داستان پرقصه زباله و پسماند در مازندران باز هم از سوی یکی از مسئولان دولتی به‌عنوان یک ابرچالش در استان بیان شد، موضوعی که بیش از دو دهه در مازندران وجود دارد و همچنان این استان در مدیریت و حل این مشکل با ضعف‌های فراوان روبه‌روست.
به گزارش تسنیم، در حالی که در بسیاری از کشورهای دنیا همچون سوئد، واردات زباله، طلای کثیف، به یک شغل پردرآمد و علمی تبدیل شده است متأسفانه در مازندران که یک استان سرسبز و گردشگرپذیر نیز محسوب می‌شود، نه‌تنها بخشی از این مشکلات رفع نشده است که همواره از آن به‌عنوان یک معضل بزرگ یاد می‌شود.
به‌عنوان مثال، چندی پیش شینا انصاری رئیس سازمان محیط زیست در بازدید از نیروگاه زباله‌سوز نوشهر به این نکته اشاره کرد: «مشکلات محیط‌زیستی در استان مازندران فراوان و پررنگ است زیرا محیط زیست در اولویت نیست وعدم اولویت‌بندی محیط زیست موجب تخریب و تعرض و دست‌درازی شده است».
وی همچنین ضمن بازدید میدانی از مکان دپو و دفن سنتی زباله و کارخانه زباله‌سوز نوشهر این موضوع را مدنظر قرار داد و گفت؛ «عملکرد مدیران دست‌اندرکار متولی کارخانه زباله‌سوز ضعیف است و جای انتقاد دارد.»، این در حالی است که نیروگاه زباله‌سوز نوشهر حدود ۵ سال پیش در زمان رییس جمهور اسبق حسن روحانی در ۲۷ آذرماه ۱۳۹۹ به‌صورت ویدئوکنفرانسی افتتاح شد و قرار بود با هدف «فرآوری ۲۰۰ تن زباله تولیدی شهرستان‌های نوشهر، چالوس و کلاردشت و تولید حدود سه مگاوات برق در ساعت» به رفع معضل زباله مردم در غرب این استان کمک کند.
البته انصاری در ادامه به این موضوع نیز تأکید کرد: «موضوع مدیریت اصولی پسماند و دفع شیرآبه‌ها پیگیری خواهد شد تا منابع آب‌وخاک این استان بیش از این آلوده نشود، همچنین در اولین جلسه کارگروه ملی پسماند در دولت چهاردهم موضوع مدیریت پسماند استان مازندران در اولویت قرار می‌گیرد».
معضل زباله فقط به غرب مازندران محدود نمی‌شود، به‌عنوان نمونه، در ۲۲ اسفندماه سال ۱۴۰۱، مهدی حاجی‌پور نماینده مردم آمل در مجلس شورای اسلامی نیز به این ابرچالش با نگاه انتقادی واکنش عجیبی نشان داد. وی در جمع فعالان فضای مجازی و خبرنگاران تصریح کرد: وضعیت محل دفن زباله این شهرستان در منطقه «عمارت» در ۳۰کیلومتری جاده هراز (آمل به تهران) از مرز هشدار و بحرانی هم گذشته است.
وی از پسماند با هشدار «بمب ساعتی» یاد کرد و افزود: دپوی ۲.۵ تن زباله در یک فضای ۷هکتاری در محل دفن و دپوی زباله آمل، شرایط زیست‌محیطی این شهرستان را به مرز انفجار رسانده است.
بر اساس این گزارش، به‌طور قطع می‌توان گفت که تقریباً تمامی مسئولان مربوط به این حوزه نسبت به این مشکل بزرگ، اظهار نظری تند و واکنش‌هایی چالش‌برانگیز داشته‌اند اما در عمل، هیچ اتفاقی برای رفع این معضل شکل نگرفته است.
استاندار فعلی مازندران نیز به این موضوع در سخنرانی خود در مراسم سالروز حماسه اسلامی ششم بهمن آمل در مصلای این شهرستان واکنش نشان داد و گفت: «مازندران از پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های بالایی برخوردار است و امروزه یک ابرچالش در استان وجود دارد که آن مشکل زیست‌محیطی خصوصاً پسماند است».
یونسی این را هم گفت که مجموعه مدیریتی این استان به‌دنبال حل مسئله از طریق معیارها و متدهای علمی و با استفاده از نظرات کارشناسان صاحب‌نظر در نقاط مختلف مازندران باشند.
عزیر عابسی عضو هیئت علمی دانشگاه نوشیروانی بابل با اشاره به آخرین وضعیت پسماند و زباله در مازندران ابراز کرد: چندین شهر کلان در مازندران مجبور به انتقال زباله به سایت‌های خارج از استان هستند و شنیده شده است که به‌تازگی از پذیرش زباله این استان نیز امتناع می‌کنند.
وی با بیان اینکه «سال‌هاست امیدی به بهبود وضعیت پسماند و زباله در مازندران وجود ندارد.»، تصریح کرد: چشم‌انداز روشنی در این زمینه وجود ندارد و مسائل تبدیل به بحران شده است.
عابسی با تأکید بر اینکه تصمیم تعطیلی برخی سایت‌های زباله در مازندران کاملاً درست بوده است و نباید به یک موضوع موقتی تبدیل شود، متذکر شد: تعطیلی سایت‌های زباله در مازندران کار سختی نیست اما اینکه چگونه صدها تن زباله‌ای را که در شبانه‌روز در این استان تولید می‌شود، مدیریت کرد، داستانی اساسی است.
