آیا ربات‌ها واقعا آینده شغلی بشر را نابود خواهند کرد؟

فرارو- پیتر کوی؛ ستون نویس اقتصادی نیویورک تایمز؛ او پیش از پیوستن به آن روزنامه در ژوئیه ۲۰۲۱ میلادی، نزدیک به ۳۲ سال در هفته نامه تجاری «بلومبرگ» و نشریه «بیزینس ویک» مقالات و گزارش‌های تحلیلی نوشته بود.

به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، برخی از افراد از جناح راست سیاسی عاشق ربات‌ها هستند و از اتحادیه‌های کارگری نفرت دارند. برخی از افراد از جناح چپ سیاست برعکس از ربات‌ها متنفر هستند و عاشقانه اتحادیه‌های کارگری را دوست دارند. «دیوید اوتور» اقتصاددان در موسسه فناوری ماساچوست (ام آی تی)، اما هر دو را دوست دارد.

اتوماسیون یا خودکارسازی، برخی از مشاغل را از بین می‌برد، اما باعث می‌شود کارگرانی که اخراج نشده اند با بهره وری بهتر و بیش تری کار کنند. هم چنین، باعث افزایش درآمد کل می‌شود و انواع تازه‌ای از مشاغل را ایجاد می‌کند. اوتور که پیشگام در مطالعه بر روی تاثیر فناوری و تجارت بر کارگران یقه آبی (یدی) بوده، می‌گوید اتحادیه‌های کارگری که سرکوب شده اند، می‌توانند در ایجاد این اطمینان و تضمین کمک کنند که دستاورد‌های اتوماسیون تنها به ثروتمندان تعلق نمی‌گیرد و مشاغل تازه‌ای که ایجاد شده و کارگران مسئولیت آن را برعهده می‌گیرند، خوب و پردرآمد خواهند بود.

اوتور جنبه‌های مثبت و منفی اقتصاد امریکا را بررسی کرده است. او دانشگاه کلمبیا را رها کرد و به عنوان دستیار اداری در بیمارستانی در بوستون مشغول شد. او سپس نقل مکان کرد و روانشناسی را در دانشگاه تافتس خواند و فارغ التحصیل شد. سپس سوار خودروی دوج کلت ۲۵۰ دلاری‌ای که خریده بود شد و در سراسر امریکا رانندگی کرد. او پیش از بازگشت به دانشگاه و اخذ مدرک دکترا از هاروارد در کلیسایی در سانفرانسیسکو به آموزش مهارت رایانه‌ای به جوانان درون شهر پرداخت.

اوتور از طرف یک عاشق ربات استدلال می‌کند که این فناوری بسیار مفید و اجتناب ناپذیر خواهد بود. او هفته گذشته به من گفت: «ما به فناوری نیاز داریم. ما نمی‌توانیم از فناوری اجتناب کنیم. راه‌های زیادی وجود دارند که زندگی ما را بهتر کنند». او گفت که با این وجود، فناوری باید به درستی مهار شود. اوتور افزود: «ترس بیش‌تر مردم از فناوری واقعا ترس از سرمایه داری و از آن چه بازار‌ها با این فناوری تجربه خواهند کرد. اگر همزمان مردم را فقیرتر کنید نمی‌توانید پیشرفت زیادی داشته باشید».

من با اوتور صحبت کردم تا نظرش را در مورد کتابی که روز سه شنبه توسط انتشارات «ام آی تی» تحت عنوان «کار آینده: ایجاد مشاغل بهتر در عصر ماشین‌های هوشمند» منتشر می‌شود، بدانم. او یکی از سه نویسنده این کتاب به همراه «دیوید میندل» استاد تاریخ مهندسی و ساخت و ساز و «الیزابت رینولدز» دستیار ویژه رئیس جمهور در بخش تولید و توسعه اقتصادی در شورای اقتصادی ملی بوده است.

