مدگرایی، برندگرایی و پوشیدن لباس‌های مارک‌دار این روزها با جوانی کردن گره خورده است و اگر در نحوه پوشش از مُد روز غافل باشی، گویی در جمع جوانان جا نداری؛ از این روست که برای برخی افراد مارک‌دار بودن لباس حرف نخست را می‌زند.
به گزارش فارس، این روزها تب مدگرایی به قدری در میان برخی از جوانان اوج گرفته است که دیگر تنها پایتخت‌نشینان پیشتاز عرصه مد نیستند و حتی در شهرهای کوچک نیز شاهد رواج مد گرایی در میان جوانان هستیم.
در آشفته بازار کنونی بسیاری از اجناس چینی به صورت قاچاق وارد کشور شده و با چسباندن یک مارک، برند دار شده و به مشتری قالب می‌شوند، این کار تا جایی پیش رفته که دیگر نمی‌توان مطمئن شد لباسی که تحت عنوان یک برند معروف به مشتری عرضه می‌شود، اصل است یا تقلبی.
زمانی که یک نوع خاص پوشش در ترکیه که جریان مد ایران را هدایت می‌کند، رواج می‌یابد، فروشندگان و تولید کنندگان ایرانی در گسترش آن نقش مهمی دارند چرا که فروشندگان ایرانی با سفر به ترکیه و آوردن پوشاک قاچاق به داخل کشور آن را در برخی بوتیک‌های بالای شهر به فروش می‌رسانند و بعد تولید کننده داخلی وارد گود شده و با الهام گرفتن از مدل‌های ترکیه‌ای شروع به تولید کرده و اینجاست که تنها با چسباندن یک مارک، لباس ایرانی تبدیل به تُرک می‌شود.
اگر تمام افراد جامعه با موضوع برند و مارک آشنا نباشند ولی اکثریت جوانان به ویژه در کلانشهرها با این موضوع آشنا هستند چرا که برند، تضمینی را به مشتری می‌دهد که این لباس از مرغوب‌ترین جنس تهیه شده است اما در ایران برندهای اسم و رسم دار حتی به تعداد انگشتان یک دست نمی‌رسند و همین موضوع باعث شده است تا جوانان به سمت برندهای خارجی گرایش پیدا کنند.
چگونه قیمت برندها نصف می‌شود؟
مریم دختر 24 ساله‌ای که برای خرید لباس به چهار راه ولیعصر مراجعه کرده است در‌خصوص توجهش به لباس‌های مد روز در هنگام خرید می‌گوید: از پوشیدن لباس‌های مد روز بدم نمی‌آید اما لباس‌های برند دار را کمتر می‌توانم بخرم چون قیمت بالایی دارند ولی در همین چهارراه ولیعصر می‌توان لباس‌های مارک داری را پیدا کرد که بسیار ارزان‌تر از لباس‌های مارک داری است که در بوتیک‌های بالای شهر عرضه می‌شود.
شاید مریم متوجه نیست لباسی که تحت عنوان برند معروف اما با قیمت ارزان‌تر نسبت به بوتیک‌های بالای شهر به او نشان داده می‌شود، جنس چینی است که بر روی آن صرفاً نام برندهای معروف دنیا نصب شده است.
در همین حال زمانی که در خیابان‌های شمال تهران قدم می‌زنی، می‌توانی نمایندگی برندهای معروف پوشاک را مشاهده کنی؛ با این حال قدم گذاشتن به داخل این بوتیک‌های شیک کار هر شهروند تهرانی نیست چرا که خرید از برندهای اصل هزینه زیادی را به همراه دارد و عمدتاً مشتریان آنها از طبقات مرفه جامعه هستند.
محمد، بوتیک دار مستقر در چهارراه ولیعصر، می‌گوید: برخی مواقع برای آوردن لباس به ترکیه سفر می‌کنم اما لباس‌هایی را که از ترکیه به ایران وارد می‌کنم قیمت بالایی دارند و همه مردم توان خرید آن را ندارند.
