bato-adv
bato-adv
کد خبر: ۲۴۰۱۷۳

گمانه‌زنی درمورد اهدای جایزه صلح نوبل به ظریف و کری

خبرگزاری فرانسه در گزارشی نوشت: در نگاه اول محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران به عنوان یکی از وفاداران نظام جمهوری اسلامی ایران و 'جان کری' همتای آمریکایی وی اشتراک چندانی با هم ندارند، ولی با وجود همه اختلاف ها نام خود را در تاریخ ثبت کردند.
تاریخ انتشار: ۱۷:۰۴ - ۲۳ تير ۱۳۹۴
خبرگزاری فرانسه در گزارشی نوشت: در نگاه اول محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران به عنوان یکی از وفاداران نظام جمهوری اسلامی ایران و 'جان کری' همتای آمریکایی وی اشتراک چندانی با هم ندارند، ولی با وجود همه اختلاف ها نام خود را در تاریخ ثبت کردند.
 
به گزارش این خبرگزاری از وین، ظریف و کری به رغم ماه ها مذاکره دشوار و فشرده برای رسیدن به توافق جامع هسته ای گاه سرد و اخمو و رقبای فریبکار به نظر می رسیدند. هر چند دیگر اکنون به اندازه ای صمیمی شده اند که یکدیگر را با اسم کوچک صدا می زنند.
 
خبرگزاری فرانسه در ادامه نوشت، ظریف و کری درحالیکه به ندرت لطیفه ای تعریف می کنند، از فضای خشک و رسمی مذاکرات خارج می شوند، روابط آنها در سطح دادوستد باقی مانده است ولی احترام زیادی برای هم قائل هستند. موضوعی که تعجبی ندارد، به ویژه با در نظرگرفتن اینکه کشورهای آنها طی سه دهه قبل رابطه دیپلماتیک نداشته اند.
 
اما به نظر می رسد جان کری و جواد ظریف بهترین افراد برای این امر بودند، در حالیکه دنیا به دنبال کاهش تنش بود. گمانه زنی ها در مورد اهدای جایزه صلح نوبل به آنها وجود دارد، توافقی که امروز به دست آمد توانست این احتمال را افزایش دهد.
 
ظریف؛ چهره ایران در سازمان ملل متحد
ظریف 55 ساله که در سپتامبر 2013 به عنوان وزیر امور خارجه توسط حسن روحانی رییس جمهوری این کشور انتخاب شد، به سرعت مسئول از سرگیری مذاکرات هسته ای را با دستور روشن پایان دادن به این موضوع شد. وی که به زبان انگلیسی به خوبی تسلط دارد و دانش آموخته رشته حقوق بین الملل از دانشگاه 'دنور' آمریکاست از معتقدان به انقلاب اسلامی ایران به شمار می آید.
 
ظریف در ابتدای مذاکرات از مزیتی برخوردار بود زیرا 20 سال به عنوان دیپلمات جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد گذراند که سال های 2002 تا 2007 نیز سفیر ایران در سازمان ملل بود.
 
اما مقامات آمریکایی ارتباطات کمی با همتایان ایرانی خود داشتند با آنکه کری یکی از اعضای مذاکره کننده با ایران در عمان از سال 2012 به بعد بود.
 
'سوزان مالونی' کارشناس مسائل در موسسه 'بروکینگز' ایران ظریف را باهوش می نامد و می گوید: او کسی است که توانایی قبولاندن سیاست هایی را دارد که از دیدگاه آمریکا به خودی خود دردسرساز تلقی می شود، اما این سیاست ها را طوری طرح می کند که کاملا متقاعد کننده و پذیرنده است.
 
وی افزود: او یکی از عناصر جمهوری اسلامی است و تصادفی نیست که توانسته به مقام های بالایی در برهه زمانی حساسی برسد.
 
اما به نوشته خبرگزاری فرانسه اقامت طولانی ظریف در آمریکا باعث شده جناح های تندرو در داخل ایران به شدت نسبت به وی حساس باشند و در دوران ریاست جمهوری 'محمود احمدی نژاد' رییس پیشین جمهوری ایران وی را از کار برکنار کند.
 
اما بعد از شش سال دوری از مسئولیت اجرایی و تدریس در دانشگاه، روحانی وی را به عرصه سیاسی برگرداند و وعده تعامل سازنده با جهان را داد. ظریف که بسیار مذهبی است، بارها در مذاکرات برای ادای فریضه نماز نشست را ترک کرده و در بازگشت گفته است: فقط از تنها قدرت واقعی (خدا) می ترسم.
 
وی به رغم این اعتقادات بارها از سوی تندروها به امتیازدهی بیش از حد به غربی ها متهم شده است. اما او بعد از قرائت بیانیه سوئیس در دوم آوریل (13 فروردین) در بازگشت به تهران از استقبال شایان توجهی برخوردار شد.
 
برای کری رسیدن به توافق با ایران، پیروزی و باقی گذاشتن میراثی در مقام وزارت امور خارجه است به ویژه با در نظرگرفتن شکست وی در مبارزات انتخابات ریاست جمهوری سال 2004 آمریکا و تلاش های فراوان برای به نتیجه رساندن مذاکرات صلح خاورمیانه.
 
مالونی می گوید: 'رسیدن به توافق بین دو کشور رقیب، پیروزی است هم از نظر فردی و هم از نظر حرفه ای'.
 
در حالیکه کری همچنان در حوزه های دیگر از جمله خاورمیانه و اوکراین با بحران روبروست؛ کارآمدی خود را به عنوان فردی نشان می دهد که صرفا می خواهد دشواری ها را حل و فصل کند. ظریف و کری اولین بار در حاشیه نشست مجمع عمومی سال 2013 (1392) در نیویورک دیدار کردند و لبخند همیشگی بر صورت ظریف همه دیپلمات های حاضر در نشست را متعجب کرد.
 
در ماه های بعدی ظریف توانست اعتبار زیادی به عنوان شخصیتی جالب و ماهر برای خود کسب کند، با وجود این مقامات می گویند او در اتاق مذاکرات احساساتی و گاهی عصبانی می شود به ویژه زمانیکه در مورد موضوعی که نخواهد بپذیرد تحت فشار قرار بگیرد.
bato-adv
مجله خواندنی ها
مجله فرارو