فرارو- مدافعان و حامیان حزب دموکرات اغلب گلایه دارند که منتقدان کلینتون مسائل بی‌اهمیت را بزرگ می‌کنند. اما استراتژی پاسخ به بحران او هم همین اثر را دارد.
به گزارش فرارو به نقل از آتلانتیک، به قول یک رئیس‌جمهور سابق آمریکا، مسئله پنهان‌کاری است؛ نه نوع تشخیص.
افشای مبتلا بودن هیلاری کلینتون به ذات‌الریه، به توضیح برخی مسائل کمک می‌کند. دلیل سرفه‌های مداوم او را مشخص می‌کند و نشان می‌دهد چرا مجبور شد روز یکشنبه 11 سپتامبر، مراسم بزرگداشت را ترک کند. هفته‌ها بود که بحث‌ها و تردیدهای داغی درباره سلامت کلینتون وجود داشت و حالا معلوم شد یک توضیحی نسبتاً ساده و قابل‌درمان با آنتی‌بیوتیک برایش وجود دارد.
پس چرا ستاد انتخاباتی‌اش این مسئله ساده را از اول اعلام نکرد؟
بدتر اینکه تائید بیماری ذات‌الریه چند ساعت پس از تغییر داستان اعلام شد. چند هفته قبل در کلیولند داشت شوخی می‌کرد که به ترامپ " آلرژی" دارد. سپس روز یکشنبه، در مراسم سالگرد یازده سپتامبر سرگیجه گرفت و مجبور شد آنجا را ترک کند. سخنگوی ستاد گفت: "در طول مراسم، گرمازده شد و آنجا را ترک کرد تا برای استراحت به آپارتمان دخترش برود و اکنون حالش خوب است."
اما ویدئوها نشان می‌دهند که کلینتون در حین سوارشدن به ماشین سکندری خورد. به کاشانه دخترش چلسی رفت و دو ساعت بعد پیدایش شد و گفت "حالم بسیار خوب است. روز زیبایی در نیویورک است." عصر آن روز بود که ستاد انتخاباتی کلینتون بالاخره بیانیه‌ای از دکتر ایزا بارداک منتشر کرد که می‌گفت روز جمعه تشخیص داده او ذات‌الریه دارد و برایش آنتی‌بیوتیک تجویز کرده است.
تصمیم به تأخیر انداختن اعلام بیماری، مانند ضربه‌ای به خود بود. این تأخیر باعث ایجاد گمانه‌زنی و تردید درباره بیماری کلینتون شد و بعلاوه، این تصور که او از افشای اطلاعات خودداری می‌کند و فردی غیرقابل‌اعتماد است (همان‌طور که بسیاری از رأی‌دهندگان می‌گویند) را تقویت کرد. دستیار سابق باراک اوباما دیوید اکسلراد، که یکی از منتقدان رویکرد استراتژیک و تاکتیکی ستاد کلینتون است در توییتر خود نوشت:
"آنتی‌بیوتیک ذات‌الریه را درمان می‌کند. اما راه‌حل میل شدید و ناسالم برای مخفی‌کاری که بارها و بارها سبب ایجاد مشکل شده چیست؟"
بحث و سردرگمی حامیان کلینتون این است که بسیاری از این به‌اصطلاح رسوایی‌های هیلاری و بیل کلینتون چیزی جز مسائل کوچک و بی‌اهمیت نیستند که توسط محافظه‌کاران بی‌ملاحظه به حوادثی بزرگ و جنجال‌برانگیز تبدیل‌شده‌اند که مطبوعات نیز آتش آنها را دوچندان می‌کنند.
این استدلال درست است. اما غیرممکن است بدون اشاره به تمایل خود کلینتون این استدلال را کامل درک کرد. خود کلینتون سبب می‌شود اختلافات یا مسائل کوچک بزرگ شوند. به‌جای پاسخ‌های ساده، ساعت‌ها وقت خود را صرف ارائه توضیحاتی کردند که بسیار ناکافی به نظر می‌رسید، اما درواقع کافی و منطقی بود.
از این مسائل رخدادها نمی‌توان این برداشت‌ها را کرد: به این معنا نیست که حدس و گمان‌های ساختگی که کلینتون دچار تشنج شده درست و معتبر هستند؛ آن‌هم بر اساس فیلم و ویدئوهای مسخره. و همچنین بدین معنا نیست که مخفی‌کاری بیش‌ازحد کلینتون درباره سلامتش با مثلاً ستایش ولادیمیر پوتین، دروغ‌گویی مداوم و یا شوخی درباره ترور کلینتون برابر و قابل‌مقایسه است. این مسائل امتناع ترامپ از انتشار اظهارنامه مالیاتی‌اش را توجیه نمی‌کند. حقیقت این است که رأی دهنگان به‌جز یک نامه مسخره که سال گذشته توسط پزشک شخصی ترامپ منتشر شد، چیزی درباره وضعیت سلامت این نامزد جمهوری‌خواه نمی‌دانند.
این مسائل مردم را درباره رخداد آخر هفته گیج و نامطمئن می‌کند. دفاع از سلامت کلینتون برای وکلایش بسیار سخت‌تر شده است. اکنون از این مسئله مستقیماً انتقاد می‌شود و می‌تواند به‌راحتی کلینتون را وادار به انتشار سوابق دقیق بهداشت و سلامت کند.
جنیفر پالمیری مدیر ارتباطات ستاد کلینتون در پاسخ به اکسلرود گفت: "می‌توانستیم دیروز بهتر عمل کنیم، اما واقعیت این است که مردم درباره هیلاری کلینتون بیشتر از هر نامزد دیگری در طول تاریخ اطلاعات دارند."
مردم بسیاری از این مسائل را می‌دانند؛ از بیماری ذات‌الریه گرفته تا تجزیه‌وتحلیل ایمیل‌هایش در وزارت امور خارجه. اما هیچ یک از این‌ها به دلیل فعالیت‌های تیم کلینتون نیست. بلکه مردم این اطلاعات را علی‌رغم تلاش‌های کلینتون و تیمش در اختیاردارند.