وی می‌افزاید: هم اکنون تب خاصی برای خرید لباس خارجی و به خصوص تُرک در میان جوانان ایرانی رواج یافته و این موضوع موجب سودجویی برخی از افراد شده است به گونه‌ای که اجناس چینی را به عنوان جنس تُرک به مخاطب می‌فروشند.
ترفندهایی که برای فروش اجناس ایرانی به کار بسته می‌شود
در حال حاضر گرایش به پوشاک خارجی در میان جوانان ایرانی به حدی اوج گرفته است که تولید کنندگان داخلی برای فروش اجناس خود به ترفندهای مختلفی متوسل می‌شوند؛ خرید برندهای معروف از بازار و چسباندن آن به لباس‌های تولید داخل ترفند شایعی در میان تولید کنندگان ایرانی است که با توسل به آن پوشاک ایرانی را به فروش می‌رسانند.
روح انگیز محمد زاده، تولید کننده مانتو ضمن تأیید این موضوع بیان می‌کند: برای فروش مانتوهای تولیدی‌ام مجبور هستم تا مارک ترکیه را از بازار خریداری کرده و به مانتوی تولید ایران بچسبانم چرا که مشتریان با دیدن مارک ترکیه بر روی مانتو، آن را بهتر می‌خرند.
نسخه پوشاک ایرانی توسط چینی‌ها پیچیده می‌شود
هم اکنون نسخه صنعت پوشاک کشور توسط اجناس چینی پیچیده شده است، به گونه‌ای که چین تولیدات خود را با عنوان برندهای مطرح دنیا و اجناس تُرک، تولید کرده و به کشورهایی همچون ایران صادر می‌کند و این اجناس که در مقایسه با پوشاک ایرانی کیفیت پایین‌تری دارند با استقبال جوانان مواجه شده و صنعت پوشاک داخلی و کارخانجات نساجی را به نابودی می‌کشاند.
وقتی بوسینی و جیوردانو چینی می‌شوند
اگر مشتری بخواهد لباسی را از برندهای "جیوردانو" و "بوسینی" تهیه کند باید هزینه بسیاری را متحمل شود اما چین اجناس خود را تحت عنوان این برندهای معروف تولید کرده و به ایران صادر می‌کند که مشتری برای خرید آن هزینه بسیار کمتری را در مقایسه با برند اصل می‌پردازد.
جوانان ایرانی باز هم ترجیح می‌دهند تا جنس چینی را که فقط برند "بوسینی" یا "بنتون" بر آن نصب شده ولی کیفیت چندانی ندارد، خریده و به این ترتیب در میان دوستان و آشنایان سری بالا کنند و با افتخار بگویند که من لباس مارک‌دار می‌پوشم.
فریبا آلادینی، طراح لباس و استاد دانشگاه علم و فرهنگ با بیان اینکه هم اکنون برندهای خارجی در سطح شهر تبلیغ می‌شود، می‌گوید: تولیدکننده داخلی برای فروش اجناس چینی به استفاده از مارک‌های معروفی که به قیمت ارزان از بازار می‌خرد، متوسل می‌شود.
وی می‌افزاید: هم‌اکنون تولیدکننده داخلی برای فروش اجناس خود مارک‌هایی را از بازار خریداری کرده و بر روی لباس، کیف و کفش تولید ایران می‌چسباند تا به مخاطب القا کند که این اجناس خارجی است و آن را با قیمت گزاف به فروش می‌رساند.
مارک 500 تومانی به فریاد لباس ایرانی می‌رسد
محمد اسپرغمی، فروشنده لباس درخیابان پیروزی در این رابطه می‌گوید: لباس‌های چینی که به صورت قاچاق وارد کشور می‌شود تحت عنوان برندهای معروف یا جنس ترک تولید شده و به ایران وارد می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: تولید کنندگان داخلی نیز مارک برندهای معروف یا تُرک را به صورت دانه‌ای 500 تا یکهزار تومان از بازار خریداری و بر روی البسه تولید داخل چسبانده و به مشتری ارائه می‌کنند.
