مردم در کره شمالی به بی‌بی‌سی گفته‌اند که مواد غذایی به قدری کمیاب است که برخی از همسایگان آن‌ها از گرسنگی مرده‌اند.
به گزارش بی بی سی، به گفته کارشناسان این مصاحبه‌های اختصاصی نشان می‌دهد که وضعیت در منزوی‌ترین کشور جهان در بدترین حالت از دهه ۱۹۹۰ تاکنون قرار دارد.
پیونگ یانگ در سال ۲۰۲۰ مرز‌های خود را کاملا بست که راه ورود مایحتاج اساسی را سد کرد. کسانی که با بی‌بی‌سی مصاحبه کرده‌اند می‌گویند که دولت این کشور همچنین کنترل بیشتری بر زندگی مردم اعمال می‌کند.
پیونگ یانگ در واکنش به بی‌بی‌سی گفت که همیشه منافع شهروندان خود را در اولویت قرار داده است.
بی‌بی‌سی به طور مخفیانه با سه شهروند عادی در کره شمالی مصاحبه کرد. این مصاحبه‌ها با کمک موسسه «دِیلی ان کِی» که شبکه‌ای از منابع در این کشور دارد انجام شد.
این سه نفر به ما گفتند که از زمان بسته شدن مرزها، نگرانند که یا از گرسنگی بمیرند یا به خاطر زیر پا گذاشتن مقررات اعدام شوند. شنیدن نظر مردمی که در داخل کره شمالی زندگی می‌کنند رویدادی کاملا نادر است.
سوکیل پارک از موسسه «آزادی در کره شمالی» (LiNK) که به فرار مردم از این کشور کمک می‌کند گفت این مصاحبه‌ها نشان می‌دهد که یک «فاجعه ویرانگر» در این کشور درحال وقوع است.
یک زن ساکن پیونگ یانگ، پایتخت، به ما گفت خانواده‌ای سه نفره را می‌شناسد که در خانه از گرسنگی مرده‌اند. جی یئون - که نام واقعی او نیست - گفت: «ما درِ خانه آن‌ها را زدیم تا برایشان آب ببریم، اما کسی جواب نداد.»
او گفت مقام‌ها با ورود به خانه با اجساد اعضای خانواده روبرو شدند.
این گزارش برای حفظ هویت و امنیت مصاحبه‌شوندگان، نام واقعی آن‌ها را به کار نبرده است.
یک کارگر ساختمانی که در نزدیکی مرز چین زندگی می‌کند، که او را چان هو می‌نامیم، به ما گفت که آذوقه آنقدر کم است که پنج نفر از ساکنان روستای او در اثر گرسنگی مرده‌اند.
او گفت: «اول می‌ترسیدم از کووید بمیرم، اما بعد ترس از مرگ در اثر گرسنگی چیره شد.»
کره شمالی هرگز قادر به تولید غذای کافی برای جمعیت ۲۶ میلیون نفری خود نبوده است. زمانی که این کشور در ژانویه ۲۰۲۰ مرزهایش را بست، مقام‌ها واردات غلات از چین و همچنین کود و ماشین آلات لازم برای کشت را متوقف کردند.
در همین حال آن‌ها مرز را با حصار مستحکم کرده‌اند، و گزارش می‌شود به مرزبان‌ها دستور داده شده هر کسی قصد عبور دارد را با تیر بزنند. این وضعیت قاچاق مواد غذایی برای فروش در بازار‌های غیررسمی، که بیشتر مردم از آن‌ها خرید می‌کنند، را تقریبا غیرممکن کرده است.
یک دلال بازار از شمال این کشور که نام او را میونگ سوک می‌گذاریم به ما گفت که تقریبا سه چهارم محصولات در بازار محلی او از چین می‌آمده که «حالا خالی» است.
او هم مثل سایر کسانی که با فروش محصولاتی که از آن‌سوی مرز قاچاق شده امرار معاش می‌کنند، بیشتر درآمدش را از دست داده است. او به ما گفت که دست خانواده‌اش برای تهیه خوراکی هرگز اینقدر خالی نبوده و اخیرا مردم شروع به زدنِ در خانه آن‌ها کرده‌اند تا غذایی طلب کنند.
جی یئون از پیونگ یانگ به ما گفت که او داستان کسانی را شنیده است که در خانه خودکشی کرده‌اند یا برای مردن سر به کوه گذاشته‌اند، چون قادر به امرار معاش نبودند.
او گفت برای تغذیه کودکانش در تقلا است. او گفت یک بار دو روز چیزی نخورد و فکر می‌کرد در خواب خواهد مرد.
در اواخر دهه ۱۹۹۰، کره شمالی یک قحطی ویرانگر را که تا سه میلیون کشته به جا گذاشت تجربه کرد. شایعات اخیر درباره گرسنگی، که این مصاحبه‌ها موید آنهاست، باعث نگرانی در مورد وقوع یک فاجعه دیگر شده است.
