سینما فلسطین اصفهان تعطیل شد، به همین سادگی. این سینما که نیم قرن عمر دارد در 31 خرداد ماه امسال بنا بر ادعای مردم و شاهدان تعطیل شد تا مرثیه‌ای باشد برای آنهایی که در پنج دهه شاهد دگردیسی و تکامل هنر در این سینما بوده‌اند.
به گزارش خبرنگار مهر، این سینما که شاید بتوان گفت نام فلسطین اسم مستعار آن است و قدیمی‌ها آن را با سینما حافظ می‌شناسند، برای اهالی هنر و مردم این شهر صرفاً مکانی برای بر روی پرده رفتن فیلم‌های کلاسیک و سنتی نبوده که مامن تکامل هنر است.
سینما حافظ یادگار به اوج رسیدن تئاتر است. این سینما بارها هنرنمایی های تئاتریهای مختلف این شهر را شاهد بوده است. تلفیق طبع لطیف اصفهانی با فن زیباشناسانه هنر در این سینما، امروز خاطره‌هایی را برای مردم این شهر بر روی پرده تکرار می‌برد که بی‌نظیرند و تا همیشه فراموش ناشدنی باقی می‌مانند.
بی‌مجوز کلنگ تخریب بر تن سینما زدند
حسن اکلیلی بازیگر شاخص تئاتر اصفهان می‌گوید: از این سینما درگذشته‌های دور برای تئاتر استفاده می‌شد و تئاتر فلسطین نام گرفته بود اما حالا به دلایلی نامعلوم یک شبه بدون مجوز آن را تخریب کرده و عاملانش عملاً به اصفهانی و هنرمند تئاتر و سینما دهن کجی می‌کنند و این در حالی است که بارها مسئولان از کمبود صندلی و تعداد سینماهای این شهر گلایه کرده‌اند و وعده ساخت سینماهای جدید و تالارهای تئاتر را داده‌اند. غافل از اینکه اگر قرار بوده که به فکر توسعه سینماهای این شهر باشیم پس چرا کلنگ تخریب بر تن این سینما می‌زنیم.
وی با تاکید بر اینکه تخریب یک شبه این سینما غیر قانونی است و بدون مجوز انجام شده است، می‌افزاید: سینما فلسطین اگر به اعتقاد برخی برای نمایش فیلم، دارای شرایط مناسب نبود اما می‌توانست محلی برای تئاتر محلی باشد و به همین دلیل درصدد احیا و بازسازی آن بودیم، گرچه بازسازی این سینما نیازمند هزینه‌های زیاد و حمایت مسئولان استانی بود.
بگذارید سینما فلسطین، تئاتر فلسطین بماند
اکلیلی می‌گوید: معتقدیم که مردم به دلایل مختلف زیاد به سینما نمی‌روند، درآمدها هم کافی نیست اما نباید به این بهانه اجازه داد سینماهایی مثل سینما فلسطین اصفهان که سالها، سالن نمایش تئاتر بوده، مردم به شدت از آن استقبال کرده و راضی از در این سینما بیرون رفته‌اند، صرفا به این دلیل برای همیشه تعطیل یا تخریب شود. بلکه می‌توانیم این سینما را به مکانی برای تئاتر محلی تبدیل کنیم و بعد با مراجعه به آمار و ارقام بازدید ببینیم که مردم چقدر علاقه به دیدن تئاتر محلی‌شان نشان می‌دهند و چقدر لذت می‌برند.
وی می‌گوید: اگر سینما فلسطین به جای تخریب، بازسازی شود و بتواند مانند گذشته محلی برای نمایش تئاتر باشد و صرفاً به سالنی برای نمایش فیلم محدود نشود، هم فرصتی مناسب برای توسعه این هنر قدیمی فراهم می‌آید و هم بر تعداد مخاطب علاقه‌مند به تئاتر افزوده می‌شود و در مجموع با یک بهره‌برداری دو سویه می‌توان به آشتی اقتصاد و هنر امیدوار شد و بستری را مهیا کرد که سینما دار و و بازیگر تئاتر و مخاطب و حتی فیلمساز همه از آن منتفع شوند.
