عمارت روبه‌رو با انتشار بیانیه‌ای در استوری اینستاگرامش اعلام کرده است، این مجموعه فرهنگی‌هنری تا اطلاع ثانوی تعطیل است و هزینه‌ای که تماشاگران برای بلیت پرداخت کرده‌اند، در اسرع وقت به آنها عودت داده خواهد شد.
به گزارش هم میهن؛ عمارت روبه‌رو این استوری را پس از انتشار خبر بازداشت هیوا سیفی‌زاده، خواننده موسیقی سنتی و نوازنده تنبک در شب پنجشنبه نهم اسفندماه منتشر کرد. براساس شنیده‌ها هیوا سیفی‌زاده، پس از اتمام قطعه نخست و اندکی پس از آغاز قطعه دوم با قطع صدا و توقف اجرایش مواجه شد.
هیوا سیفی‌زاده متولد سال ۱۳۷۶، خواننده موسیقی سنتی و نوازنده تنبک، از شاگردان معصومه مهرعلی است که نوازندگی تنبک را نزد مهدی اصفهانی، تئوری موسیقی ایرانی را نزد ارژنگ سیفی‌زاده و تصانیف موسیقی ایرانی را نزد سارنگ سیفی‌زاده آموخت.
ازجمله رویدادهایی که منجر به دیده‌شدن سیفی‌زاده شد، نخستین جایزه موسیقی همایون خرم (۱۳۹۳) برگزارشده در رده سنی ۶ تا ۲۰ سال با هدف فرهنگسازی برای موسیقی اصیل در رده سنی پایین بود.
جشنواره‌ای که رضا خرم، فرزند همایون خرم و سیاست‌گذار این رویداد، در سال ۱۴۰۱ در قالب یک ویدئو برگزاری آن را منوط به داشتن موقعیت برابر هنری دختران با پسران اعلام و بیان کرد، تا هنگامی که دختران هم بتوانند در موقعیت برابر هنر خود را ارائه کنند، این جشنواره برگزار نخواهد شد.
او همچنین اضافه کرده بود: «شخص من دیگر نخواستم این محدودیت به‌ناحق را درباره دختران سرزمینم در جشنواره‌ای که به‌نام پدرم است، تکرار کنم و ببینم.» این ویدئو موجب شد که رسانه‌ها از تیتر «محدودیت صدای زنان دلیل توقف نوای خرم»، برای آن‌چه بر این رویداد گذشته بود، استفاده کنند.
با این حساب هیوا سیفی‌زاده، شامگاه پنجشنبه نهم اسفندماه، به همان دلیلی بازداشت شد که نخستین جشنواره‌ای که با آن دیده شد، متوقف شد؛ محدودیت صدای زنان.
این خواننده موسیقی سنتی و نوازنده تنبک که در آموزشگاه‌های موسیقی نیز مشغول به تدریس است، همچنین در چندین کنسرت- نمایش ازجمله «کوچه عاشقی»، «ناکجاآباد» و «کافه عاشقی» روی صحنه رفت.
از زمان انتشار خبر بازداشت هیوا سیفی‌زاده، بخشی از سخنرانی او با موضوع «برخاستن» در حال دست‌به‌دست شدن است.
او در این بخشِ وایرل‌شده از سخنرانی‌اش چنین می‌گوید: «مگر استعداد یک موهبت الهی نیست؟ مگر من و شما تصمیم گرفته‌ایم که چه استعدادی در سرشت چه کسی وجود داشته باشد که حال، من و شما تصمیم بگیریم که فرد از استعدادش استفاده کند یا خیر؟ چه کسی، در چه جایگاهی و با چه قدرتی می‌تواند چنین تصمیمی بگیرد؟
شما می‌دانید هزاران نفر به دنیا می‌آیند، بدون آن‌که ذره‌ای از وجود خود را بشناسند، بدون این‌که ذره‌ای از سرشت‌شان را بشناسند، زندگی می‌کنند و بعد هم حیات‌شان تمام می‌شود و از دنیا می‌روند. برای کسی که این خوشبختی نصیب‌اش شده که استعداد خود را شناخته است، چه کسی با چه قدرتی و در چه جایگاهی اجازه دارد که چنین موهبتی را از ما بگیرد؟»
او در این نشست که ششم بهمن‌ماه ۱۴۰۲ در موسسه «صبح خلاق تهران» برگزار شد، همچنین از تجربه تلخ‌اش از کنار گذاشته‌شدن از رقابت‌های جهانی موسیقی موغام در جمهوری آذربایجان، به‌دلیل‌عدم صدور مجوز و جایگزین شدنش با یک خواننده مرد به‌عنوان نماینده ایران گفت.
بسیاری از موسیقی‌دانان، فعالان مدنی و حقوق زن از سال‌های دور به ممنوعیت آواز خواندن زنان اعتراض داشته و دارند. ازجمله محمدرضا شجریان که این ممنوعیت را «حذف نیمی از ظرفیت موسیقی» توصیف کرده و گفته بود: «صدای زن از موسیقی ایرانی حذف‌شدنی نیست.» او در طول دوران حیاتش ده‌ها آوازخوان زن تربیت کرد.