عضو هیئت علمی دانشگاه نوشیروانی بابل با اشاره به اینکه بیش از یک دهه، تمام انرژی و بودجه مدیریت پسماند در این حوزه در مازندران و کشور به‌سوی ساخت دو دستگاه زباله‌سوز در چالوس و ساری رفته است، گفت: بر اساس نظر مسئولان، تکنولوژی دستگاه زباله‌سوز در چالوس نامناسب بوده است و حتی اگر این دو دستگاه درست عمل کنند، تنها ۶۰۰ تن از زباله‌های این استان تعیین تکلیف می‌شوند این در حالی است که روزانه حدود ۳ هزار تن زباله در مازندران تولید می‌شود.
عضو هیئت علمی میهمان تحقیقاتی سابق دانشگاه جرجیاتک آمریکا با ابراز تأسف از اینکه برای راه‌اندازی دستگاه‌های زباله‌سوز که هنوز با افق ترسیم‌شده‌شان فاصله زیادی دارند، میلیاردها تومان هزینه شده است تا تنها ۲۰ درصد از مشکل زباله این استان برطرف شود و این امر به هیچ عنوان قابل پذیرش نیست، خاطرنشان کرد: این امر نشان می‌دهد که هیچ برنامه‌ای برای رفع معضل زباله وجود ندارد و بیشتر جنبه منفعت‌طلبانه یک‌سری افراد و گروه‌ها در راه‌اندازی زباله‌سوزهای غرب و شرق مازندران مطرح بوده است.
عابسی با تأکید به اینکه «برای رفع این معضل نیازمند حضور نخبگان در جایگاه تصمیم‌گیری هستیم.»، گفت: وقتی افرادی با سطح علمی بالا و تحصیلکرده در تمامی حوزه‌ها به‌ویژه مدیریت پسماند مشغول به کار و مسئول پاسخگو شوند، بخش زیادی از مشکلات برطرف می‌شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه نوشیروانی بابل با بیان اینکه برای رفع مشکل زباله در مازندران باید یک سیستم ریلی ویژه از غرب به شرق این استان کشیده شود و وارد کویر گردد و سایتی در کویر مشخص شود، اظهار کرد: این سایت باید دور از شهر و آبادی و کاملاً ایمن باشد و زباله‌ها هرروزه به‌وسیله قطار از استان خارج و به‌صورت ایمن در آن سایت دفن شود.
استاد مهمان در دانشگاه فدرال پارانای برزیل این موضوع را نیز یادآور شد؛ «اینکه هر شهر محل دپوی زباله یا نیروگاه زباله‌سوز داشته باشد در مازندرانی که خود مانند یک کلان‌شهر است، ممکن نیست.»، افزود: یکی از راهکارهای اساسی که در بسیاری از کشورهای مدرن دنیا انجام می‌شود، تفکیک زباله است.
این استاد دانشگاه با تصریح به اینکه «باید حجم زباله کم‌خطر یا بی‌خطر را در مازندران کاهش دهیم و همچنین پس از بازیافت و تفکیک زباله‌ها، می‌توانیم به حوزه کمپوست نیز در همین استان ورود کنیم که نیازمند مدیریت یکپارچه است.»، گفت: یکی دیگر از روش‌های مدیریت زباله در این استان این است که چند سایت مرکزی برای دفن زباله مشخص و همچنین تعداد کمی زباله‌سوز دیگر راه‌اندازی شود، البته باید به این موضوع نیز توجه شود که این پیشنهادات تنها در مرحله حرف باقی ماند و به آن عمل نشد چرا که وزارت کشور متعهد به مدیریت زباله نشده است.
عابسی به این نکته اشاره کرد که بر اساس قانون مدیریت اصلی حوزه زباله و پسماند با وزارت کشور است اما هیچ مدیریت مشخصی در این زمینه دیده نمی‌شود و متأسفانه مدیریت محلی حاکم بر این حوزه موجب شده است مافیای زباله به فکر منفعت‌طلبی خود باشد.
رفع معضل غول زباله در مازندران کنار نیاز به یک عزم ملی به یک برنامه‌ریزی صحیح و اصولی نیز نیازمند است چرا می‌توان گفت خطرناک‌ترین و اصلی‌ترین عامل اساسی از بین بردن محیط زیست و به‌تبع آن سلامت اجتماعی محسوب می‌شود.
پرواضح است که دولت نیز با اعتبارات محدودی که در اختیار دارد نمی‌تواند به‌تنهایی از پس این مشکل برآید چرا که اگر این‌چنین می‌بود تا امروز و پس از گذشت سال‌ها، نه‌تنها این معضل کمرنگ نشده بلکه به‌گفته مسئولان به مرحله انفجار رسیده است و این امر لازم است که بخش خصوصی و سرمایه‌گذار داخلی و خارجی را نیز به این حوزه وارد نمایند.
ورود شیرآبه‌های حاصل از این زباله‌ها به رودخانه و اراضی کشاورزی، علاوه بر آسیب جدی به حوزه منابع آبی، نوک پیکان را به‌سوی سلامت مردم این استان نشان گرفته به‌طوری که این استان در ابتلا به بسیاری از بیماری‌های خطرناک در صدر استان‌های کشور قرار گرفته است.