مصطفی هاشمی مدیرعامل مجتمع سینمایی ایران فیلم نیز می‌گوید: اعتبار لازم برای این بازسازی وجود ندارد و به همین دلیل این سینما تعطیل و تخریب شده و از این به بعد علی‌الحساب برای هیچ نمایشی استفاده نمی‌شود.
به گفته وی در حال حاضر پیشنهاداتی به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین شهرداری اصفهان داده شده و امید آن می‌رود که با پذیرش یکی از این پیشنهادات برای این سینما چاره‌ای شود.
وی می‌گوید: چند سال پیش نامه‌ای از اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی برای ما ارسال شد مبنی بر اینکه این سینما با توجه به عمر 50 ساله خود دیگر از ایستایی لازم برخوردار نیست و در بخش‌هایی با مشکل مواجه است به نحوی که با بازسازی سطحی هم نمی‌توان مشکل آن را رفع کرد و لذا باید تخریب شود و امروز کار به اینجا رسید که این سینما در حال تخریب شدن است.
هاشمی ادامه می‌دهد: این سینما اگر اینک در حال تخریب است و مسائلی چون عدم ایستایی عامل اصلی تخریب آن اما نمی‌تواند هیچگاه تغییر کاربری پیدا کند و مثلا پارکینگ یا پاساژی جدید به جای آن ساخته شود. سینما فلسطین، سینما می‌ماند اما باید منتظر ماند و دید که بعد از تخریب چه اداره یا نهادی یا چه فردی مجدد برای ساخت سینمایی جدید یا پردیسی به جای فلسطین پا پیش می‌گذارد.
وی می‌گوید: سینما همایون سابق اصفهان سالهاست که تخریب شده و مخروبه باقی مانده چون نمی‌توانند آن را تغییر کاربری دهند، ما هم امید آن را داریم که سینما فلسطین گرچه تخریب می‌شود اما یک مخروبه تا همیشه باقی نماند و بتوان برای آن کاری کرد و اقدامات برای آن هم به عمر ما وصال دهد.
تخریب سینما فعلا متوقف شده است
البته مدیرعامل مجتمع سینمایی ایران فیلم در حالی از ارائه پیشنهاد به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان و تخریب این سینما خبر می‌دهد که مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان می‌گوید: عملیات تخریب سینما فلسطین تا ارائه طرح اصلاح آن به صورت کتبی توسط سازمان بهره‌بردار (بنیاد شهید) متوقف شده اما بهره‌بردار باید حتما طرح‌های خود را به صورت مکتوب ارائه دهد.
به گفته علیرضا حسینی برای سالن سینما فلسطین می‌توان دو تصمیم را اتخاذ کرد. یکی اینکه بر اساس نظر کمیسیون بند پنج آیین‌نامه مربوط به ساخت سینما و مجتمع‌های سینمایی، نقشه‌های مربوطه بررسی شود، اشکالات این سینما از حیث امنیت جانی تماشاگران، مشکلات مواد قابل اشتعال، مسیرهای لوله گاز و ایستایی بعضی از بخشهای ساختمان در صورت تائید، رفع شود. صورتجلسه‌ای تنظیم و پروانه فعالیت سینما مجدد صادر شو؛ و دیگر اینکه این سینما تخریب شود و به جای آن سینما یا پردیسی جدید ساخته شود.
