تفال به حافظ سه شنبه ۱۵ اسفند ۱۴۰۲؛ ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله...

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

منم که گوشه میخانه خانقاه من است
دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است

گرم ترانه چنگ صبوح نیست چه باک
نوای من به سحر آه عذرخواه من است

ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله
گدای خاک در دوست پادشاه من است

غرض ز مسجد و میخانه‌ام وصال شماست
جز این خیال ندارم خدا گواه من است

مگر به تیغ اجل خیمه برکنم ور نی
رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است

از آن زمان که بر این آستان نهادم روی
فراز مسند خورشید تکیه گاه من است

گناه اگر چه نبود اختیار ما حافظ
تو در طریق ادب باش گو گناه من است

شرح لغت: مسند:به فتح اول و سکون دوم تخت و کرسی 

تفسیر عرفانی:‌

۱- بهترین راهی که انتخاب کرده ای، همین است، اما باید با فکر و اندیشه عمل کنی و دعا و ذکر را از یاد نبرید. به همین جهت این پنجشنبه، به یکی از مشاهد متبرکه بروید و دعا کنید. ضمناً، سوره مبارکه الزخرف از آیه ۶۰ تا آخر را با حضور قلب و معنی بخوانید که حتماً گشایش حاصل می‌شود.

۲- حضرت حافظ در بیت پنجم و ششم می‌فرماید:

از آن زمان که به آستان جانان روی نهاده ام، مقام و تکیه گاه من از فلک و خورشید هم بالاتر شده است و به کمال اوج رسیده ام. جز آنکه خنجر مرگ، خیمه هستی مرا پاره کند و از جای برکند وگرنه روی بتافتن و گریختن از آستان نیک بختی که همان درگاه محبوب است، امکان پذیر نیست.

۳- شما شخصی مهربان، صمیمی، از خود گذشته، صادق، فعال، قدری گوشه گیر، زود رنج، پرخور، تفریح پذیر، آداب دان و وسواسی هستید که از کار و عمل دیگران زود ناراحت می‌شوید.

تعبیر غزل:

انسانی وارسته و ساده دل و پاک نیت هستی. خدا نیز به واسطه اخلاقیات نیکوی تو، تو را از حرص و آز دور نگه داشته و به تو مناعت طبع بخشیده است. نیتی که در دل داری خیر است، اما آنقدر از دیگران بدی دیده‌ای که خسته شده ای. هرگز از فطرت پاک خود گذر نکن و در راه تهذیب و تزکیه و تعلیم کوشا باش که به امید خدا بلندترین جایگاه‌های اجتماعی و انسانی در انتظار توست.