چرا لیونل مسی در تیم ملی آرژانتین نمی‎درخشد؟

آرژانتین همیشه به لیونل مسی به چشم جواهری گرانبها نگاه کرده که باید در رفتار با او بی‌نهایت احتیاط کرد.

۱۴ سال از اولین بازی مسی برای تیم ملی بزرگسالان آرژانتین می‎گذرد؛ اما این تیم هنوز نتوانسته بهره‎ای که باید را از توانایی‎های او ببرد و زمان زیادی هم برای این کار ندارد.

مسی که به زودی ۳۲ ساله می‎شود در سطح باشگاهی همه افتخارات ممکن را کسب کرده، اما هر وقت پای تیم ملی کشورش به میان آمده انگار در یک چرخه باطل گیرافتاده است.

در "آلبیسلسته" انتظارات همیشه از این بازیکن بالا بوده، امید‌هایی که همیشه به یأس مبدل شده‌اند. او سال ۲۰۰۵ با تیم ملی زیر ۲۰ سال آرژانتین قهرمان جهان شده و سه سال بعد از آن مدال طلای المپیک پکن را برده، اما هیچوقت با آرژانتین طعم قهرمانی در تورنمنت‎های مهم را نچشیده است.

مسی چند وقت پیش گفت: "باید بلند شوم و دوباره تلاش کنم، مهم نیست چند بار زمین می‎خورم. این یک درس مهم برای بچه‎هاست، نه فقط در فوتبال که برای زندگی. می‎خواهم وقتی بازنشسته می‎شوم با آرژانتین طعم قهرمانی را چشیده باشم. "

"کوپا آمه‎ریکا" ۲۰۱۹ که در حال حاضر در برزیل در جریان است احتمالا برای کاپیتان مسی آخرین فرصت رسیدن به قهرمانی در یک تورنمنت مهم با آرژانتین است؛ جامی گریزان از مسی که شاید بتوان گفت: دست‎یابی به آن تلخ‏ترین لحظات دوران حرفه‎ای را برای او رقم زده است. با این حال آرژانتین با شکست ۲ بر صفر مقابل کلمبیا شروع خوبی در مسابقات قهرمانی آمریکای جنوبی نداشته است.

مسی با ۶۷ گل، بهترین گلزن تاریخ آرژانتین است. او ۱۳۰ بار برای تیم ملی کشورش به زمین رفته و فقط ۱۷ بازی مانده تا در کنار خاویر ماسچرانو رکورددار بیشترین بازی ملی برای آرژانتین، قرار بگیرد.

او تیم ملی کشورش را در ۸ تورنمنت مهم (۴ جام جهانی و ۴ کوپا آمه‎ریکا) همراهی کرده، اما هر بار این سوال را در ذهن آرژانتینی‎ها بوجود آورده که چرا این مسی با آن بازیکنی که هر هفته در بازی‎های بارسلونا در تلویزیون می‎بینیم، فرق دارد؟

واقعیت اینجاست که همیشه دو مسی وجود داشته است. در یک سو بازیکنی همیشه برنده ایستاده که زیر دست پپ گواردیولا در یکی از بهترین تیم‌های دنیا به عنوان شماره ۹ کاذب شکل گرفته. بازیکنی که از زمان پیوستن به آکادمی فوتبال بارسا در کودکی، کنار دوستانی مثل آندرس اینیستا و ژاوی بزرگ شده است.

در سوی دیگر، اما بیگانه‌ایست در دل تیم ملی آشفته، اما پر از غرور آرژانتین که گویی در تیم آن طور که باید جا نیفتاده و راحت نیست. بازیکنی که در ۱۶ بازی ملی خود بین سال‎های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ حتی یک بار هم پایش به گل باز نشد.

از همان ابتدا هر دوره کوپا‎آمه‎ریکا یک بحران به حساب می‎آمد و بعد از هر جام جهانی شک و شبهه زیادی نسبت به آینده مسی شکل می‎گرفت. اما درست وقتی آرژانتینی‎ها فکر می‎کردند مسی زیر بار این حجم از انتقاد و سرکوفت از هم پاشیده، او به اسپانیا برمی‎گشت و طوری بازی می‏‎کرد که گویی همه زخم‎هایش به شکلی معجزه‎آسا التیام یافته‌اند.

هر تولد دوباره، اما موجی از انتقاد را در آن سوی اقیانوس شکل می‎داد. آرژانتینی‎ها می‎پرسیدند، چرا آنجا می‎توانی و اینجا نه؟ کجای کار ما اشتباه است؟ مسی به چه نیاز دارد؟ هر تولد دوباره، سطح انتظار‌ها را از او بالاتر می‎برد. هر چه بیشتر به او امید می‎بستند، انتقاد‌ها هم سنگین‎تر می‎شد و این چرخه ادامه داشت.