وی درباره تصمیم دوم با اشاره به نامه‌نگاری‌ها و نظرات دستگاه بهره‌بردار این سینما یعنی بنیاد شهید می‌افزاید: دستگاه بهره‌بردار (بنیاد شهید) به این نتیجه رسیده که هزینه کردن برای اصلاح این سالن بیهوده است و باید سینما تخریب شود اما وقتی عملیات تخریب سینما از سوی سازمان بهره بردار آغاز شد طی نامه‌ای به آنها اعلام کردیم که بر اساس نظر کمیسیون بند پنج، باید سینما اصلاح وضعیت شود و نه تخریب که مقرر شد در این زمینه مذاکره مجدد صورت گیرد اما در دیدار اخیر خود با سازمان بهره بردار نیز با اصرار آنها برای تخریب مواجه شدیم از این رو چنانچه نظرات دستگاه بهره بردار مبنی بر تخریب و پیشنهادات پس از آن به صورت مکتوب مشخص و مراحل قانونی کار سپری شود و تعهدات بین دستگاه‌ها در قالب حمایتهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و الزامات دستگاه بهره‌بردار هم تعیین شود، این سینما تخریب شده و به جای آن سینما یا پردیسی با رعایت تمامی اصول زیرساختی و آینده نگری ایجاد خواهد شد.
بازسازی پس از تخریب یا مخروبه ماندن
آنگونه که علیرضا حسینی می‌گوید، نگاه این اداره کل به بحث سینما فلسطین نگاهی کارشناسانه، غیر متعصبانه، کارشناسی و اصلاحی است و نظرات درباره سرنوشت این سینمای قدیمی با توجه به این مهم ارائه می‌شود که سینما فلسطین در چهارباغ، محور استان و در یک بافت سنتی و فرهنگی واقع شده است، کتابفروشی‌ها، دکه‌های مطبوعاتی، سینماها و تماشاخانه‌ها جزء انکار ناپذیر این خیابان است و نمی‌شود به آن نگاه بازاری و صرفا محل بوتیک فروشی‌ها و پاساژها داشت.
اما گفته‌های او در حالی مطرح می شود که زمزمه‌هایی مبنی بر مخالفت ارشاد با فلسفه سینما تئاتر به گوش می‌رسد. از سویی اصرار بنیاد شهید بر تخریب این سینما با دلیل درآمدزا نبودن و عدم بازگشت سرمایه است و علاوه بر آن مخروبه ماندن سینما همایون سابق پس از سالها تخریب این سئوال را به وجود می آورد که آیا واقعا عدم درآمدزایی عامل تخریب این سینماست و اگر اینگونه است، آیا سرمایه گذاری جدید برای ساخت پردیسی مجهز یا سینمایی امروزی پسند که به یقین با همت خصوصی امکان‌پذیر است، می‌تواند سرمایه گذار خصوصی را مجاب کند که از این نوع سرمایه گذاری منتفع خواهد شد یا اینکه نه این سینما هم می‌شود سینما همایونی دیگر.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان در پاسخ به این سئوال به خبرنگار ما می‌گوید: اولا ارشاد هیچ مخالفتی با سینما تئاتر یا فلسفه‌‌‌اش ندارد، جدای از آن نگاه ما به سینما فلسطین یک نگاه جامع و حمایتی است، ما با تخریب این سینما مخالفیم اما اگر قرار است تخریب شود قبل از تخریب باید طرح‌های کارشناسانه‌ای برای آن ارائه شود، مراحل قانونی را سپری کند و بعد آن طرح‌های مصوب اجرایی شود.
وی که معتقد است وضعیت سینمای اصفهان متاثر از سینمای جهان است و امروز دیگر نمی‌توان الگوهای 40 سال پیش را برای این حوزه مطرح کرد و امید داشت که با الگوهای قدیمی برای امروز و نسل‌های آتی نتیجه‌های خوبی هم خواهیم گرفت، می‌افزاید: قبول داریم که ساخت سینما در همه جا مقرون به صرفه نیست مثلا یک سینمای یک هزار و 300 نفره در اردستان ساخته شده که با توجه به جمعیت این شهرستان و عدم استقبال از آن، سرمایه گذار را از حیث مالی دچار مشکلات زیادی کرده اما مسئله خیابان چهارباغ اصفهان و سینماهای آن فرق دارد کما اینکه قرار نیست با نگاه‌های متعصبانه این سینما را تخریب کنیم و اجازه دهیم مخروبه بماند یا پیشنهاداتی تصویب شود که بازگشت سرمایه ندارد و غیر منطقی است.
