فرارو- موزه هنرهای تهران به عنوان یکی از با ارزش‌ترین گنجینه‌های هنری جهان لقب گرفته است، اما افراد کمی در خارج از ایران با آن آشنا هستند.
به گزارش فرارو به نقل از بی بی سی، برای دهه‌ها، شاهکار هنرمندانی مانند پابلو پیکاسو، ونسان ون گوگ، اندی وارهول و جکسون پولاک در زیرزمین موزه‌ای در تهران نگهداری می‌شدند. بر اساس برآورد‌ها در سال ۲۰۱۸، ارزش این مجموعه هنری به ۳ میلیارد دلار می‌رسد. تنها بخش کوچکی از این اثر از زمان انقلاب اسلامی ایران به نمایش گذاشته شده‌اند، با این حال در سال‌های اخیر، موزه هنرهای معاصر تهران برخی از جذاب‌ترین آثار خود را به نمایش گذاشته است. نمایشگاه چشم در چشم در موزه هنرهای معاصر تهران که در مهر ماه سال ۱۴۰۳ افتتاح شد، به دلیل تقاضای شدید مردم دو بار تمدید شد و تا بهمن ماه ادامه داشت.
نمایشگاه چشم در چشم به عنوان یکی از مهم‌ترین نمایشگاه‌های تاریخ این موزه در نظر گرفته شده و همچنین بیشترین بازدید را از آن خود کرده است. این نمایشگاه بیش از ۱۵ اثر را به نمایش گذاشت که برای اولین بار از آنها رونمایی شد، از جمله مجسمه‌ای از ژان دوبوفه که برای اولین بار به صورت عمومی به نمایش درآمد. از سبک‌های اکسپرسیونیسم انتزاعی تا هنر پاپ، آثار موجود در موزه مانند کپسول زمانی برای جنبش‌های هنری مهم تاریخ عمل می‌کنند. در میان آثار هنری، پرتره وارهول از فرح پهلوی اثری نادر است که استعداد هنر پاپ این هنرمند را با تاریخ فرهنگی ایران ترکیب می‌کند.
در جای دیگر، نقاشی دیگری از فرانسیس بیکن به نام دو فیگور دراز کشیده روی تخت قرار دارد. در دیوار مقابل در زیرزمین موزه، تصویری از آیت الله روح الله خمینی، به نمایش گذاشته شده است. کامران دیبا این موزه را طراحی کرد و ساخت آن در سال ۱۳۵۶ به پایان رسید. هدف از تأسیس موزه هنرهای معاصر تهران معرفی هنر مدرن به ایرانیان و نزدیکتر کردن ایران به صحنه هنر بین المللی بود. پس از تأسیس این موزه به سرعت مجموعه‌ای خیره کننده از آثار بزرگانی از جمله پیکاسو، وارهول و سالوادور دالی در کنار آثار مدرنیست‌های برجسته ایرانی جمع کرد و به سرعت جایگاه خود را برای تبادل فرهنگی و جاه طلبی هنری تثبیت کرد.
پس از انقلاب اسلامی، بسیاری از آثار هنری دیگر به نمایش در نیامدند. این موزه در دوران ریاست جمهوری محمد خاتمی اهمیت فرهنگی خود را بازیافت و ناگهان دنیا به یاد آورد که چه آثار هنری مهمی را فراموش کرده بود. حتی هنر دوستان در ایران نیز باور نمی‌کردند آثار ون گوگ، دالی و حتی مونه را در تهران ببینند. برخی از قطعات به نمایشگاه‌های بزرگ در اروپا و ایالات متحده امانت داده شد و برای مدت کوتاهی موزه هنرهای معاصر با دنیای هنر جهانی پیوند پیدا کرد. حمید کشمیرشکن، مورخ هنر مستقر در لندن، این مجموعه را مطالعه کرده و آن را «یکی از کمیاب‌ترین گنجینه‌های هنر مدرن در خارج از غرب» نامید.
مجموعه مجسمه‌های دراز کشیده هنری مور، یکی از مشهورترین مجسمه‌سازان بریتانیایی و نقاشی جکسون پولاک که نمونه‌ای پرجنب‌وجوش از تکنیک نقاشی آمریکایی با انرژی و احساساتی است نیز در این موزه هستند. اثر نقاش و مدل از پیکاسو، بزرگترین بوم نقاشی او از سال ۱۹۲۷ است و نمونه‌ای قوی از آثار انتزاعی او از دوره پسا کوبیسم است. نقاشی در دروازه ابدیت ون گوگ نیز در این موزه قرار دارد. یکی از آثار بسیار نادری که از اولین کمپین چاپ او باقی مانده است که طی آن شش چاپ سنگی در نوامبر ۱۸۸۲ تولید شد. این موزه به طور کلی به عنوان یک مرکز فرهنگی عمل می‌کند تا یک موزه سنتی. با این حال، همچنان یک موسسه قابل توجه و نگهبان شاهکار‌های هنر مدرن در قلب تهران است.