال کشته شدن آنها توسط شکارچیان را منتفی میکرد.
یک تحلیل انجام شده با استفاده از دادههای ماهوارهای، شواهد و مدارک محکمی فراهم کرده حاکی از اینکه جلبکهای سمی ناشی از تغییرات آب و هوایی موجب مرگ مرموز ۳۵۰ فیل آفریقایی در کشور بوتسوانا طی سال ۲۰۲۰ شده است.
به گزارش ایرنا به نقل از ساینسبلاگ، این تحقیقات انجام شده با هدایت «کینگز کالج» لندن فاش کرده است چگونه تغییر شدید از خشکسالی به بارانهای شدید، شرایط مرگباری در تالابهای سرتاسر منطقه «دلتای اوکاوانگو» کشور بوتسوانا -یکی از مهمترین اکوسیستمهای سیاره زمین - ایجاد کرد.
زمانی که لاشههای فیلها شروع به ظاهر شدن در سراسر منطقه دلتای اوکاوانگو در شمال شرقی بوتسوانا در ماههای مه و ژوئن سال ۲۰۲۰ کرد، نگرانیهای جهانی ایجاد کرد. مقیاس این مرگ و میر فیلها بیسابقه بود. ۳۵۰ فیل جان باخته بودند در حالی که عاج آنها هم دست نخورده بود که این مساله احتمال کشته شدن آنها توسط شکارچیان را منتفی میکرد.
اکنون پژوهشگران با استفاده از فناوری ماهوارهای و تحلیل فضایی، زنجیره رویدادهای بومشناختی منجر به این تراژی را در کنار هم قرار داده اند.
داوید لومیو دانشجوی دکتری دانشکده جغرافی کینگز کالج لندن و مولف اصلی این مطالعه گفت: بوتسوانا محل زندگی یکسوم کل فیلهای آفریقا است و این مرگ و میر بیسابقه در میان بزرگترین جمعیت باقی مانده آنها نشان دهنده تشدید نگرانیها درباره تاثیر خشکسالی و تغییرات آب و هوایی بر دلتای اوکاوانگو است.
وی گفت: تحلیل ما ۲۰ تالاب (آبشخور فیلها) را در نزدیکی لاشههای تازه فیلها شناسایی کرد که در سال ۲۰۲۰ افزایش رشد قارچها را در مقایسه با مجموع سه سال پیش از آن تجربه کرده بودند. این تالابها (waterholes) همچنین بالاترین میانگین زیست توده را در سالهای ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۳ نشان میدهند.
این گروه تحقیقاتی کشف کرد فیلها احتمالا بهطور میانگین ۱۶.۵ کیلومتر از این چالههای آب سمی پیادهروی کردند و حدود ۸۸ ساعت پس از تماس با این آبهای سمی از پا در آمدند.
چیزی که موجب تمایز سال ۲۰۲۰ میشود الگوهای هوایی شدید آن است. این منطقه خشکترین سال خود در مدت دهههای گذشته را در سال ۲۰۱۹ تجربه کرد و در پی آن سال به شدت پر آب ۲۰۲۰ از راه رسید. محققان اعتقاد دارند این تغییر شدید موجب واکنشهای زنجیرهای مرگباری شده است. زمانی که بارانهای شدید تالابهای خشک شده آب را پر کرد موجب بالا آمدن رسوبات و مواد مغذی تجمیع شده در دوره خشکسالی شد و شرایط خوبی برای رشد انفجاری قارچها ایجاد کرد. این مطالعه مدارک و شواهدی متعددی برای اثبات این ادعا مطرح کرده است. تصاویر ماهوارهای نشان داده مرگ فیلها تصادفی نبوده بلکه در اطراف چالههای آبی روی داده که میزان بی سابقهای از رشد قارچ را داشته اند.
پیامدهای این مساله فراتر از این رویداد میرود و محققان هشدار میدهند در حالی که جنوب آفریقا خشکتر و گرمتر میشود، چالههای آب در سرتاسر این منطقه احتمالا برای ماههای بیشتری از سال خشکتر خواهند بود. این یافتهها به تاثیرات منفی احتمالی بر کیفیت و کمیت آب و تبعات فاجعهبار این مساله بر حیوانات اشاره دارند.
این تحقیقات همچنین یک رویکرد قوی جدید برای نظارت بر تهدیدات متوجه حیات وحش را به اثبات رسانده است. دانشمندان با ترکیب نظارتهای ماهوارهای با تحلیل فضایی میتوانند تغییرات در کیفیت آب بالقوه تهدیدآمیز برای حیات وحش را دنبال کنند. این مساله بطور بالقوه میتواند امکان مداخله زودهنگام برای رفع تهدید در شرایط مشابه را ایجاد کند.