سیاستهای ارشاد حمایتی و کارشناسانه است
حسینی تاکید می‌کند که سیاستهای ما حمایتی، کارشناسانه و مبتنی بر نیازهای مخاطب و این شهر در آینده است و قرار نیست بی‌گدار به آب بزنیم.
وی ادامه می‌دهد: سینمای ما طی سالهای گذشته با فراز و فرود و افراط و تفریط زیادی همراه بوده است. علاوه بر آن ما نمی‌توانیم ادعا کنیم مخاطب در 100 سال آینده همین نگرش امروزی را به سینما خواهد داشت بنابراین هر تصمیمی که برای این سینما گرفته می‌شود باید با در نظر گرفتن تمامی ابعاد و کاملا اصولی و مبتنی بر واقعیت‌ها باشد.
وی با اشاره به اینکه جدیدترین مدل‌های سینمایی در دنیا، پردیسهای سینمایی است، می‌گوید: دستگاه بهره بردار از سینما فلسطین پکیج خاصی را برای چهار سینمای فلسطین، ایران، ساحل و خانواده در نظر گرفته و برای هر کدام از آنها کاربری ویژه‌ای را تعریف کرده‌اند اما در خصوص سینما فلسطین بر روی ساخت مجتمع سینمایی فرهنگی تاکید دارند که اگر پیشنهادات آنان مکتوب شود، مراحل قانونی را سپری کرده و مورد تائید قرار بگیرد ما نیز از آن حمایت خواهیم کرد.
وی در خصوص برتری پردیس سینمایی نسبت به سینماهایی که بر مبنای الگوی چند دهه پیش ساخته شده‌اند، می‌گوید: پردیسهای سینمایی صرفا به یک سالن سینما منحصر نمی‌شوند، این مجتمع‌ها برای تنوع و تمرکز بخشی در ارائه خدمات فرهنگی، هنری و فراغتی به مردم ایجاد شده و این امکان را مهیا می‌سازند که اعضای یک خانواده با داشتن سنین متفاوت و سلایق گوناگون، هرکدام به طور مجزا نیازهای فرهنگی و تفریحی خود را در یک زمان برآورده کنند، در واقع مهمترین خاصیت این پردیس‌ها چندگانگی امکان نمایش و فعالیت فرهنگی، تفریحی و فراغتی است و اعتقاد داریم که می‌تواند وجود چنین پردیسی در چهارباغ اصفهان نیز درآمدزا بوده و سرمایه‌گذار را ترغیب به احداث آن کند.
از ما بخواهند، حمایت می‌کنیم
کریم نصراصفهانی رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر اصفهان که مدعی است مدیریت شهری اصفهان حاضر به همکاری است، در این رابطه می‌گوید: ما برای احیای این سینما آماده همکاری هستیم اما مسئله اینجاست که هنوز به این مدیریت درخواستی مبنی بر حمایت یا کمک جهت احیا و حفظ این سینما از سوی کسی ارائه نشده است.
وی می‌گوید: ما همیشه تلاش کرده‌ایم که اصفهان با توجه به آنکه پایتخت فرهنگ و هنر است، در حوزه‌های فرهنگی و هنری الگوی کشوری باشد و به همین دلیل تمام سعی خود را می‌کنیم که در این حوزه‌ها عملکرد خوبی داشته باشیم و لذا اگر درخواستی به ما ارائه شود، از حمایت و مساعدت دریغ نخواهیم کرد با اینکه می‌دانیم مبحث سینما به مسوولان مربوطه آن باز می‌گردد.
