از کشتی گرفتن با گاو نر تا رژیم غذایی تماما گوشتی و ممنوعیت رابطه جنسی

فرارو- آریان مورخ یونانی (زیسته در حدود سال‌های ۸۶ تا ۱۶۰ پیش از میلاد مسیح) گفته بود که از تماشای شکوه پیروزی در بازی‌های المپیک تمجید بعمل می‌آورد، اما همزمان هشدار داده بود که دستیابی به آن بسیار دشوار است. او در این باره نوشته بود: "آیا آرزوی پیروزی در المپیک را دارید؟ من هم همین طور، به خدایان سوگند یاد می‌کنم! اما به مسائل پیش و پس از آن توجه کنید و صرفا زمانی که آن کار‌ها را انجام دادید دست خود را به این کار بسپارید".

به گزارش فرارو به نقل از کانورسیشن، آریان مشکلاتی را که ورزشکاران المپیک هنگام آماده شدن برای بازی ها با آن روبرو بودند این گونه فهرست کرده بود:"شما باید تسلیم نظم و انضباط شوید، رژیم غذایی سختی را دنبال کنید، مواد غذایی شیرین را کنار بگذارید، با اجبار تمرین کنید، در یک ساعت ثابت در گرما یا در سرما به تمرین بپردازید، شما نباید آب سرد بنوشید، نباید میگساری کنید و نباید تابع میل و هوس خود باشید. شما باید دقیقا همان طور که به توصیه ها و تجویزهای یک طبیب عمل می کنید خود را به مربی تان و توصیه های او بسپارید".

آریان اغراق نمی کرد. برای ورزشکاران باستانی درست مانند ورشکاران دوران مدرن راه رسیدن به افتخار المپیک طولانی و دشوار بود. بنابراین، تجربه ورزشکاران باستانی که برای المپیک تمرین کرده و در آن شرکت می کردند چگونه بود؟

برنامه های شلوغ ورزشکاران

ورزشکاران المپیک باستان تقویم پرهیجانی داشتند. بازی های المپیا  تنها مسابقه ورزشی بسیار معتبر در دنیای یونان باستان نبود. سه بازی معروف دیگر نیز وجود داشت که در آن ورزشکاران برتر می خواستند برنده شوند: بازی های پیتیایی (هر چهار سال یکبار برگزار می شد)، بازی های نیمیایی (که هر دو سال یکبار برگزار می شد) و بازی های ایستمیایی (که هر دو سال یکبار برگزار می شد). معمولا هر سال یکی دو مورد از آن بازی ها برگزار می شد. این چهار بازی همراه با یکدیگر "پریودوس" (مدار) را تشکیل می دادند. اگر یک ورزشکار در هر چهار بازی متوالی جوایز را کسب می کرد به عنوان "پریودونیکس" (برنده مدار) معرفی می شد. ورزشکارانی که در هر چهار بازی معتبر به موفقیت دست می یافتند شهرت زیادی را از آن خود می ساختند.

آموزش برای بازی ها

ورزشکاران المپیکی تمام تلاش خود را برای کسب مزیت رقابتی انجام می‌دادند. کشتی گیر معروفی به نام میلو از کروتون که در حدود سال‌های ۵۰۸ تا ۵۳۶ پیش از میلاد مسیح شکوفا شد روش‌های اموزشی افسانه‌ای برای شرکت در مسابقات داشت.

میلو برای حفظ قدرت بدنی خود مقادیر زیادی غذا مصرف می‌کرد. طبق گفته آتنائوس ناوکراتیس (قرن دوم پس از میلاد) او هر روز حدود ۸.۷۲ کیلوگرم گوشت همراه با مقدار مساوی نان می‌خورد و سه پارچ شراب می‌نوشید. میلو برای آمادگی جسمانی هر روز با یک گوساله تازه متولد شده تا زمانی که به یک گاو نر تبدیل شود تمرین می کرد. میلو تنها کشتی‌گیری نبود که با حیوانات تمرین می ‌کرد. به گفته یوسبیوس مورخ قیصریه (قرن چهارم پس از میلاد مسیح) آمسیناس بارکا (پیروز در کشتی المپیک در سال 460 پیش از میلاد مسیح) در حالی که از گاوهای خود مراقبت می کرد با همان گاوهای نر کشتی می گرفت و تمرین می کرد. او حتی یک گاو نر را به عنوان شریک تمرینی با خود به المپیا برده بود.

ورزشکاران باستان در مورد تغذیه و رابطه جنسی از چه دستورالعملی پیروی می‌کردند؟

ورزشکاران زیادی بودند که با آزمایش رژیم‌های غذایی خاص سعی در رسیدن به شرایط اوج آمادگی را داشتند. برای مثال، چیونیس دونده‌ای از اسپارتا (اواسط قرن هفتم قبل از میلاد) که به گفته پاوسانیاس مسافری از قرن دوم پس از میلاد مسیح هفت پیروزی المپیک (چهار پیروزی در استادیوم و سه پیروزی در دیالوس) را کسب کرده بود به دلیل پیروی از رژیم غذایی اش که شامل انجیر خشک شده بود شناخته می‌شد. سایر ورزشکاران پیروز المپیک از جمله اوریمنس از ساموس (قرن ۶ قبل از میلاد) و درومئوس  از استومفالوس (قرن پنجم پیش از میلاد مسیح) مصرف رژیم غذایی تماما گوشتی را ترجیح می‌دادند.

به گفته "آتنائوس ناوکراتیس" یک ورزشکار تبایی در قرن دوم پیش از میلاد مسیح تنها با خوردن گوشت بز بر تمام حریفان اش چیره شده بود. نام این ورزشکار ذکر نشده، اما "آتنائوس" به ما گفته بود: "بسیاری از ورزشکاران المپیک معتقد بودند که خودداری از رابطه جنسی به آنان مزیت رقابتی می‌بخشد".

