فرارو- پولشویی، یکی از بزرگ‌ترین معضلات اقتصادی جهان، حالا با ورود فناوری بلاک‌چین وارد مرحله‌ای جدید شده است. ارزهای دیجیتال به مجرمان این امکان را می‌دهند که پول‌های حاصل از فعالیت‌های غیرقانونی را با روش‌هایی پیچیده به سرمایه‌ای قانونی تبدیل کنند. در این مقاله، به مفهوم پولشویی ارز دیجیتال، مراحل آن، روش‌های متداول، چالش‌های نظارتی و نمونه‌های واقعی از این فرآیند می‌پردازیم.
به‌گزارش فرارو؛ پولشویی به معنای تبدیل دارایی‌های غیرقانونی به سرمایه‌ای با منشأ قانونی است. در دنیای ارزهای دیجیتال، این کار با استفاده از روش‌هایی مانند صرافی‌های غیرمتمرکز، میکسر‌های رمزارزی و کیف‌پول‌های ناشناس انجام می‌شود.
با توجه به این که بسیاری از رمزارزها در بستری غیرمتمرکز فعالیت می‌کنند و امکان انجام تراکنش‌ها بدون افشای هویت وجود دارد، مجرمان به‌راحتی از این قابلیت‌ها برای پنهان کردن رد پول‌های غیرقانونی استفاده می‌کنند. به همین دلیل، دولت‌ها و نهادهای نظارتی در سراسر جهان در تلاش هستند تا راهکار‌هایی برای کنترل این پدیده ارائه دهند.
پولشویی ارز دیجیتال در سه مرحله انجام می‌شود که شامل ورود پول غیرقانونی به سیستم، مخفی‌سازی منشأ آن و در نهایت ادغام در اقتصاد قانونی است.
در مرحله اول، پول‌های غیرقانونی وارد بازار رمزارزها می‌شوند. این کار می‌تواند از طریق خرید مستقیم ارز دیجیتال با پول نقد، دریافت رمزارز از طریق حملات سایبری یا حتی خرید کوین‌های گمنام انجام شود.
در مرحله دوم، مجرمان سعی می‌کنند رد پول‌های خود را پاک کنند. آنها با انتقال وجوه میان کیف‌پول‌های مختلف، استفاده از میکسر‌های رمزارزی و تبدیل دارایی‌ها به کوین‌های حریم خصوصی مانند مونرو، ردیابی تراکنش‌ها را دشوار می‌کنند.
در مرحله سوم، پول‌های پولشویی‌شده وارد اقتصاد رسمی می‌شوند. این مرحله شامل فروش دارایی‌های دیجیتال در صرافی‌های قانونی، خرید املاک و مستغلات، سرمایه‌گذاری در کسب‌وکار‌ها یا استفاده از حساب‌های بانکی جعلی برای ورود به چرخه مالی رسمی است.
مجرمان از ابزار‌های مختلفی برای انجام پولشویی استفاده می‌کنند که برخی از آنها چالش‌های جدی برای نهادهای نظارتی ایجاد کرده‌اند. استفاده از صرافی‌های غیرمتمرکز یکی از رایج‌ترین روش‌هاست. این صرافی‌ها بدون نیاز به احراز هویت کار می‌کنند و کاربران می‌توانند دارایی‌های خود را بدون دخالت نهادهای نظارتی معامله کنند. این ویژگی، آنها را به مقصدی ایده‌آل برای مجرمان تبدیل کرده است.
میکسر‌های رمزارزی ابزار دیگری هستند که پولشویان برای پنهان کردن ردپای خود استفاده می‌کنند. این سرویس‌ها با ترکیب تراکنش‌های مختلف، مسیر واقعی وجوه را غیرقابل‌ردیابی می‌کنند. میکسر معروف تورنادو کش یکی از همین سرویس‌ها بود که توسط دولت آمریکا تحریم شد.