وی که از مسئولان مرتبط می‌خواهد پیگیر وضعیت این سینما باشند، اضافه می‌کند: مسئولان نباید اجازه دهند که این سینما با سبقه تاریخی که دارد تخریب شود زیرا توسعه سینماها و رفع مشکل کمبود صندلی در کنار ترغیب مخاطب برای رفتن به سینما ازجمله نیازهایی است که نباید نسبت بدان بی‌تفاوت بود.
وی می‌گوید: امروز طرح‌های فرهنگی هر جامعه‌ای متناسب با نیازهای آن جامعه سنجیده، طراحی و اجرا می‌شود و به یقین توسعه مراکزی همانند سینماها که می‌توانند فرهنگ‌ساز بوده یا در جهت ارتقاء فرهنگ اجتماعی موثر باشند، یک الزام است.
اما شهره سجادیه کارشناس، فیلمساز و مدرس سینما نظری متفاوت با نظر کریم نصراصفهانی در زمینه نیازسنجی‌های فرهنگی دارد و معتقد است که بخش اعظم مشکلات سینمای ما ناشی از آن است که نگرشهای برخی مسئولان نسبت به سینما به عنوان یک صنعت یا هنر یا صنعت وابسته به هنر در بلاتکلیفی است و تا وقتی نتوانیم به صورت ریشه‌ای به مشکلات این سینما بپردازیم، نمی‌توانیم به وعده حمایتهای مقطعی که آن هم گاه از پرتو اتفاقاتی مثل تخریب سینما فلسطین داده می‌شود امیدوار باشیم و متصور شویم که این حمایتها می‌تواند هم محدودیتها را رفع کند و هم درمان درد سینما باشد.
وی با بیان اینکه نمی‌توان تفکیکی مشخص بین هنر یا صنعت بودن سینما قائل شد زیرا سینما هنری است درگیر مسائل تجاری، می‌گوید: سینمای کشور ما به خصوص در شهرستانها با محدودیتهای جدی مواجه است و نمی‌توان ادعا کرد که در تمامی ابعاد و جوانب رشد کرده و به همین خاطر چه بخواهیم و چه نخواهیم با رکودی محسوس در این بخش مواجه شده‌ایم به نحوی که اگر سینمای ما در بعضی شرایط توانسته در جشنواره‌های خارجی درخششی داشته باشد صرفا به خاطر نبوغ فردی برخی از افراد و مهیا بودن بعضی از شرایط بوده و فقط می‌توانیم سینمای خودمان را با سینمای کشورهایی مقایسه کنیم که رشد سینمایی خود را مرهون نبوغ فردی هستند.
وی با بیان اینکه ما با محدودیتهای فرهنگی جدی مواجه هستیم، می‌افزاید: سینما برای اینکه بتواند به عنوان یک صنعت رشد کند نیاز به شرایط اقتصادی مساعد دارد و کشوری که بتواند سرمایه‌گذاریهای مناسبی در این حوزه داشته باشد صنعت سینمایی موفقی هم خواهد داشت در حالی اکنون به سینما در کشور ما به عنوان یک بخش اولویت‌دار اقتصادی نگاه نمی‌شود که بتوانیم سرمایه‌ها چه دولتی و چه خصوصی را به سمت این صنعت هدایت کنیم و به همین دلیل نمی‌توانیم به آن رشد فنی و تکنیکی مورد انتظار برسیم پس باید باور کنیم که سینمای ما دچار کمبود و نقصان است و نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای جامعه باشد.
جسارت فرهنگی نداریم
وی با اشاره به تعطیلی روز افزون سینماهای کشور بخصوص در شهرستانها طی سالهای اخیر ادامه می‌دهد: سالهاست که سینماداران ما به خاطر عدم درآمدزایی و کمبود مخاطب مجبور شده‌اند با قیمتهای اندک یا سینماهایشان را بفروشند و یا تغییر کاربری داده و آن را به محلی درآمدزا مبدل کنند از این رو تعطیلی سینما فلسطین اصفهان با آن قدمت یک اتفاق جدید نیست که تعجب برانگیز باشد چون مشکلات سینمای ما به قدری ریشه‌ای است که باید انتظار بروز چنین اتفاقات تلخی را از آن داشت.
