وقتی لیورپول تنها یک روز پس از پیوستن ارلینگ هالند به منچسترسیتی، خرید ۸۵ میلیون پوندی داروین نونیز را اعلام کرد، به نظر می‌رسید که این انتقال آغازگر یکی از بزرگ‌ترین رقابت‌های لیگ برتر باشد.
دو مهاجم جوان و گران‌قیمت، با قد و قامت بلند و شهرت زیاد، آماده بودند تا تیم‌هایشان را به سمت کسب افتخارات متعدد هدایت کنند، اما این رقابت هرگز شکل نگرفت.
هالند از همان ابتدا درخشید و بدون بازگشت به عقب، سیتی را به دو قهرمانی پیاپی لیگ برتر رساند و دو کفش طلای متوالی را به دست آورد. در مقابل، نونیز همچنان در تلاش است تا ثابت کند که توانایی لازم انجام این کار را دارد. در حالی که هالند مهره اصلی خط حمله سیتی است، نونیز در کمتر از نیمی از بازی‌های لیگ برتر لیورپول از ابتدا به میدان رفته است. او گاهی نشان داده که چه قابلیت‌هایی دارد، اما بیشتر مواقع، محدودیت‌هایش را آشکار کرده است.
نمونه بارز این ضعف، فرصت بزرگی بود که در دیدار برابر استون‌ویلا از دست داد؛ جایی که با دروازه‌ای خالی روبه‌رو شد، اما توپ را به طرز عجیبی به بیرون زد. این همان مشکل بزرگ نونیز است؛ او در بسیاری از جنبه‌های بازی فوق‌العاده عمل می‌کند. سرعت بالایی دارد، دفاع حریف را به هم می‌ریزد و حرکت‌های بدون توپش باعث می‌شود که بار‌ها در موقعیت گلزنی قرار بگیرد.
نونیز؛ متخصص خلق موقعیت، اما نه گلزن برتر
طبق آمار اوپتا، تنها چهار بازیکن در لیگ برتر بیش از نونیز فرصت‌های بزرگ گلزنی داشته‌اند؛ هالند، محمد صلاح، اولی واتکینز و الکساندر ایساک. با این حال، تمامی آنها حداقل هزار دقیقه بیشتر از نونیز در لیگ برتر بازی کرده‌اند. هالند نزدیک به ۵۰ ساعت بیشتر از نونیز در زمین بوده و واتکینز و صلاح حدود ۶۰ ساعت بیشتر.
این یعنی نونیز در خلق موقعیت گلزنی یک بازیکن فوق‌العاده است، اما مشکل اصلی اینجاست که او به هیچ‌وجه یک گلزن برتر نیست. از ۶۷ موقعیت بزرگ گلزنی که نصیبش شده، ۵۱ مورد را از دست داده؛ بیش از سه‌چهارم این موقعیت‌ها هدر رفته‌اند که بدترین آمار بین تمامی بازیکنانی است که از زمان ورود نونیز، حداقل ۲۰ گل به ثمر رسانده‌اند.
از زمان حضور او در لیگ برتر، تنها دومینیک کالورت-لوین بیشتر از نونیز عملکردی پایین‌تر از انتظار در شاخص گل‌های مورد انتظار (xG) داشته است. مهاجم لیورپول تقریباً ۸ گل کمتر از حد انتظاری که بر اساس کیفیت موقعیت‌هایش داشته، به ثمر رسانده است.
نرخ تبدیل پایین‌تر از حد انتظار
در میان ۳۵ بازیکنی که از زمان ورود نونیز و هالند حداقل ۲۰ گل زده‌اند، تنها دو بازیکن -برونو فرناندز و ابریچی اِزه- نرخ تبدیل پایین‌تری نسبت به نونیز دارند. هر دو البته مهاجمان کلاسیکی نیستند.
نونیز از هر ۹ شوت، تنها یکی را به گل تبدیل می‌کند. در مقایسه، ایساک و هالند تقریباً از هر چهار شوت، یکی را گل می‌کنند. این همان عاملی است که یک مهاجم را در سطح جهانی قرار می‌دهد.
