حمید حیدرپناه*؛ روزی که «رامین رضاییان» میلیونی‌شدن فالوورهای اینستاگرامش را جشن گرفت، حکم اخراج قطعی‌اش از باشگاه پرسپولیس را دریافت کرد و زمانی که بازیکنان و کادر فنی پرسپولیس جام قهرمانی لیگ را بالای سر بردند و مشغول شادی و پایکوبی بودند، او در حال تمرین انفرادی در آکادمی ملی المپیک بود و این یعنی اینکه او به هدف خود در فضای مجازی رسید ولی موفقیت در دنیای واقعی را از دست داد و چه بسا بسیاری دیگر از موفقیت هایی که در آینده انتظار او را می‌کشید، مانند ادامه‌ی حضور در پرسپولیس و شاید قهرمانی‌های بعدی با این تیم و حضور در ترکیب تیم ملی در جام جهانی روسیه با وجود بازیکنان آماده و کم حاشیه ای مانند: وریا غفوری، محمد ایرانپوریان، دانیال و حسین ماهینی و...
به اعتقاد بسیاری از جامعه‌شناسان - از جمله رابرت مرتن- بخش زیادی از زندگی تلاش و تقابلی است بین اهداف و وسایل، افراد عمدتاً در زندگی یکسری اهداف را برای خود تعریف می‌کنند و برای رسیدن به آن‌ها وسایلی انتخاب می‌کنند. گاهی هدف خوب است اما وسیله ی رسیدن به آن مناسب نیست و برعکس
از آنجا که فوتبال بسیار شبیه به زندگی است، بررسی کنش های رامین می تواند نمونه‌ی خوبی برای تحلیل این موضوع باشد و به نظر می رسد این فوتبالیست برای رسیدن به موفقیت‌های فوتبالی و محبوبیت وسیله‌ی خوبی انتخاب نکرده است. وسیله‌ی مناسب برای رسیدن به شهرت و قهرمانی،تمرین و جدیت است، پشتکار و دوری از حاشیه‌هاست نه حضور مستمر در فضای مجازی، افزایش فالوور و گرفتن لایک!!!
نگاهی به اسطوره‌های تاریخ فوتبال کشور نشان می‌دهد زمانی که عصر ارتباطات و فضای مجازی نبود، تلاش، تمرین و دوری از حاشیه‌ها بود که آن‌ها را به قله‌های جاودانگی رساند و در شرایط فعلی هم مقایسه و بررسی شرایط همبازیان هم گویای این امر است، بازیکنانی مانند سیدجلال حسینی، وحید امیری، محمد انصاری و... که در این بین مقایسه‌ی مستقیم رامین با بازیکن هم پستی‌اش انتخاب مناسب‌تری است:«صادق محرمی»
جوان بیست و یک ساله‌ای که کمتر کسی فکرش را می‌کرد با حضور بازیکنان هم‌پستی مانند رضاییان و ماهینی شانسی برای حضور در ترکیب اصلی داشته باشد. خصوصاً وقتی که در عمده‌ی فاکتورها قابل قیاس با آنان نبود؛ نه تجربه و شهرتش، نه مبلغ قرارداد و محبوبیتش و از همه مهم تر تعداد فالوورهای اینستاگرامش!!!
اما محرمی برای رسیدن به هدفش وسیله‌ای را انتخاب کرد که قبلاً بزرگان فوتبال انتخاب کرده بودند. از همان ابتدای فصل با جدیت تمام در تمرینات آماده‌سازی حضور یافت، منظم و بی حاشیه تمرین کرد و هیچ‌گاه از نشستن روی نیمکت اخم نکرد. از طرفی هم هیچ‌وقت تماشاگران نام او را برای حضور در ترکیب فریاد نزدند و کمتر کسی هم او را در فضای مجازی دنبال می‌کرد.