این بار، اما مسی در حالی تیم ملی کشورش را همراهی می‎کند که در بارسا هم روز‌های چندان خوبی را سپری نکرده است. شکست از لیورپول در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا و جا ماندن از کورس قهرمانی این رقابت‎ها برای دومین سال پیاپی غافلگیر کننده بود. بعد از آن هم باخت جلوی والنسیا در فینال جام حذفی اسپانیا.

بارسا به راحتی قهرمان لالیگا شد، اما از آنجایی که انتظار‌ها از این تیم بالاتر بود، انتقاد‌های زیادی نسبت به رهبری مسی و بهترین دوست او، لوئیس سوارز در تیم شکل گرفت.

گابریل باتیستوتا (چپ) و دیگو سیمئونه (راست) از جمله بازیکنان تیم ملی آرژانتین بودند که در ۱۹۹۳قهرمان کوپا آمه‎ریکا شد

آخرین باری که آرژانتین قهرمان کوپا آمه‎ریکا شده به ۱۹۹۳ باز می‎گردد. از آن زمان تا کنون این تیم ۴ بار (۲۰۰۴، ۲۰۰۷، ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶) به فینال این رقابت‎ها و یک بار (۲۰۱۴) به فینال جام جهانی صعود کرده و در همه آن‎ها بازنده بوده است. مسی در ۴ مورد از این بازی‎ها حضور داشته، اما نه گل زده و نه عملکرد رضایتبخشی داشته.

در رابطه با مسی دو رویکرد کاملا متضاد بین هواداران وجود دارد: عده‎ای به او به چشم منجی نگاه می‎کنند و عده‎ای دیگر انتظار شکستش را می‎کشند.

برای نسل جوان‎تر، مسی حکم خدا را دارد. مسن‎ترها، اما نمی‎توانند او را با مارادونا مقایسه نکنند و مسی برای آن‌ها هیچ وقت "دیگو" نخواهد بود. او هیچ‌وقت نمی‎تواند مثل مارادونا در ۱۹۸۶، یک تنه آرژانتین را قهرمان جهان کند.

مسی از اولین بازی خود برای تیم ملی آرژانتین با اتهام غرور بیش از حد روبرو بوده است. دلیلش هم این است که نه سرود ملی کشورش را می‎خواند، نه با هم‎تیمی‎هایش حشر و نشر می‎کند، نه به دستورات مربی گوش می‎دهد، نه آن طور که باید اهمیت می‎دهد، نه به اندازه کافی گل می‎زند، نه بازیکن شماره ۱۰ است و نه بازیکن شماره ۹، نه از پس مدیریت فشار روی تیم برمی‎آید و به غیر از همه این‎ها در انتخاب بازیکن دخالت می‎کند و نقشه‎های تاکتیکی تیم را به هم می‎زند.

او از وقتی نوجوانی ۱۷ ساله بود به باد انتقاد گرفته می‎شد و الان هم که پدر سه فرزند است، همچنان این روند ادامه دارد.

موج ضد مسی در آرژانتین بعد از هر نتیجه بد تیم ملی در بازی‎ها یا عملکرد نامطلوب این تیم دوباره راه می‎افتد. با هت‎تریک مقابل اکوادور در انتخابی جام جهانی ۲۰۱۸، مسی نقشی حیاتی در صعود آرژانتین به این رقابت‎ها داشت. در روسیه، اما اوضاع با این روند پیش نرفت. مسی در بازی اول تیم جلوی ایسلند پنالتی‌اش را خراب کرد و در بازی‎های بعد هم عملکرد چندان رضایت بخشی نداشت.

آرژانتین در یک‌چهارم نهایی ۴-۳ از فرانسه شکست خورد و از دور رقابت‎ها حذف شد، دیداری که به نظر می‎رسید آخرین حضور مسی در جام جهانی باشد. پس از آن بازی هم‎تیمی‎های او، خاویر ماسچرانو و لوکاس بیگلیا از فوتبال ملی خداحافظی کردند. چند وقت بعد هم گونسالو ایگواین خودش را از تیم ملی بازنشسته کرد.

پیش از بازی با کرواسی در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه به نظر می‎آمد مسی حال خوشی ندارد

آینده فوتبال ملی مسی هم تا همین سه ماه پیش هنوز معلوم نبود. گفته می‎شد او هرگز حاضر نمی‎شود به رختکنی برگردد که به قول رسانه‎های آرژانتین " از کار افتاده" است. رختکنی که هیچ‌کدام از بازیکنان نسل قبل و دوستان او دیگر در آن حضور ندارند.

در تلاش برای شکل دادن دوباره به تیم ملی و بازگرداندن مسی، فدارسیون فوتبال آرژانتین به این فکر افتاد که هدایت تیم را به پپ گواردیولا پیشنهاد دهد. ایده‎ای که از سوی کلائودیو تاپیا، رئیس این فدارسیون مطرح شد.