افلاطون فیلسوف (زیسته در حدود ۳۴۷ تا ۴۲۹ پیش از میلاد مسیح) نوشته بود: "در پیروزی  "ایکوس تارنتوم" پیروز مسابقات پنج گانه در سال ۴۷۶ پیش از میلاد مسیح پرهیز از رابطه جنسی یکی از دلایل موفقیت او بود. او در تمام دوران تمرین اش هرگز به هیچ کسی دست نزد".

پیروی از قوانین المپیا

هر فردی واجد شرایط شرکت در المپیک نبود. از سال ۶۳۲ پیش از میلاد مسیح به این سو مسابقات جداگانه‌ای در المپیک برای شرکت کنندگان پسر (زیر ۱۸ سال) و ورزشکاران مرد بزرگسال برگزار شد. فیلوستراتوس نویسنده آتنی (زیسته در حدود سال‌های ۱۷۰ تا ۲۵۰ پیش از میلاد مسیح) توضیح داده بود که حضور رقبا برای مسابقات پسران مشروط به برخورداری از شروط تعین شده بوده است این که از چه طایفه و شهری باشد از چه پدر و خانواده و تباری باشد و این که شهروند آزاد باشد. رقبای مرد بالغ به طور مشابه باید شهروند و آزاد و نه برده متولد می‌شدند.

همان طور که پاوسانیاس به ما می‌گوید ورزشکارانی که در المپیا شرکت کرده بودند باید به زئوس سوگند یاد می‌کردند که ده ماه پیش از انجام بازی‌ها به شدت از مققرات تمرین پیروی کرده اند. یک ماه پیش از برگزاری مسابقات المپیک ورزشکاران باید در الیس اقامت می‌گزیدند و برای بازی‌ها آماده می‌شدند. آنان در آنجا توسط داوران المپیک یا "هلانودیکای" که به خاطر لباس به رنگ بنفش و به همراه داشتن میله دو شاخه‌ای که برای ضرب و شتم ورزشکارانی که قوانین را زیر پا می‌گذاشتند شناخته می‌شدند تحت نظارت قرار می‌گرفتند. در آن ماه ورزشکاران مسابقات آزمایشی تمرین کرده و به رقابت می‌پرداختند. آن دسته از ورزشکارانی که در مراحل آزمایشی غیر استاندارد قلمداد می‌شدند اجازه شرکت در مسابقه را نداشتند. در آن ماه داوران المپیک با قرعه کشی تصمیم می‌گرفتند که در آن بازی‌ها چه کسی با چه کسی رقابت کند.

در حال رقابت

هر رویداد در المپیک به شدت تحت نظارت هلانودیکای قرار داشت. اگر ورزشکاری خلاف قوانین عمل می‌کرد مجازات‌هایی را متحمل می‌شد. ورزشکار توسط یکی از داوران با میله مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت، از مسابقات محروم می‌شد و یا جریمه می‌شد و یا ممکن بود برای افزایش شدت مجازات هر سه مجازات برایش در نظر گرفته می‌شد. برای مثال، "کلئومدس" بوکسور آستیپالیا به دلیل زیر پا گذاشتن قوانین طی یک مسابقه بوکس در المپیا در سال ۴۹۲ یا ۴۹۶ پیش از میلاد مسیح و کشتن حریف خود "ایکوس اپیداوروس" مشهور شده بود. "پاوسانیاس" در این باره در نوشته هایش به ما می‌گوید:"پس از محکومیت از سوی داوران به دلیل بازی ناپاک و محروم شدن از جایزه از غم و اندوه دیوانه شد و به آستیپالیا بازگشت".

کلئومدس در خشم خود از نتیجه از قدرت بی شمارش استفاده کرد تا یک سالن بدنسازی در زادگاه اش را خراب کند و فروریختن ساختمان باعث کشته شدن تعدادی از پسرانی شد که در آنجا ورزش می‌کردند. او سپس مخفی و در نهایت ناپدید شد. او بعدا به عنوان یک قهرمان مورد ستایش قرار گرفت.

ورزشکاران پیروز تاج گل زیتون را با حضور مسئولان آن دوره از آنان دریافت می‌کردند. البته این مسیر همواره هموار پیش نمی‌رفت. "کلودیوس آیلیان" نویسنده رومی داستانی را در این باره بیان کرده بود که در آن یک ورزشکار اهل کروتون پس از قهرمانی در المپیا، برای دریافت تاج خود نزد مقام‌های ریاست مسابقات رفت و بر اثر حمله صرع جانباخت و به زمین افتاد.

ورزشکاران پیروز به قدری مشتاق بودند پیروزی‌های خود را به خانواده‌های شان اعلام کنند که گاهی برای انجام این کار دست به اقدامات افراطی می‌زدند. برای مثال، هنگامی که دونده مسابقه طولانی "آگیوس آرگوس" در سال ۳۲۸ پیش از میلاد مسیح در مسابقه دولیکوس (دویدن طولانی به طول ۱.۴ تا ۴.۸ کیلومتر) برنده شد ظاهرا در همان روز تمام راه خانه را از المپیا تا آرگوس (حدود ۱۵۰ کیلومتر دورتر) دویده بود تا به مردم اش درباره پیروزی بزرگ خود بگوید البته اگر بتوانیم صحت این داستان را باور کنیم!

در نهایت آن که همه ورزشکاران پیروز به شهر‌های خود باز می‌گشتند و به عنوان یک قهرمان مورد استقبال قرار می‌گرفتند و شهرت و ثروت در انتظارشان بودند. بازندگان نیز امید داشتند تا دفعه بعد در مسابقات پیروز شوند.