ارزهای دیجیتال حریم خصوصی مانند مونرو و زی‌کش نیز نقش مهمی در پولشویی دارند. این ارز‌ها به دلیل سیستم رمزنگاری پیشرفته خود، شناسایی و ردیابی تراکنش‌ها را غیرممکن می‌کنند.
خرید و فروش ان اف تی یکی دیگر از روش‌های محبوب است. مجرمان می‌توانند با خرید یک ان اف تی با پول‌های غیرقانونی و سپس فروش آن در یک بازار قانونی، منشأ دارایی‌های خود را تغییر دهند و به ظاهر قانونی کنند.
یکی از بزرگ‌ترین پرونده‌های پولشویی در حوزه رمزارزها، هک صرافی بای‌بیت در اوایل سال ۲۰۲۵ بود. در این حمله، بیش از ۴۹۹ هزار واحد اتریوم به ارزش حدود ۱.۵ میلیارد دلار به سرقت رفت.
هکر‌ها پس از این سرقت، بلافاصله فرآیند پولشویی را آغاز کردند. آنها وجوه را به کیف‌پول‌های مختلف انتقال داده و از میکسر‌های ارز دیجیتال برای محو کردن ردپای خود استفاده کردند. سپس، بخش قابل‌توجهی از دارایی‌ها را به ارزهای حریم خصوصی مانند مونرو تبدیل کرده و مابقی را از طریق صرافی‌های غیرمتمرکز به دارایی‌های دیگر تغییر دادند. با وجود تلاش‌های نهادهای نظارتی و شرکت‌های تحلیل بلاک‌چین برای ردیابی این وجوه، به دلیل پیچیدگی روش‌های مورد استفاده، پولشویی این دارایی‌ها به‌طور کامل موفقیت‌آمیز بود. این پرونده نشان داد که هنوز چالش‌های بزرگی برای مقابله با پولشویی رمزارزی وجود دارد.
کشور‌ها در تلاشند تا با وضع قوانین سختگیرانه، مانع از سوءاستفاده از رمزارزها برای پولشویی شوند. الزام به احراز هویت در صرافی‌ها یکی از مهم‌ترین اقدامات است. بسیاری از کشور‌ها صرافی‌های متمرکز را مجبور کرده‌اند که اطلاعات کاربران خود را ثبت و تراکنش‌های مشکوک را گزارش کنند.
تحریم میکسر‌های رمزارزی یکی دیگر از روش‌هاست. سرویس‌هایی مانند تورنادو کش توسط دولت آمریکا تحریم شده و برخی از توسعه‌دهندگان آن با اتهامات قضایی روبه‌رو شده‌اند.
استفاده از ابزار‌های تحلیل بلاک‌چین نیز به صرافی‌ها و نهادهای دولتی کمک می‌کند تا تراکنش‌های مشکوک را شناسایی کنند. شرکت‌هایی مانند چین آنالیسس و الیپتیک به‌طور مداوم روی توسعه این فناوری‌ها کار می‌کنند. برخی کشور‌ها همچنین قوانین سختگیرانه‌ای برای ارزهای حریم خصوصی وضع کرده‌اند و استفاده از مونرو و زی‌کش را به دلیل امکان سوءاستفاده‌های مالی، ممنوع کرده‌اند.
پولشویی ارز دیجیتال یکی از معضلات جدی دنیای رمزارزها است که همچنان به رشد خود ادامه می‌دهد. با استفاده از ابزار‌هایی مانند صرافی‌های غیرمتمرکز، میکسر‌های رمزارزی و کوین‌های حریم خصوصی، مجرمان می‌توانند دارایی‌های غیرقانونی خود را به سرمایه‌ای ظاهراً قانونی تبدیل کنند. در حالی که دولت‌ها و نهادهای نظارتی در تلاشند با اعمال قوانین سختگیرانه‌تر، جلوی این فعالیت‌ها را بگیرند، پیچیدگی روش‌های پولشویی همچنان چالشی جدی محسوب می‌شود. پرونده‌هایی مانند هک صرافی بای‌بیت نشان می‌دهد که هنوز راه درازی برای مقابله با این پدیده وجود دارد.