تهدید قهرمان جهان توسط اسنوکر باز ایرانی!

نشست خبری حسین وفایی در آکادمی بیلیارد برگزار شد. با توجه به بازگشت حسین وفایی به ایران، فدراسیون بولینگ و بیلیارد نشست خبری ترتیب داد تا خبرنگاران سوالات خود را از مرد شماره یک اسنوکر ایران بپرسند.

حسین وفایی مرد شماره یک اسنوکر ایران و قهرمان رقابت‌های شوت آوت 2020 در ابتدای این نشست در خصوص دعوای لفظی خودش و اسالیوان در کنفرانس خبری گفت: من کلی برای رقابت تلاش کرده بودم. اگر بازی را دیده باشید حرکات اسالیوان خیلی عجیب بود. زمان بازی فکر نمی‌کردم او کار های عجیب قرار دهد و می‌خواستم او را واقعا بزنم! اسالیوان در طول بازی صداهایی از خود در می آورد و اعصاب من را خورد کرده بود. احترام احترام می آورد. دلیل بر این نیست که چون ایرانی هستیم چیزی به او نگویم! درست هست وفایی آدم خوبی است اما همینقدر می‌تواند بد باشد. به سالیوان گفتم که احترام احترام می آورد همین وبس.

وفایی ادامه داد: قهرمانی اصلا برایم مهم نیست و جواب اسالیوان را دادم. مهم نیست قهرمان شوید یا نه. سالیوان از لحاظ شخصیتی الگوی من نیست و به جوانان می گویم او را الگوی خود نگیرید.

او ادامه داد: سالیوان لنگ 10 هزار پوند هست. به او گفته ام که تو باید هواپیمای اختصاصی داشته باشی. حتی به او گفتم به هیچ ایرانی بی احترامی نکن. بی احترامی دیدم بی احترامی کردم!

وفایی که در رقابت های شوت آوت مادر بزرگ خود را از دست داد، در خصوص حال و هوایش در این مسابقات گفت: اصلا حال خوبی نداشتم. زمانی که خبر را شنیدم گریه می کردم. می خواستم از مسابقه بیرون آمده انصراف دهم اما ماندم و انگار انرژی به سمت من آمده بود که می خواستم بروم و قهرمان شوم. خداراشکر قهرمان شدم. خیلی خوشحالم که قهرمانیم در روز مادر اتفاق افتاد و این مدال را به مادران ایرانی تقدیم میکنم.

وفایی در واکنش به اینکه چرا از ایران نرفتی؟ پاسخ این داد: دلیل اینکه چرا نرفتم شخصی است. از بچگی در حال سفر بوده ام و کشورم را دوست دارم. کلی زحمت کشیدم که مردم مرا بشناسند. در ذهن من این بوده که برای کشوری بازی کنم که ورزش را در آن کشور گسترش دهم. می‌خواهم و دوست دارم که برای ایران بازی کنم. خانواده ام، مادرم و... اینجا هستند. اگر قرار باشند همه بروند کی می ماند که به ایران برسد؟ بیشتر این مسائل شخصی است. اگر تلاش ورزشکاران زیاد شود می توانند زندگی بهتری داشته باشند.

او ادامه داد: مهاجرت از فقر می آید. کلی پیشنهاد دارم اما افتخار میکنم ایرانی باشم. وقتی جوانیم کلی غرور داریم و اشتباه میکنیم. مهمترین چیز آرام بودن است.

ملی پوش اسنوکر ایران گفت: اسنوکر به من صبر و بردباری یاد داد. باید استراتژی داشت. با توکل به خدا و تلاش می‌توانیم پیشرفت کنیم. با افتخار آماده ام به آبادان بروم و استعداد ها را پیدا کنم تا آنها هم افتخار ایران شوند.

وفایی گفت: کاری میکنم مسئولین برایم دست بزنند چرا که واقعا خسته شده ام. نیامده ام که کاسه گدایی به دستم بگیرم. نیامده ام که بگویم مرا کمک کنید. من دیگر مثل قدیم نیستم. چرا نام اسپانسر ایرانی نباید روی لباسم باشد؟ در ده سالی که در ورزش ایران بوده ام اصلا برایم شرایط آسان نبود. خیلی ها می خواستند من خسته شوم و راهم را ادامه ندهم اما می خواستم تاریخ ساز شوم. به دنیا آمده ام تا تاریخ ساز شوم. باید نگاه کنم چه چیز هایی به دست آورده ام. اکثر قهرمان ها زمانی قهرمان می شوند که خودشان روی پای خودشان بایستند.

او ادامه داد: زمانی که سالیوان من را شکست داد برای او دست زدم اما پیروزی من مقابل سالیوان خیلی شیرین بود و به خودم ثابت کردم که می توانم قهرمان شوم. آدم اگر به جایی می رسد نباید خودنمایی کند. بیشتر می خواهم مردم مرا بشناسند و دوست دارم آنها من را قضاوت کنند.

قهرمان اسنوکر ایران و جهان درخصوص پارامتر های لازم برای موفقیت در این رشته گفت: برای موفقیت در این رشته آرام بودن مهم است و باید ذهن آرام باشد. ذهن آرام می تواند به انسان کمک کند. همه چیز در این دنیا به ذهن آدم بر می گردد. اگر تصویر سازی ذهنی نداشته باشید هیچ وقت آن را به دست نمی آورید.

او گفت: امیدوارم روزی برسد مردم ایران بفهمند که من چه کار کردم. همین و بس چرا که همین حرف خودش 100 صفحه است. در ورزش نباید حتما دماغ شکست! با احترام به همه، رشته ما خوب است. نه آسیب دارد هن که چیز دیگر. این بازی برای هر شخصی خوب است و امیدوارم حمایت شویم. کسانی که در جنگ آسیب دیده برای ذهن اسنوکر بازی کند. از همه دعوت میکنم به اسنوکر بپردازند چرا که برای سلامت ذهن خوب خواهد بود.

وفایی یادآور شد: فسردگی های ورزشی گذرانده ام و این رشته به کمک کرده است. تا کی من باید باشم؟ دوست دارم کمک کنم تا ورزشکاران دیگر پرچم ایران را بالا ببرند. این رشته سن ندارد. تا زمانی که سلامتی ذهنی دارید می توانید بازی کنید. ممکن است به زودی رشته را رها کنم. می خواهم برای خودم سقفی بگذارم و زمان بندی برای خود دارم. این رشته برای من ایرانی سخت است و باید از خانواده خود دور باشم. در 34 سالگی فکر میکنم از این رشته خداحافظی کنم.

او گفت: تیشرت قهرمانی جهان و رقابت های شوت آوت خود را می‌خواهم در راه خیر بفروشم و امیدوارم رسانه ها در این مورد مرا یاری کنند. امیدوارم سفره مردم همیشه پهن و در آن غذاهای خوبی باشد.