تفال به حافظ چهارشنبه ۲۳ اسفند ۱۴۰۲؛ زهی خجسته زمانی که یار بازآید....

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

زهی خجسته زمانی که یار بازآید
به کام غمزدگان غمگسار بازآید

به پیش خیل خیالش کشیدم ابلق چشم
بدان امید که آن شهسوار بازآید

اگر نه در خم چوگان او رود سر من
ز سر نگویم و سر خود چه کار بازآید

مقیم بر سر راهش نشسته‌ام، چون گرد
بدان هوس که بدین رهگذار بازآید

دلی که با سر زلفین او قراری داد
گمان مبر که بدان دل قرار بازآید

چه جور‌ها که کشیدند بلبلان از دی
به بوی آن که دگر نوبهار بازآید

ز نقش بند قضا هست امید آن حافظ
که همچو سرو به دستم نگار بازآید

شرح لغت: نقش بند قضا:صورتگر یا نقاش تقدیر

تفسیر عرفانی:‌

۱- حضرت حافظ در بیت ششم تا هشتم می‌فرماید:

آن دل که با سر زلف تو عهدی بست، مپندار که دیگر آرام و قرار یابد.

* بلبلان از سرمای زمستان چه جور و جفا‌ها کشیدند به امید آنکه دوباره بهار می‌آید.

* اشک چشم من مانند دریا به ساحل موج نمیزند اگر میان جانان یا کمر باریک او را در کنار بگیرم.
حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

۲- انتظار بسیار کشیده اید، ولی انتظار به پایان می‌رسد. به زودی به آرزویتان خواهید رسید. پس ناامیدی و تردید جایی ندارد. پیشاپیش مژده پیروزی را به شما می‌دهم.

۳- موفقیت در چند قدمی شما قرار دارد و شاهین کامیابی به زودی بر بام خانه شما خواهد نشست. به یکی از مشاهد متبرکه بروید و دعا کنید.

تعبیر غزل:

مدتهاست در انتظار کسی هستی و برای رسیدن لحظه موعود دیدار از هیچ تلاشی فروگذار نکرده ای. هرچه می‌توانستی با خلوص نیت انجام داده ای، اما هرگز آرزویت برآورده نشده است، اما بدان که دست تقدیر سرنوشت تو را با قلم زرین نگاشته و به زودی به مراد دل خواهی رسید.