حسین فدایی به انتقاد از تصدی همزمان لاریجانی بر ریاست مجلس و فراکسیون اصولگرای مجلس پرداخت.
فدایی گفت: «براي اين كار هيچ منطقي وجود ندارد و رفتار غیرشفاف حاصل از ریاست توأمان مجلس و فراکسیون در شأن اصولگرایان نیست.»
حسين فدايي درخصوص انتخابات فراكسيون اصولگرايان و اينكه چرا يك نفر نباید هم رئيس مجلس باشد و هم رئيس فراكسيون اصولگرایان گفت: رئيس مجلس، رئيس كل مجلس است و رئيس فراكسيون فقط رئيس فراكسيون اصولگرایان و با توجه به اینکه فراكسيون جنبه‌ي كاركرد حزبي دارد، تصدی همزمان این دو مسئولیت، موجب ايجاد ابهاماتي مي شود.
وي بروز ابهام در كاركرد مجلس شوراي اسلامي و خدشه در آرامش آن را از جمله ايرادهای وارد بر اين مسئله دانست و گفت: درصورت رياست توأمان مجلس و فراکسيون، معلوم نمي شود كه بالاخره مواضع چه جرياني چه بود و چه هست که این نوعی رفتار سیاسی غیرشفاف است که در شأن یک جریان شفاف مثل جریان اصولگرا نیست و مصلحت عمومي اصولگرايان نيز در این نیست.
دبير كل جمعيت ايثارگران انقلاب اسلامي با تأكيد بر اينكه جدا بودن رياست فراكسيون از رياست مجلس شوراي اسلامي، منطقي و عقلایي است، ادامه داد: در گذشته هم این رویه از سوی اقلیت و اکثریت اعمال مي شد و منحصر به هيچ جريان سياسي هم نبود اما در دوره هشتم مجلس اين مسئله لحاظ نشد و رئيس فراكسيون اصولگرايان، رئیس مجلس هم شد.
نماينده مردم تهران در مجلس با بيان اينكه همان موقع نیز اين اشكال را وارد كرديم ولي به دليل ائتلاف‌های شکل گرفته نسبت به آن بي‌توجهي شد، افزود: به دليل همان ائتلاف‌ها تصميم به حذف بخشي از اصولگرايان از جمله ما را گرفتند لذا ترجيح داديم سكوت كنيم، ولي بايد گفت هيچ منطقي براي اين كار وجود ندارد.
فدايي برگزيدن چنين رويكردي را ناصحيح عنوان كرد و اظهار داشت: البته همان زمان كه رئيس فراكسيون به رياست مجلس رسيد، غلط بودن آن براي همه روشن شد.
وي در پاسخ به اين سؤال كه چه كساني شانس بيشتري براي تصدي رياست فراكسيون اصولگرايان را دارند، با بيان اينكه بيش از آن كه به افراد بپردازيم، بايد به روش‌ها پرداخت، اظهار داشت: فهم ما نسبت به اصل ماجرا داراي اهميت است، یعنی این مهم است که رفتارهاي ما تا چه حد منطبق با اصولگرايي است، بنابراین، بيش از آنکه به افراد بپردازيم، بايد به روش‌ها پرداخت و تلاش كنيم كه رفتارهايمان اصولگرايانه باشد و گفتمان را حاكم كنيم.
وي در پايان تصريح كرد: رفتارهاي جذبی و دفعي مطلق مناسب نيست و بايد اين منطق را از بين برد چرا كه بايد تعیین مفاسد و مصالح را بر اساس اصول قرار دهيم.
