شاید بی‌رحمانه و کمی هم شتاب‌زده باشد، اما به نظر می‌رسد دوران مهدی طارمی در اینتر به پایان رسیده است، دورانی که در حقیقت اصلا آغاز هم نشد. آبی‌ومشکی‌پوشان شنبه‌شب در حالی به مصاف تیم پایین جدولی مونزا رفتند که در کورس قهرمانی نیاز مبرم به کسب تمامی امتیازات این مسابقه داشتند.
روند بازی، اما به سود اینتر پیش نرفت و آنها ۲بر‌یک عقب افتادند، اما در نهایت مسابقه را ۳بر۲ بردند. نکته مهم این بازی برای هواداران فوتبال در ایران، اما این بود که مهدی طارمی در این مسابقه هم به میدان نرفت و نود دقیقه کامل روی نیمکت نشست. نکته قابل تامل این است که سیمونه اینزاگی در این مسابقه قاعدتا به استفاده از حداکثر نیرو‌های هجومی‌اش نیاز داشت، اما باز هم نوبت به طارمی نرسید که وارد زمین شود. چنین رویکردی، می‌تواند یک پیام روشن و آشکار خطاب به بازیکن ایرانی داشته باشد؛ اینکه شاید او مهم‌ترین حامی‌اش در اینتر را هم از دست داده است.
در تمام مدتی که طارمی در ایتالیا زیر فشار انتقادات شدید قرار داشت، اینزاگی دائما از او حمایت می‌کرد. سرمربی اینتر عقیده داشت این بازیکن وظایف محوله را به خوبی انجام می‌دهد، اما گویا از یک جا به بعد، خود اینزاگی هم ناامید شده. جالب است بدانید اینزاگی روی طارمی به عنوان یک بازیکن فیکس در لیگ قهرمانان اروپا حساب می‌کرد. بر همین اساس هم او در هر ۶ بازی آغازین نراتزوری در آن تورنمنت فیکس بود، اما به شکل معناداری، طارمی در ۳ بازی آخر اینتر نیمکت‌نشین شده است. او برابر اسپارتا‌پراگ ۸ دقیقه به زمین رفت، در بازی با موناکو بیرون از فهرست بود و مقابل فاینورد هم ۲۸ دقیقه بازی کرد. در سری A هم طارمی طی دو بازی پایانی اینتر مقابل ناپولی و مونزا فرصت حضور در زمین را پیدا نکرده و به‌طور کامل نیمکت‌نشین بوده است.
آمار و ارقام، به روشنی در مورد عملکرد مایوس‌کننده مهاجم ایرانی گواهی می‌دهند؛ جایی که او از ابتدای فصل در همه مسابقات ۱۳۸۷ دقیقه برای اینتر بازی کرده، ۳ گل زده و ۵ پاس گل داده یا پنالتی گرفته است. از ۳ گل طارمی هم ۲ تا از روی نقطه پنالتی بوده و تنها گل در جریان مسابقه این بازیکن به دیدار سوپرجام با میلان و آن رقص بندری معروف برمی‌گردد. وضعیت او در سری A به مراتب بدتر هم هست؛ ۵۵۱ دقیقه بازی، یک گل از روی نقطه پنالتی، یک پاس گل، ۶ شوت در چارچوب و تنها ۵ دریبل موفق. روشن است که در تیمی به این بزرگی که از سوی هواداران و روزنامه‌نگاران پرشماری در جهان زیر ذره‌بین قرار دارد، با این آمار نمی‌شود رستگار شد. این‌طور به نظر می‌رسد که طارمی اورجینال در پرتغال جا مانده؛ جایی که در ۱۸۲ بازی برای پورتو، ۹۱ گل زد و ۵۶ پاس گل داد. آیا ظالمانه است بگوییم حداکثر سطح و سقف بهترین استعداد این سالیان فوتبال ایران، لیگ پرتغال بود و ایتالیا برای او زیادی بزرگ است؟ شاید هم یکی از مشکلات اساسی طارمی این بود که در سن بالا به این نقطه رسید.