ایمان رنجکش؛ اوایل بهار سال ۱۳۹۰ بود که کارلوس کیروش مربی پرتغالی پای در خاک ایران گذاشت و سکان هدایت تیم ملی فوتبال کشورمان را بعنوان سرمربی در دست گرفت. ایامی که شاید کشورمان در ابعاد مختلف بین المللی، سرخوردگی خاصی را در اِعمال سیاستهای مختلف خود احساس میکرد. دورانی که فوتبالمان هم تعریف قابل افتخاری نداشت و از ناکامی راه یابی به جام جهانی آفریقای جنوبی گرفته تا بی ثباتی و قرار گرفتن بعنوان چهارمین تیم آسیا، وضعیت مطلوبی را سپری نمیکرد.
اکنون با گذشت شش سال از آن ایام و گذر از فراز و نشیبهای مختلف، وقتی به آن ایام مینگریم بدون شک فدراسیون فوتبال درستترین تصمیم خود را در تاریخ فوتبال این کشور گرفته است.
ایران اکنون بعنوان تیم نخست در رنکینگ تیمهای ملی فوتبال آسیا، دوشنبه شب جشن صعود خود را به جام جهانی روسیه برگزار کرد و صحنههای باشکوهی از اقتدار فوتبال کشورمان و شادابی مردم به نمایش گذاشته شد.
و، اما کارلوس کیروش مردی که چیزهای بزرگی را به فوتبالمان هدیه داد و رکوردهای زیادی را به ثبت رساند. تیمی که اکنون طعم دومین صعود متوالی خود به جام جهانی را میچشد و نیم نگاهی به اهداف بزرگتری در این رویداد جهانی دارد.
کیروش هنگام ورود به ایران در معرفی خود که تیتر روزنامهها هم شد گفت: میتوانید من را "کوروش" صدا کنید! لفظی که شاید این روزها باید به آن ایمان بیاوریم و حقیقتا کیروش اکنون مردی به اندازه کوروش کبیر در دنیای فوتبال است. کسی که پس از صعود به جام جهانی در برنامه نود جملات بی نظیری را بکار برد و از ضرورتهای اتحاد، همبستگی و صلح در جامعه سخن گفت. اینکه در هر شرایطی باید با هم متحد و همدل باشیم و به منافع عموم بیاندیشیم.
کیروش بدون شک سرمربی ناملایمترین و پرحاشیهترین تیم فوتبال در دنیا بود. در ایام شش سالهای که از دور و نزدیک و مربی خارجی و داخلی به زیر تیغ نقد کشیده میشد. حال شما به این جمع بیافزایید، بی ثباتیهای مختلف در عرصه مدیریتی که اگر هر کسی بود فرار را بر قرار ترجیح میداد. اما کیروش که چند بار حتی تا پای انصراف هم پیش رفت، اما بر عهد خود و مسئولیت بر دوشش استوار ماند تا جایی که اکنون تمام ایران حتی مخالفان سر تعظیم بر این مرد پرتغالی فرود میآورند و تحسینش میکنند.
برگترین دستاورد کیروش، احیای منطق در فوتبال ایران بود تا جایی که در طی بازیهای اخیر و تنگناهای دوره گذشته، ایران با ارائه تاکتیکهای منطقی و عقلانی یکی پس از دیگری حریفان را به زیر میکشید و تیم فوتبال کشورمان توانست نوزاد خود را شش ماهه به دنیا بیاورد و جلوتر از سایرین عازم سرزمین تزارها شود.
این پیروزی درسهای قابل تاملی برای متنقدان داشت. منتقدانی که گاها پا را از عقلانیت بیرون گذاشته و با ترویج روحیه نفاق و ایجاد حاشیه، اکنون خود نیز حال و روز خوشی ندارند. این منتقدان ناکام ثابت کردند ملوان خوبی در شبهای طوفانی نیستند! و با اظهار نظرو اعمال غیرقابل پیشبینی خود و سایرین را در دریا غرق خواهند کرد. حال بگذریم که برخی شبها را در بازداشتگاه میگذرانند!
کیروش توانست دروازه جدیدی از توسعه را به روی فوتبالمان باز کند. فوتبالی که اکنون فرای از ورزش، دنیا به آن نگاه تجاری دارد و ما نیز باید این فرصت را مغتنم بشماریم و بواسطه پایگاه اجتماعی ورزشی همچون فوتبال، سایر ظرفیت هایمان را ارتقا بخشیم.