پیتر وارد، کارشناس اقتصاد کره شمالی، گفت: «اینکه آدم‌های عادی و طبقه متوسط شاهد گرسنگی شدید در محلات خود هستند خیلی نگران کننده است. صحبت از یک فروپاشی کامل اجتماعی و گرسنگی انبوه جمعیت نیست، اما وضعیت خوب به نظر نمی‌رسد.»
هانا سانگ، مدیر ان‌کِی‌دی‌بی، که نقض حقوق بشر در کره شمالی را ثبت می‌کند موافق است: «برای ۱۰ تا ۱۵ سال گذشته به ندرت درباره موارد گرسنگی شنیده‌ایم. این وضعیت یادآور سخت‌ترین دوره در تاریخ کره شمالی است.»
حتی کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، هم تلویحا به وخامت اوضاع اشاره کرده است. او یک بار علنا به «بحران غذا» اشاره کرد که همزمان با تلاش‌ها برای تقویت تولید محصولات زراعی بود. با این حال او تامین مالیِ برنامه تسلیحات اتمی خود را در اولویت قرار داده و در سال ۲۰۲۲، ۶۳ موشک بالستیک آزمایش کرده است.
براساس یک تخمین مجموع هزینه این آزمایش‌ها متجاوز از ۵۰۰ میلیون دلار، یعنی بیش از مبلغ مورد نیاز برای تامین کسری سالانه غلات کره شمالی است.
مصاحبه‌شوندگان ما همچنین فاش کردند که دولت چگونه در سه سال گذشته با تشدید مجازات‌ها و وضع قوانین تازه، کنترل بر زندگی مردم را افزایش داده است.
براساس آمار‌هایی که دولت کره جنوبی منتشر کرد تا پیش از همه‌گیری، سالانه بیش از هزار نفر با عبور از رود یالو از این کشور به چین فرار می‌کردند. خانم میونگ سوک دلال بازار به ما گفت که فرار غیرممکن شده است. او گفت: «حتی نزدیک شدن به رودخانه هم با مجازات شدید همراه است، بنابراین تقریبا هیچ کس عبور نمی‌کند.»
چان هو، کارگر ساختمانی، گفت پسرِ دوست او اخیرا شاهد اعدام چندین نفر بوده. در هر مورد، سه تا چهار نفر به خاطر تلاش برای فرار کشته شدند. او به ما گفت: «زندگی هر روز سخت‌تر می‌شود. یک حرکت اشتباه و ممکن است اعدام شوید. ما اینجا گیر کرده‌ایم و فقط منتظر مرگ هستیم.»
ما یافته‌های خود را به دولت کره شمالی نشان دادیم، که در واکنش به ما گفت «همواره منافع مردم را در اولویت قرار داده است، حتی در دوران سختی‌ها.»
یک نماینده سفارت کره شمالی در لندن گفت: «رفاه مردم اولویت اصلی ماست، حتی در دوران آزمون‌ها و مشکلات.»
آن‌ها همچنین گفتند که این اطلاعات «کاملا مبتنی بر واقعیت نیست» و ادعا کردند که «براساس شهادت ساختگی نیرو‌های ضد دی‌پی‌آر‌کِی (جمهوری خلق دمکراتیک کره) تنظیم شده است.».
اما سوکیل پارک، از «ال‌آی‌ان‌کی» گفت که این مصاحبه‌ها نشان دهنده «سه ضربه کاری» است: «وضعیت غذایی سخت‌تر شده، مردم آزادی کمتری برای حفاظت از خود دارند، و فرار تقریبا غیرممکن شده است.»
به گفته او این مصاحبه‌ها موید این نظریه هستند که «کره شمالی اکنون سرکوب‌گرتر از هر زمان دیگری است.»
جی یئون در پیونگ‌یانگ گفت تجسس و سرکوب اکنون آنقدر بیرحمانه است که مردم به یکدیگر اعتماد ندارند. او براساس قانون جدیدی که در دسامبر ۲۰۲۰ تصویب شد و مردم را از به اشتراک گذاشتن و استفاده از فیلم‌ها، برنامه‌های تلویزیونی و آهنگ‌های خارجی منع می‌کند بازجویی شد.
بر اساس این قانون به نام «رد ایدئولوژی و فرهنگ ارتجاعی» که هدف آن ریشه‌کنی اطلاعات خارجی است، افرادی که در حال توزیع هرگونه محتوایی از کره جنوبی دستگیر می‌شوند، ممکن است اعدام شوند.
یک دیپلمات سابق کره شمالی که در سال ۲۰۱۹ از این کشور گریخت گفت که از شدت سرکوب محصولات فرهنگی خارجی شوکه شده است.
ری‌یو هیون وو توضیح داد: «کیم جونگ اون می‌ترسد که اگر مردم بفهمند در چه وضعیتی زندگی می‌کنند و بفهمند که کره جنوبی چقدر ثروتمند است، از او متنفر شوند و برخیزند.»
مصاحبه‌های ما نشان می‌دهد که وفاداری برخی افراد در سه سال گذشته کاهش یافته است.
میونگ سوک گفت: «قبل از کووید، مردم به کیم جونگ اون نگاه مثبت داشتند. حالا تقریبا همه کاملا ناراضی هستند.»
