ایران خودرو با این ترفند، ۲۰۶ را دوباره به بازار می‌فرستد!

در شرایطی که ۲۰۷ اتوماتیک در بازار آزاد تا مرز یک میلیارد تومان هم پیش رفت، ایران خودرو در روز‌های التهاب بازار خودرو تصمیم گرفت تا به تولید ۲۰۶، فرانسوی محبوب، اما حالا دیگر قدیمی خیابان‌های ایران پایان دهد.

به گزارش خبرآنلاین؛ ایران خودرو که از اواسط دهه ۹۰ همکاری با شریک تجاری اش پژو را قطع کرده، سال هاست که خودش بر پایه مهندسی معکوس از محصولات شرکت فرانسوی به سبک خودش به خودکفایی رسیده از موتور‌هایی که تولید می‌کند تا قالب اتاق‌ها و باز تولید کامل خودرویی، چون تارا بر پایه پلتفرم پژو ۳۰۱.

آنها، اما برای ۲۰۶ تقریبا همان سیاستی را در پیش گرفتند که سال‌ها قبل و بعد از پایان تولید پیکان انجامش دادند. موتور تقویت شده پیکان بر بدنه ۴۰۵ نشست، اما توان حرکت دادنش را نداشت یکی از مدل‌های شکست خورده تحقیق و توسعه در خودروسازی ایران همان پژو‌های معروف به «آر. دی» بود.

تغییراتی که بعد‌ها در ساخت روآ از پلتفرم اس دی پژو ۲۰۶ هم خیلی مورد استقبال قرار نگرفت اگرچه همچنان این خودرو‌ها روی خط تولید ایران خودرو هستند و نمونه‌های هیبریدی از آن‌ها هم رونمایی شده است.

جدیدترین ماجراجویی ایران خودرو پس از تغییرات مدیریتی، درحالی که در دوره مدیریت قبلی وعده داده شده از شروع امسال نمونه خودروی اقتصادی و جایگزین ایرانی ۲۰۶ به بازار بیاید، حفظ ۲۰۶ بر پایه تولید با اتاق ۲۰۷ و موتور ضعیف‌تر تی یو ۳ است که ۱۳۶۱ سی سی است و ۴ سیلندر.

فرق موتور TU ۵ JP ۴ و موتور TU ۳ A؟

موتورھای سری TU برای اولین بار در سال ۱۹۸۶ توسط گروه پژو سیتروئن (PSA) استفاده گردید و به تدریج جایگزین موتورھای خانواده XU شدند.

هنوز هم در خود فرانسه مدل‌های ارتقا یافته TU در بعضی از مدل ھای پژو و سیتروئن استفاده می‌شوند. سال هاست، اما ایران خودرو بر پایه این مدل موتور، پلتفرم موتور ملی خود را سوار کرده و مدل‌های TU ۳ و TU ۵ را نه تنها روی محصولات خودش که حتی محصولات خودروساز رقیب یعنی سایپا نصب کرده است. از دنای اتوماتیک تا ال ۹۰‌های تولید داخل و تارا و ۲۰۷ اتومات، همگی از این خانواده موتور‌ها بهره می‌برند.

ویژگی موتورھای TU بھره وری، مصرف سوخت مناسب و انطباق با استانداردھای آلایندگی نسبت به تکنولوژی اواخر دهه ۹۰ میلادی و یک دهه پس از آن است. سال هاست که شرکت ایران خودرو سرمایه گذاری و تلاش برای بومی کردن دانش فنی این نوع موتورھا، پیش می‌رود.

موتور TU ۳ A

موتور TU ۳ A با حجم ۱۳۶۱ سی سی و ۴ سیلندر است. ۸ سوپاپ دارد و با سیلندر و سرسیلندر آلومینیومی در مقایسه با موتورھای مشابه، نسبتا سبک و کم مصرف است. متوری مناسب برای استفاده در خودروھای کوچک شھری. موتوری که تا پیش از این در پژو‌های تیپ دو استفاده می‌شد.

موتور TU ۵ JP ۴

مھمترین شاخصه این موتور بھره مندی از سیستم (DOHC) که مخفف عبارت Double Overhead Cams است، است.

این سیستم با بھره مندی از ۲ میل بادامک جداگانه برای سوپاپ ھای ھوا و دود، امکان ایجاد ٤ عدد سوپاپ برای ھر سیلندر و مجموعا ۱۶ سوپاپ برای موتور را فراھم می‌کند.

این موضوع سبب می‌شود که ورود ھوا به سیلندر و خروج دود از آن با سرعت بیشتری انجام گیرد و در نتیجه توان تولید شده توسط موتور به شکل قابل ملاحضه‌ای افزایش یابد. وجود این سیستم به ھمراه نسبت تراکم بالا (۱۰.۵) در این موتور سبب می‌شود که ضمن تولید توان و گشتاور بالا، دارای مصرف سوخت و آلایندگی پایینی باشد. به نحوی که در مواجھه با استانداردھای آلایندگی در سالھای آتی مشکلی پیش رو نداشته باشد.

بر این اساس تقریبا می‌شود گفت ایران خودرو همان ۲۰۶ تیپ دو را این بار با اتاق ۲۰۷ به بازار می‌فرستد!