پس از بازی با استون‌ویلا، آماری منتشر شد که نشان می‌داد نونیز به‌طور میانگین ۰.۹۹ موقعیت بزرگ را در هر ۹۰ دقیقه از دست داده است؛ بالاتر از هر بازیکن دیگری. جالب اینجاست که هالند نیز در رده دوم این فهرست قرار دارد، با ۰.۹۵ موقعیت از دست‌رفته در هر ۹۰ دقیقه. این نشان می‌دهد که حتی هالند هم فرصت‌های زیادی را از دست می‌دهد.
اما تفاوت کلیدی در اینجاست: هالند معمولاً اولین فرصتی که نصیبش می‌شود را تبدیل به گل می‌کند. در ۲۳ مسابقه‌ای که تنها یک موقعیت بزرگ داشته، او در ۱۵ مورد آن را تبدیل به گل کرده است. در مقابل، نونیز در ۲۵ بازی‌ای که فقط یک موقعیت بزرگ داشته، ۲۰ مورد را از دست داده و لیورپول در نیمی از این بازی‌ها موفق به پیروزی نشده است.
دقت شوتزنی، عامل اصلی تفاوت
دلیل این تفاوت چیست؟ یکی از عوامل کلیدی، دقت شوتزنی است. آمار شوتزنی هالند و نونیز نشان می‌دهد که مهاجم سیتی بهتر می‌تواند ضربات خود را به گوشه‌های دروازه بفرستد، در حالی که نونیز معمولاً توپ را مستقیم به سمت دروازه‌بان یا خارج از چارچوب شلیک می‌کند.
از میان تمامی بازیکنانی که از زمان ورود نونیز حداقل ۲۰ گل زده‌اند، هیچ‌کس به اندازه او ضرباتش را به بیرون، به تیر دروازه یا بالای چارچوب نفرستاده است. نونیز ۳۹ درصد از شوت‌هایش را خارج از چارچوب می‌زند یعنی از هر پنج شوت، دو مورد اصلاً به دروازه برخورد نمی‌کند.
در مقابل، هالند همه‌چیز را به سادگی انجام می‌دهد، در حالی که نونیز اغلب هنگام ضربه زدن مردد به نظر می‌رسد. برای مثال، در فصل گذشته مقابل منچستریونایتد، او در برابر دروازه خالی، بین زدن ضربه نهایی و پاس دادن مردد بود و در نهایت هیچ‌کدام را به درستی انجام نداد.
تأثیر ذهنی و روانی بر عملکرد نونیز
یکی دیگر از تفاوت‌های بزرگ میان این دو بازیکن، تأثیر روانی فرصت‌های از دست‌رفته بر آنهاست. هالند مانند یک ماشین است؛ پس از هدر دادن یک موقعیت، بلافاصله روی بعدی تمرکز می‌کند. اما نونیز کاملاً متفاوت است. بعد از بازی با استون‌ویلا آرنه اشلوت، سرمربی لیورپول، آشکارا از کاهش انرژی و انگیزه نونیز پس از از دست دادن آن موقعیت بزرگ انتقاد کرد.
البته، نشانه‌هایی از پیشرفت هم دیده می‌شود. نرخ تبدیل او به ۱۵ درصد افزایش یافته که هنوز پایین است، اما نسبت به قبل بهتر شده است. با وجود این، او همچنان راهی طولانی برای اثبات خود دارد و فرصت از دست‌رفته مقابل استون‌ویلا، نشان داد که هنوز در حالتی ناپایدار قرار دارد. خوشبختانه برای لیورپول، آنها همچنان صدرنشین لیگ هستند. اما اگر این فاصله کاهش یابد، اشلوت به مهاجمانش نیاز خواهد داشت تا در لحظات حساس، بی‌رحمانه و دقیق عمل کنند.
منبع: ورزش۳