وی با تاکید بر اینکه سینمای ایران صنعت و هنری درآمدزا نیست، اضافه می‌کند: تعطیلی سینماهای این شهر زائیده شرایط است و زمانی می‌شود اعا کرد که دیگر هیچ سینمای اصفهان تعطیل نخواهد شد که بیاییم و بحث‌های سطحی‌مان را ریشه‌ای کرده، کمبودها و امکانات را بسنجیم و بعد ببنیم که آیا می‌توانیم به قدری بر روی این بخش سرمایه‌گذاری کنیم که به بازدهی مطلوب برسیم، مخاطب را جلب کنیم و مجبور نشویم سینماهایمان را یکی پشت سر دیگری تعطیل کنیم یا نه هنوز توانایی انجام این کار را نداریم.
به گفته وی سینما، هنر، صنعت و سرگرمی فرهنگ‌ساز است که اگر درست با آن برخورد نشود یک بازوی فرهنگی قوی در کشور از دست خواهد رفت و فقدان فرهنگی حاصل از آن پیامدهای منفی بدی را دچار کشور می‌کند.
وی با بیان اینکه باید یک سری از محدودیتهای بی‌دلیل از بین برود تا بتوان به جذب مخاطب رسید، می‌گوید: مسئولان ما به خصوص در اصفهان باید جسارت فرهنگی داشته باشند و به جای آنکه بیشتر نگران پاسخگویی به هم رده‌های خود باشند نگران پاسخگویی به مردم شوند چون وقتی این جسارت فرهنگی ایجاد می‌شود، مخاطب هم به سینما رفتن علاقه نشان می‌دهد، سینما درآمدزا شده و سرمایه‌گذار هم ترغیب خواهد شد که در این صنعت و هنر سرمایه‌گذاری کند تا دیگر مجبور نشویم سینماهایی با قدمتی 50 ساله را صرفا به خاطر درآمدزا نبودن تعطیل یا تخریب کنیم.
جسارت فرهنگی را تعریف کنید
اما حسینی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اصفهان درباره جسارت فرهنگی مسئولان می‌گوید: تا تعریفی مشخص از جسارت فرهنگی نداشته باشیم نمی‌توانیم سخنی از آن به میان بیاوریم و آن را عامل رفع مشکلات بدانیم.
وی می‌گوید: نوآوری در حوزه پیام‌رسانی فرهنگی، جسارت فرهنگی است. اما بعضی‌ها جسارت فرهنگی را مترادف با هنجارشکنی در حوزه فرهنگ می‌کنند که این صرفا فقط خلط مطلب است و باعث می‌شود هنجارهای فرهنگی شکسته شود و جامعه تاوان آن را بدهد. در حالیکه اگر جسارت فرهنگی واقعا در معنای حقیقی آن بکار برده شود نه تنها کارساز است که بخش اعظم مشکلات را رفع می‌کند.
وی در پاسخ به اینکه اگر این جسارت فرهنگی حقیقی که از آن نام بردید در استانی چون اصفهان ایجاد شود، موازی کاری‌های فرهنگی آن را نابود نمی‌کند، می‌گوید: برخی از مسائل مثل موازی‌کاری‌های فرهنگی را نمی‌شود با تشکیل جلسات و ستادهای رنگارنگ حل کرد زیرا نتیجه این جلسات عملا مقطعی بوده در حالیکه این مشکل را نمی‌توان به صورت مسکنی حل کرد و باید به تفاهم فرهنگی در سیاستهای بالادستی رسید و این مشکل را در بعد کلان حل کرد.