نویسندگان کار بر روی این کتاب را زمانی آغاز کردند که نرخ بیکاری در ایالات متحده پس از رکود ناشی از شیوع کرونا در سال ۲۰۲۰ هنوز بالا بود. در صفحات ابتدایی این کتاب آمده است: «میلیون‌ها نفر بیکار هستند».

در ادامه گفتگو «اوتور» گفت که مشکل امروز کمبود شغل نیست بلکه کمبود شغل خوب است. برخی از اقتصاددانان معتقدند که این مشکلی است که خود به خود حل می‌شود. آنان می‌گویند: «با استعفای میلیون‌ها نفر کارفرمایان مجبور خواهند شد دستمزد بیشتر و شرایط کاری بهتری ارائه دهند». اوتور، اما مخالف است و می‌گوید فکر نمی‌کنم این کافی باشد در چهار دهه گذشته چنین چیزی را ندیده ایم که بازار خود این مشکل را حل کرده باشد.

سهم کارگرانی که در اتحادیه کارگری عضویت دارند در بخش خصوصی از ۲۱ درصد در سال ۱۹۷۹ میلادی به ۶ درصد در سال ۲۰۱۹ میلادی کاهش یافته است. حداقل دستمزد فدرال نیز با نرخ تورم سازگاری نداشته است. بودجه دولتی برای کالج‌های محلی نیز که کارگران را آموزش می‌دهند ناکافی است. تجارت آزاد با چین موضوعی که اوتور به طور گسترده به آن پرداخته نیز مشاغل تولیدی را از بین برده است.

در این کتاب اشاره شده که جامعه نیاز به ایجاد یا بازسازی نهاد‌هایی دارد که از کارگران محافظت می‌کنند. نویسندگان کتاب می‌نویسند: «ایالات متحده اجازه داده کانال‌های سنتی صدای کارگران بدون ایجاد نهاد‌های جدید یا حمایت از نهاد‌های موجود از بین بروند». آنان خواستار افزایش حداقل دستمزد فدرال و تغییرات در قانون کار هستند که در کنار سایر اقدامات، چانه زنی دسته جمعی برای دستمزد بالاتر را برای کارگران آسان‌تر می‌کند.

حمله این کتاب به مفهوم و استدلال «تقدم سهامداران» است این ایده که شرکت‌ها باید در خدمت منافع صاحبان خود یعنی سهامداران باشند. در سرمایه داری سهامدار، کارگران «اگر ارزش شان برای شرکت کمتر از هزینه شان برای آن باشد از بین می‌روند».

یک روز پس از مصاحبه با اوتور، من با «استیو پرستون» چهاردهمین وزیر مسکن و شهرسازی ایالات متحده در دولت جورج دابلیو بوش مصاحبه داشتم. او اکنون ریاست یک سازمان غیرانتفاعی را برعهده دارد که کارگران را برای کسب شغل آموزش می‌دهند.

از پرستون در مورد آنچه کتاب «ام آی تی» در مورد تقویت اتحادیه‌های کارگری و افزایش حداقل دستمزد نوشته پرسیدم. او گفت: «ما بر روی ساختن پلی تمرکز می‌کنیم که کارگران و کارفرمایان را به یکدیگر متصل می‌کند و به کارگران «احساس آگاهی از امکانات» برای پیشرفت شغلی را می‌دهد». او در ادامه در ایمیلی نوشت: «دستمزد‌های منصفانه بسیار مهم هستند، اما من تمایل دارم بیشتر بر حمایت از افراد در تغییر شغل شان به سوی به مشاغل پردرآمد و مسیر‌های بهتر تمرکز کنم».

یکی از نقاط همسویی بین پرستون و اوتور این است که کارگران به آموزش نیاز دارند تا بتوانند از اتوماسیون استفاده کنند نه آن که با آن جایگزین شوند. پرستون گفت: «ما در حال سرمایه گذاری ناکافی بر روی مردم خود هستیم».