انتقاد نماینده خاش از انسداد مرز‌های شرقی: چگونه می‌خواهیم صدور انقلاب کنیم؟

نماینده خاش گفت: مرزها را نباید تهدیدی برای مرزنشینان کرد باید فرصتی برای مباحث اقتصادی، امنیتی و فرهنگی دانست. وقتی که دیوار و سیم خاردار کشیدیم چگونه می‌خواهیم صدور انقلاب کنیم؟ چگونه می‌خواهیم تفکر ایرانی را به آن سوی مرزها بفرستیم که از نظر فرهنگی به ما نزدیک هستند؟ 

به گزارش ایلنا، علی کرد درباره کشیدن دیوار مرزی بین ایران و پاکستان و این‌که چقدر این دیوار می‌تواند از ورود تروریست‌ها به کشور جلوگیری کند، گفت: من به عنوان نماینده خاش، میرجاوه، تفتان، کوهین و نصرت‌آباد که بالای ۲۰۰ کیلومتر مرز مشترک با پاکستان دارد، نظراتم را می‌گویم، اکثر نقاط مرزی ما صعب‌العبور و ریگ‌زار هستند و شرایط خوبی ندارند. سال گذشته یک مقداری در مرز ما دیوار و سیم خاردار کشیدند و کانال زدند، این ۳ کار در مرز به صورت تکه‌تکه انجام شد یعنی یک مقداری دیوار، یک مقداری سیم‌خاردار و یک مقداری هم کانال است که به نظر من راه حل نیست. 

وی ادامه داد: اولاً نباید در ابتدا تصمیم بر این می‌گرفتیم که دیوار بکشیم و خودمان را در پهنه دشتی محدود کنیم، آن منطقه مستثنا بود که از دست ما رفته است، نکته دیگر آن است که این دیوار برای کشور همسایه حائل و پناه‌گاه شده است. 

کُرد تاکید کرد: ما خودمان را محدود کرده‌ایم، بسیاری از جنگل‌های طبیعی و مراتع دامداران آن طرف مرز افتاده است. با این کار برای دامداران محدودیت ایجاد کرده‌ایم، به طور مثال دامداران بخش ریگ‌ملک میرجاوه دچار آسیب شده‌اند، چون دشت را به دیوار سپرده‌ایم. 

وی خاطرنشان کرد: آن زمان دامداران ما گله‌های خودشان را برای چرانیدن به آن طرف می‌بردند و بعد از ظهر بازمی‌گشتند این یک محدودیت است، محدودیت دوم این‌که در زمان‌های قدیم این قسمت از پاکستان جزو ایران بود، اقوام و طوایف مرزی در آن سو و این سوی مرز بودند، یک خواهر این طرف مرز بود و یک خواهر آن طرف مرز؛ با این‌کار ما تعاملات اجتماعی را قطع کردیم. 

این نماینده مجلس ادامه داد: آن موقع که ما به آسانی تردد می‌کردیم، بسیاری از اطلاعات امنیتی را راحت‌تر می‌گرفتیم. محل تیمی و جولانگاه‌های اینها را بهتر می‌توانستیم شناسایی کنیم، تصمیمات خودمان را راحت‌تر، آسان‌تر و کم‌هزینه‌تر می‌گرفتیم. 

وی افزود: در حال حاضر یک گذرگاه به نام بازارچه میل ۷۲ میرجاوه که دارای طول خطی ۲۰۰ کیلومتری است، داریم. آیا از اینجا گذر برای مردم سخت نیست که تبادلات کالا کنند و واردات و صادرات قانونی کنند؟ اینجا ما مرز را قفل کردیم. 

نماینده خاش یادآور شد: بسیاری از گورستان‌های قدیمی آن طرف مرز است، که با توجه به سنت که می‌گوید «فرزند که می‌میرد ببرید کنار پدر دفن کنید»، اصرار مردم منطقه از نظر اجتماعی این است که باید مرده خودمان را ببریم آن طرف و ۲ الی ۳ روز جنازه را نگه‌می‌دارند تا از مرکز استان مجوز بگیرند و ببرند آنجا دفن کنند. این آداب و رسوم اجتماعی است، من که نمی‌گویم کار درستی است، من می‌گویم همین طرف دفن کنید، اما آداب اجتماعی را نمی‌شود یک دفعه قطع کرد. 

این نماینده مجلس بیان کرد: انسداد فیزیکی در این دنیای الکترونیک و فضای مجازی شکسته شده است. اگر ما این کار را کنیم کار عقلانی نیست، چرا هزینه‌های زیادی صرف کردیم و این محدویت‌ها را برای خودمان به وجود آوردیم؟ ببینید من مرز فیزیکی را نفی نمی‌کنم، در یک شرایطی گروهک‌های معاند و جندالشیطان بودند در آن مقطع درست بود، اما امروز که موبایل آمده، فضای مجازی آمده تبادل دانش از فضا آمده است، در انسداد فیزیکی مرزها باید تجدید نظر شود. 

نماینده خاش عنوان کرد: کارشناسان امنیتی، اعضای کمیسیون امنیت ملی، وزارت کشور، قوای سه‌گانه باتوجه به نظریه آقا بنشینند باهم کاری کنند. به نظر من به عنوان کسی که زادگاهش آنجاست، باید مرزها را تعریف دیگری کنند. 

وی تاکید کرد: مرزها را نباید تهدیدی برای مرزنشینان کرد باید فرصتی برای مباحث اقتصادی، امنیتی و فرهنگی دانست. وقتی که دیوار و سیم خاردار کشیدیم چگونه می‌خواهیم صدور انقلاب کنیم؟ چگونه می‌خواهیم تفکر ایرانی را به آن سوی مرزها بفرستیم که از نظر فرهنگی به ما نزدیک هستند؟ از این همین رو است که می‌گوییم باید آیتم‌هایی را تعریف کنند. 

کُرد تاکید کرد: من بر حفظ تمامیت ارضی تاکید دارم، برای تمامیت ارضی و امنیت مرزها و حیثت کشور ایستاده‌ام. 

وی درخصوص آمار شهدای مرزبانی در منطقه سیستان و بلوچستان که برخی عنوان می‌کنند در یکسال گذشته ۱۲۰ نفر به شهادت رسیدند و برخی از نمایندگان می‌گویند ۷۰ نفر گفت: آمار۷۰ نفر درست و مورد تایید است. 

این نماینده مجلس خاطرنشان کرد: در مورد همه آنچه که اتفاق افتاده است نمی‌شود گفت بر حسب کم‌کاری است، خیلی از آن‌ها بر اثر بی‌تدبیری خودمان است، یعنی چه؟ یعنی بستگی به مرکز ندارد، یعنی خودمان باید تدبیر کنیم پاسگاه کجا باشد، ماموریت‌ها حساب شده و با برنامه ریزی باشد. این اتفاقات که می‌افتد خوب نیست و نباید رخ دهد. بسیاری از مسائل با برنامه‌ریزی منطقه‌ای، محلی و با تشکیل شورای تامین شهرها و شهرستان‌ها قابل تدبیر است مثلا می‌توان تصمیم گرفت که کجا گشت‌ها بایستند و کجا نیستند.