وی اضافه می‌کند: مشکل موازی کاری فرهنگی باید در سطح کلان کشور حل شود تا نابسامانیها رفع شده و بتوان به یک تعریف واحد فرهنگی رسید. آن موقع هر دستگاهی هم می‌داند که باید از فرهنگ چه تعریف و تعبیری داشته باشد تا مسائل فرهنگی تحت الشعاع موازی کاری‌های فرهنگی واقع نشود.
فرهنگ، محروم از بودجه کافی
وی در تکمیل توضیحات خود بودجه فرهنگی را مثال می‌آورد و می‌گوید: در حال حاضر در تصمیم‌گیری‌های کلان بودجه‌ای با مشکل مواجهیم و حداقل بودجه کشور به حوزه فرهنگ اختصاص داده می‌شود و این در حالیست که همه مردم کشور با مباحث فرهنگی درگیر هستند و با این بودجه نمی‌توان توقع زیادی از حوزه فرهنگ داشت.
حسینی با بیان اینکه حکایت بودجه‌ها در حوزه‌های فرهنگی، شده است حکایت همان ملا نصرالدین و دردسرهای سوار شدن و نشدن بر چهارپایش، می‌افزاید: متاسفانه ما به بودجه فرهنگ به عنوان بودجه‌ای برای تفنن نگاه می‌کنیم و گاه این نگرش باعث می‌شود در حق این بخش اجحاف شده و مجبور باشیم در تخصیص اعتبار برای برنامه‌های فرهنگی متوسل به اهم و مهم شویم، در حالیکه هر گاه سخن از مشکلی به میان می‌آید که مرتبط به حوزه فرهنگ می‌شود، همه نگاه‌ها به سمت ارشاد و امثال آن برمی‌گردد و توقعات گاهی نگران کننده می‌شود.
وی با تاکید بر اینکه باید از سلیقه‌ای عمل کردن در بخش فرهنگی دور شد، ابراز امیدواری می‌کند که وقتی می‌خواهیم اصفهان را به عنوان الگو مطرح کنیم، نیم نگاهی هم به نداشته‌هایش بیندازیم.
وی با اشاره به رفتن جشنواره تئاتر کودک و نوجوان از اصفهان می‌گوید: اگر جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان از اصفهان رفت به خاطر محدودیتهای این شهر از نظر امکانات بود و البته نخواستیم قبول کنیم که اصفهان در سال آخر این جشنواره ظرفیت برگزاری آن را نداشت زیرا در بحث سالن با مشکل مواجه بودیم و گروه‌ها هم به سالنهای موجود راضی نمی‌شدند.
وی با اشاره با وفور سالنهای دستگاهی در اصفهان ادامه می‌دهد: در حالی اصفهان در جشنواره تئاتر کودک با کمبود سالن روبه‌رو بود که اکثر دستگاه‌های ما سالنهای زیادی دارند که معمولا به برگزاری یک همایش و ایراد یک سخنرانی در آنها اکتفا می‌شود، غافل از اینکه اگر عزمی جدی حاصل می‌آمد از پرتو یک تفاهم فرهنگی می‌توانستیم از این سالنهای دستگاهی بهترین بهره را ببریم.
کاش مرثیه خوان سینما فلسطین نشویم
آنگونه که از برآیند نظرات این کارشناسان می‌توان نتیجه گیری کرد، صحبت کردن از صنعت سینمای اصفهان با همه وابسته‌هایش، کمی سخت است زیرا نوع برخوردها با آن سخت است. داستان این صنعت پازل گونه‌ای جدیدی است. پازل گونه‌ای که در وادی توسعه و تخریب پازلی را تحویل مخاطب می‌دهد که گویی هدفش در عین مشخص بودن، نامشخص است و پر از ابهام و مجهول. پازلی مثل تعطیلی یا تخریب سینما فلسطین، یکی از قدیمی‌ترین سینماهای این شهر. کاش مرثیه خوان سینما فلسطین نشویم.