(ویدئو) مراسم ازدواج صائبین مندایی

فرارو- شبکه العربیه گزارشی از مراسم ازدواج در مذهب مندایی در عراق که یکی از ادیان ابراهیمی است و پیروان آن مراسم و آداب خاصی را که آن را از سایر ادیان در عراق متمایز می‌کند، به نمایش گذاشت.

به گزارش فرارو، در این گزارش آمده است که ازدواج و فرزندآوری برای هر روحانی مندایی واجب است، روحانی از درجه ترمیزه به کازنفرا ارتقاء نمی‌یابد مگر اینکه متاهل و دارای فرزند باشد.

در دین مندایی عروسی با تشریفات خاصی برگزار می‌شود و چیزی به نام طلاق وجود ندارد. برای اینکه دو مندایی با هم ازدواج کنند، آن‌ها را در مراسمی خاص در آب رودخانه تعمید می‌دهند تا گذشته از طهارت جسم، روح و روان آن‌ها هم پاک شود. این مراسم در حضور خدا، فرشتگان و جمعیتی که برای این مراسم آمده‌اند برگزار می‌شود. عروس و داماد در پیشگاه خدا عهد می‌بندند به هم دروغ نگویند و خیانت نکنند.

در مراسم ازدواج منداییان ابتدا عروس با لباس یکدست سفید از جنس کتان وارد رودخانه شده، سپس تعمیدکننده طی تشریفاتی خاص و با ریختن آب رودخانه روی سر عروس او را تعمید می‌دهد و دعایی به زبان مندایی می‌خواند. بعد از عروس نوبت به داماد می‌رسد. وی هم تعمید داده می‌شود.

در دین مندایی به داماد اجازه داده شده که اگر همسرش قادر به بارداری نباشد یا بیماری داشته باشد، به شرط رعایت عدالت، با بیش از یک زن ازدواج کند و اولین زن در مراسم مذهبی در وهله اول قرار می‌گیرد.

در گزارش العربیه آمده است که در مذهب مندایی طلاق جز در موارد خاص جایز نیست و مرد مندایی فقط می‌تواند با زن مندایی ازدواج کند.

همچنین قانونی بودن ازدواج مندایی جز با انجام چند مراسم و تشریفات خاص توسط تعدادی از اعضای این فرقه جایز نیست.

شایان ذکر است که مذهب مندایی یا صابئین مندائیان یکی از ادیان ابراهیمی است و پیروان آن معتقدند که یحیی بن زکریا نویسنده پیام آنهاست و ادعا می‌کنند که آن‌ها اولین و قدیمی‌ترین ادیان و قوانین توحیدی هستند که در عراق گسترده شده اند.

پیروان حضرت یحیی رسوم و سنت‌های خاصی دارند که با آیین هزاران ساله، آن‌ها را به جای می‌آورند. فقط از گوشت گوسفند نر استفاده می‌کنند، نمازشان را کنار رودخانه می‌خوانند، زبان و خطی خاص دارند، دروغ را بشدت نهی می‌کنند. آب را مقدس می‌دانند و معتقدند آب به فرمان خدا و از عالم نور برای حیات و زندگی به زمین فرستاده شده است.

گفتنی است صائبنی مندایی را در اهواز به نام «صبی» می‌شناسند. محل زندگی‌شان نزدیکی رودخانه کارون است و بیشتر جمعیت‌شان در حرفه نقره‌کاری و میناکاری و زرگری فعالیت دارند.