موشک محافظ ناو هواپیمابر

در حالی که گنجشک ممکن است ترسناک‌ترین پرنده برای نام گذاری یک سلاح نباشد، موشک Sea Sparrow یکی از عناصر حیاتی نظامی پیش فرض در برخی ناو‌های هواپیمابر است.

به گزارش روزیاتو، این موشک که در ناو‌های هواپیمابر مانند USS Harry S. Truman یافت می‌شود، نقشی مشابه با سیستم CIWS دارد. موشک Sea Sparrow به طور خاص برای عملیات‌های تهاجمی در نظر گرفته نشده است، بلکه در عوض برای رهگیری خطرات نزدیک شونده به ناو به کار گرفته می‌شود.

این موشک در کنار ناو‌های هواپیمابر هسته‌ای، بر روی کشتی‌های کلاس آمریکا و کشتی‌های هلیکوپتربر نیز به کار می‌رود که هر دو کشتی‌های تهاجمی آبی خاکی مانند کلاس Wasp هستند. این کشتی‌ها در بزرگ بودن و اینکه اهداف استراتژیک ارزشمندی هستند با ناو‌های هواپیمابر اشتراک دارند، بنابراین منطقی است که سیستم‌های دفاعی قدرتمند مشابهی نیز بر روی آن‌ها به کار گرفته شود.

جنرال داینامیکس به ریتون به عنوان توسعه دهنده سیستم فالانکس پیوست تا در تبدیل کردن موشک Sea Sparrow اورجینال به یک موشک سطح به هوا که از روی این کشتی‌ها شلیک می‌شود به سازنده اصلی کمک کند.

برگرفته از مفهوم اولیه سیستم موشکی نقطه دفاعی که در سال ۱۹۶۴ متوقف شد، این موشک کاربرد اصلی پیش بینی شده توسط این برنامه را از آن خود کرد: ایجاد یک دفاع از فاصله نزدیک در برابر موشک‌ها از طریق مقابله با آن‌ها با یک موشک دیگر. موشک AIM-۷ F Sea Sparrow با استفاده از اتصال رادارز، با یک موتور پیشرانه دوگانه و رادار پیچیده که به آن اجازه می‌دهد با سرعت موشک‌های دشمن سازگار شود، دارای قابلیت هدایت نیمه فعال است. با این حال، بار دیگر، ضعف این سیستم این است که برای عملیات‌های با برد کوتاه‌تر طراحی شده است.