در چنین وضعیتی که کالای قاچاق در حال نابود کردن صنعت پوشاک کشور است باید برای حمایت از تولیدات ایرانی و جذب جوانان به سمت استفاده از مدل‌های بومی راهکاری را اتخاذ کرد؛ جوانان ایرانی در حالی به مدهای خارجی روی می‌آورند که کشورهایی همچون ترکیه برای در دست گرفتن بازار پوشاک ایران برنامه‌ریزی می‌کنند.
وزارت ارشاد با تشکیل کارگروه ساماندهی مد و لباس در حال گسترش پوشاک ایرانی و ترغیب جوانان به استفاده از لباس بومی است.
وزارت ارشاد برای گسترش پوشش ایرانی دست به کار می‌شود
سیدمحمد حسینی، وزیر ارشاد با بیان اینکه کارگروه ساماندهی مد و لباس به منظور ترویج فرهنگ حجاب و عفاف و جبران خلأ در این حوزه تشکیل شده است چرا که در طول چند سال گذشته یکی از کمبودها در حوزه پوشش، نبود مدل‌های متنوع و جذاب بود، می‌گوید: در حوزه مدهای بومی باید لباس‌هایی را طراحی و ارائه کنیم که علاوه بر بهبود وضعیت پوشش در جامعه، کشور را از مدل‌های خارجی بی‌نیاز کند چرا که غربی‌ها در تلاش هستند تا فرهنگ بد حجابی را به جوانان ایرانی القا کنند.
حمایت از آثار مناسب طراحان ایرانی مقیم خارج
وزیر ارشاد با بیان استقبال از آثار طراحان ایرانی مقیم خارج از کشور، می‌گوید: برای ایرانیان خارج از کشور فرصت و مجالی را فراهم می‌کنیم که طرح‌های مناسب خود در زمینه پوشش ایرانی و اسلامی را ارائه کنند همچنین وزارت ارشاد موظف است تسهیلاتی برای آنها فراهم کند تا به داخل کشور آمده و طرح‌های خود را عرضه کنند.
هم اکنون صنعت پوشاک کشور از مشکلات متعددی رنج می‌برد که ورود کالای قاچاق و نبود برند سازی در داخل کشور مهمترین تهدیدات پیش روی پوشاک ایرانی است.
آنچه پوشاک ایرانی را آزار می‌دهد
ابولقاسم شیرازی، رئیس اتحادیه کشوری پوشاک با تأکید بر نبود برندسازی، سهل بودن ورود پوشاک قاچاق به بازار و عدم انجام تبلیغات مناسب به عنوان سه چالش عمده تولید پوشاک در کشور عنوان می‌کند: مهمترین وظایف ما حمایت از سیاست‌های کلی نظام، مقابله با هجمه فرهنگی دشمنان و گسترش فرهنگ حجاب و عفاف در جامعه است.
وی با انتقاد از نبود برندسازی در صنعت پوشاک کشور، بر نداشتن برند در صنعت پوشاک از یک سو و ورود فرهنگ‌های بیگانه با ورود اجناس قاچاق به کشور از سوی دیگر تأکید و تصریح می‌کند: حمایت بیشتر مسئولان از تولیدکنندگان پوشاک کشور لازم است و مسئولان با در پیش گرفتن سیاست کاهش تعرفه واردات پوشاک و پارچه و پرداخ تسهیلات با سود پایین می‌توانند دوباره رونق را به صنعت پوشاک کشور بازگردانند.
مدگرایی و تبعیت جوانان از برند را نمی‌توان امری ناپسند دانست اما زمانی که جریان مد در کشور توسط سایر کشورها مانند ترکیه هدایت شود این امر ناپسند است چرا که به شکست صنعت پوشاک داخلی، تعطیلی کارخانجات نساجی و تولیدی و بیکاری تعداد زیادی از افراد منجر می‌شود.