هوش مصنوعی یک پپتید طبیعی را یافته است که بدون اینکه عوارض جانبی داشته باشد، با تاثیر کاهش وزن آمپول اوزمپیک (Ozempic) مطابقت دارد. به نظر می‌رسد این مولکول جدید، اشت‌ها را سرکوب می‌کند و بدون عوارض جانبی ناخوشایند، موجب کاهش وزن می‌شود.
به گزارش ایسنا به نقل از نیو اطلس، محققان دانشگاه استنفورد با کمک هوش مصنوعی، یک مولکول طبیعی را کشف کرده‌اند که می‌تواند جایگزینی برای داروی کاهش وزن سماگلوتید (semaglutide) که معمولاً با نام تجاری اوزمپیک (Ozempic) شناخته می‌شود، ارائه دهد.
به نظر می‌رسد این مولکول جدید موسوم به BRP، اشت‌ها را سرکوب می‌کند و کاهش وزن را بدون عوارض جانبی ناخوشایند، از جمله حالت تهوع و یبوست، افزایش می‌دهد.
پروفسور کاترین اسونسون (Katrin Svensson) که رهبری این تحقیق را بر عهده داشت، توضیح داد: در حالی که سماگلوتید گیرنده‌های موجود در مغز و همچنین در روده و پانکراس (لوزالمعده) را هدف قرار می‌دهد، به نظر می‌رسد BRP به طور مشخص در هیپوتالاموس، بخشی از مغز که اشت‌ها و متابولیسم را تنظیم می‌کند، کار می‌کند.
این تمایز می‌تواند به معنای یک رویکرد متمرکزتر برای کنترل وزن و کاهش چربی بدن باشد.
پروفسور اسونسون شرکتی را تاسیس کرده است که قصد دارد به زودی آزمایشات بالینی BRP را روی انسان انجام دهد.
یافته‌های این مطالعه جدید که به تازگی در مجله Nature منتشر شده‌اند، نشان می‌دهند که BRP می‌تواند یک راه جدید و امیدوارکننده برای درمان چاقی ارائه دهد.
این گروه تحقیقاتی از هوش مصنوعی برای غربال کردن پروهورمون‌های مختلف استفاده کردند که مولکول‌هایی هستند که می‌توانند به پپتیدهای فعال یا هورمون‌هایی تبدیل شوند که عملکردهای بدن را تنظیم می‌کنند.
این تیم با تمرکز بر پروهورمون «کانورتاز ۳/۱»، پروتئینی که با چاقی مرتبط است، توانستند چندین پپتید را شناسایی کنند که می‌توانند بر متابولیسم انرژی تأثیر بگذارند.
جداسازی سنتی پپتیدها به دلیل وجود محصولات جانبی طبیعی متعددی که در طول پردازش پروتئین تولید می‌شوند، می‌تواند بسیار چالش برانگیز باشد. بنابراین محققان یک الگوریتم رایانه‌ای به نام «Peptide Predictor» را برای رفع این مشکل توسعه دادند. این ابزار به آنها کمک کرد تا مکان‌های برش پروهورمون‌ها را در پروتئین‌های انسانی تعیین کنند و جستجوی خود را به ۳۷۳ نامزد که پپتیدهای فعال بیولوژیکی تولید می‌کنند، محدود کرد.
پس از شناسایی، محققان ۱۰۰ پپتید را از نظر اثرات آنها بر سلول‌های عصبی رشد یافته در آزمایشگاه غربالگری کردند. نتایج آنها نشان داد که GLP-1، پپتیدی که سماگلوتید را تقلید می‌کند، به طور قابل توجهی فعالیت این سلول‌ها را افزایش می‌دهد.
با این حال آنها همچنین دریافتند که یک پپتید کوچکتر مشتق شده از پروهورمون BRINP2 به نام BRP به طور قابل توجهی بهتر از GLP-1 عمل می‌کند و فعالیت عصبی را ۱۰ برابر در مقایسه با گروه کنترل افزایش می‌دهد.
محققان برای بررسی بیشتر اثرات BRP، آزمایش‌هایی را روی موش‌های لاغر و خوک‌های کوچک انجام دادند که تصور می‌شود متابولیسم انسان را بهتر منعکس می‌کنند.
آنها کشف کردند که تزریق عضلانی BRP قبل از تغذیه می‌تواند مصرف غذا را در هر دو مدل حیوانی تا ۵۰ درصد در عرض یک ساعت کاهش دهد.
طی ۱۴ روز، موش‌های چاق که روزانه تزریق BRP دریافت می‌کردند، حدود ۳ گرم وزن از دست دادند که بیشتر از چربی بدنشان کم شد، در حالی که موش‌های گروه کنترل، با افزایش وزن مواجه بودند.
این مطالعات همچنین هیچ تفاوت قابل‌توجهی در سطوح فعالیت، مصرف آب یا علائم ناراحتی در میان حیوانات تحت درمان نشان نداد که نشان می‌دهد BRP بر سایر جنبه‌های سلامتی تأثیر منفی نمی‌گذارد.
علاوه بر این، تحقیقات در مورد تغییرات فیزیولوژیکی نشان داد که BRP مسیرهای متابولیکی و عصبی منحصر به فردی را فعال می‌کند که متمایز از مسیرهایی است که توسط GLP-1 درگیر می‌شوند.
تیم تحقیقاتی امیدوار است گیرنده‌های سطح سلولی را که به BRP پاسخ می‌دهند، شناسایی کند تا بینش بیشتری در مورد نحوه عملکرد آن به دست آورد.
آنها همچنین در حال بررسی استراتژی‌هایی برای افزایش مدت اثرگذاری BRP با هدف تأثیر پایدارتر بر اشت‌ها و متابولیسم هستند.
همینطور که علاقه به کشف راه حل‌های موثر و ایمن کاهش وزن افزایش می‌یابد، یافته‌های مربوط به BRP امکان جالبی را ارائه می‌دهند. اگر کارآزمایی‌های بالینی، ایمنی و اثربخشی آن را در انسان نشان دهند، BRP می‌تواند مکمل ارزشمندی برای ابزارهای موجود برای رسیدگی به معضل چاقی و اختلالات متابولیک باشد.