از آن سو رامین رضاییان زمانی که تیم مشغول آماده‌سازی پیش فصل بود موبایلش را از دسترس خارج و جواب تلفن سرمربی اش را هم نداد، بعدش یکباره سر از ترکیه در آورد و پس از کلی جنجال و حاشیه، پشیمان و دست‌خالی برگشت تا با اصرار مسئولان و پیشکسوتان باشگاه مجدد در کنار تیم قرار گیرد. طبیعی بود که در بازی‌های نخست باید روی نیمکت می‌نشست و حالا نیمکت‌نشینی و اخم‌هایش سوژه‌ی هواداران و اهالی رسانه بود و وقتی هم به ترکیب اصلی می‌رسید، حرکات حاشیه سازش هنگام تعویض به دقت پیگیری می‌شد.
تا اینجای کار فالوور و شهرت در خدمت رامین بود، چرا که تماشاگران فقط نام او را از جمع نیمکت‌نشینان فریاد می‌زنند و خبرنگاران هم تنها پیگیر حضور او در ترکیب اصلی بودند اما در آن سوی ماجرا صادق‌محرمی با درخشش و حضور جدی در تمرینات در اندک لحظات حضور در ترکیب، شایستگی خود را نشان داد و جای ثابتی در تیم پیدا کرد و آن قدر درخشید که در حضور دو رقیب نامدار هم جایش ثابت شد و موجب انتقال ماهینی به سمت چپ و حضور رضاییان در یک خط جلوتر شد، خصوصاً اینکه محرمی در کارهای دفاعی هم موفق تر بود.
در نهایت شاید غرور کاذبی که ناشی از این میزان توجه و محبوبیت در رضاییان ایجاد شده بود منجر به اتفاقات تلخ در اردوی پیش از بازی با الوحده در دوبی شد که در برابر سرمربی تیم صدایش را بلند کرد و همین امر بهانه‌ای شد تا برای همیشه در لیست‌سیاه برانکو قرار گیرد و بی‌شک حضور و درخشش صادق محرمی در مصمم شدنشاین تصمیم بی‌تاثیر نبود.
رامین از تیم کنار گذاشته شد، چندی بعد هم جایگاهش در ترکیب ثابت تیم‌ملی را به وریا غفوری داد و در زمانی که پرسپولیس در اوج اقتدار بود او به تنهایی در حال تمرین بود و دیگر کسی نام او را در استادیوم‌ها فریاد نمی‌زد. چرا که تجربه نشان داده کنار گذاشتن ستاره‌ها فقط با برد و پیروزی است که راحت‌تر مورد پذیرش قرار می‌گیرد و وقتی تیم نتیجه بگیرد کسی دیگر به سرمربی فشار نمی‌آورد.
حالا رامین رضاییان مانده وفالوورهای میلیونی‌اش و سرنوشت فوتبالی مبهمی که هرروز گمانه‌زنی‌های جدیدی در خصوص آینده‌اش مطرح می‌شود. در آن سوی ماجرا رقیبش در تیم پرسپولیس روز به روز پخته‌تر می‌شود، با اعتماد به نفس بیشتری ادامه داده و بیشتر در کانون توجه قرار می‌گیرد. اخیراً هم در نظرسنجی برنامه نود به عنوان بهترین بازیکن زیر 23 سال لیگ انتخاب شده و همگان آینده‌ی درخشانی برایش متصور هستند. حتی بعید نیست به تیم ملی هم برسد به شرطی که با همین روال ادامه داده و وارد حاشیه نشود.
مرور سرگذشت فوتبالی رامین رضاییان نمونه‌ی مناسبی است برای سایر فوتبالیست‌های جوان و همه‌ی کسانی که در عرصه‌های مختلف در حال فعالیت هستند و می‌تواند درس بزرگی باشد که موفقیت در هر عرصه‌ای به کار و تلاش و پشتکار نیاز دارد نه هیاهو و حضور مستمر در دنیای مجازی و اینکه کسی تاکنون در فضای مجازی جام قهرمانی نگرفته است.
*جامعه شناس و مدرس دانشگاه