او معتقد بود اگر گواردیولا مربی تیم شود مسی هم قطعا بازخواهد گشت. او در اوت ۲۰۱۸ به خبرنگاران گفت: "با گواردیولا تماس گرفته شد، اما بعد از آن باید فرار می‎کردیم، چون باید کل فدراسیون را می‎فروختیم که بتوانیم حریف حقوق او شویم. "

کمی بعد گواردیولا در یکی از نشست‎های خبری منچسترسیتی با عصبانت به این صحبت‎های او واکنش نشان داد: "اول اینکه هیچ کس با من تماس نگرفته. بعد این که رئیس فدارسیون فوتبال آرژانتین کار درستی نکرده که در مورد حقوق من حرف زده، چون نمی‎داند چقدر است. من به قراردادم با منچسترسیتی احترام می‎گذارم. آرژانتین هم مربی بسیار خوبی دارد و به نظرم یک آرژانتینی باید هدایت این تیم را به عهده بگیرد. "

در نهایت، پابلو آیمار، الگوی مسی و هافبک پیشین تیم ملی آرژانتین و باشگاه والنسیا به سمت دستیار لیونل اسکالونی - که بعد از جام‌جهانی جای خورخه سمپائولی را گرفت - منصوب شد تا پیامی دیگر برای مسی در بارسلونا فرستاده شود.

در ژانویه هم سزار منوتی، مربی سابق تیم ملی آرژانتین که سال ۱۹۷۸ قهرمان جهان شد و یکی از هم‎پیمانان قدیمی مسی است، مدیر تیم‎های ملی آرژانتین شد.

در ماه مارس و در بازی دوستانه مقابل ونزوئلا در مادرید مسی به تیم ملی برگشت، دیداری که با باخت ۳-۱ آرژانتین تمام شد. او گفت: "به نظرم تیم بسیار متحد است و بچه‎ها همه واقعا دوست دارند اینجا باشند. پسرم تیاگو از من پرسید چرا من در این تیم نیستم. جو تیم خیلی خوب است. من هم یکی از اعضا این تیم هستم و هیچ چیز غیرطبیعی وجود ندارد. "

در آرژانتین هیچ‌وقت بر سر مسی توافق وجود نداشته. بعضی‎ها او را خجالتی می‎دانند و عده‎ای دیگر معتقدند مسی یک رهبر خودخواه است.

هیچ‌کدام از این دو گروه هم هرگز قبول نخواهند کرد که ممکن است قضاوت‎شان اشتباه باشد. اما واقعیتی که نمی‎شود انکار کرد شاید این باشد که آرژانتین با ضعیف‎ترین تیم خود در دهه‎های اخیر به برزیل رفته.

مسی، آگوئرو و دی‎ماریا نماینده نسل قدیم فوتبال آرژانتین هستند، پائولو دیبالا، نیکولاس اوتامندی و نیکولاس تاگلیفیکو، بازیکنان درجه یک در سطح جهانی به حساب می‎آیند که تجربه جام جهانی هم دارند.

بقیه اعضای تیم، اما یا بازیکنان جوان و خوش‎آتیه‎ای مثل لائوتارو مارتینس و خوان فویت هستند که با ۲۱ سال سن در اروپا (به ترتیب اینتر میلان و تاتنهام) بازی می‌کنند، اما تجربه بازی ملی ندارند، یا بازیکنان قدیمی‎تری از جمله میلتون کاسکو و ماتیاس سوارس ۳۱ ساله که تجربه بازی در سطح جهانی را ندارند.

بیشتر بازیکنان این تیم بین ۲۳ تا ۲۸ سال سن دارند، نسلی جدید از فوتبال ملی آرژانتین که اسکالونی قصد پرورش آن را دارد.

مسی و هم‎تیمی‎هایش در تیم ملی آرژانتین در آخرین بازی دوستانه خود پیش از کوپا آمه‎ریکا نیکاراگوئه را ۱-۵ شکست دادند

منوتی که همین چند وقت پیش و در پایان فصل نه چندان مطلوب بارسلونا با مسی ملاقات کرده در مقاله خود در روزنامه "اسپورت" نوشته: "از آنچه در لیگ قهرمانان اتفاق افتاده بود به شدت متأثر به نظر می‎آمد، این که در دیداری به نظر تمام شده، حذف شده بودند. او نگران آینده بود. اما این خستگی ذهنی در روحیه رقابتی و تعهد او نسبت به آرژانتین تغییری ایجاد نخواهد کرد. با وجود سفر طولانی، به محض رسیدن تصمیم گرفت در تمرین تیم شرکت کند و وقتی چشمش به توپ افتاد، لبخند روی صورتش نشست. "