ترافیک تهران آزاردهنده و اعصاب خردکن است، اما تصور کنید یک سرمربی خارجی باشید و به ایران بیایید و ناگهان با این حجم حملونقل مواجه شوید؛ احتمالا بیشتر از حالت عادی آزرده خواهید شد. البته برای اسماعیل کارتال، که تجربه زندگی در استانبول را دارد، چنین شرایطی کاملا ناآشنا نیست، اما حتی در آن کلان‌شهر ۲۰ میلیونی هم کمتر پیش می‌آید که ترافیک به این شکل مستمر و پردامنه باشد.
سرمربی ترکیه‌ای پرسپولیس از روز اولی که کارش را در این تیم شروع کرد، با معضل بزرگی روبه‌رو شد: مسیر‌های طولانی و پرترافیک. او اولین مسیر خود به محل تمرین را در حالی طی کرد که دو ساعت در راه ماند و این موضوع چنان او را خسته کرد که در اولین نشست خبری‌اش هم به آن اشاره داشت. بدون شک، سرمربی‌ای که باید هر روز ساعت‌های زیادی را صرف آماده‌سازی تیمش کند، وقتی در ترافیک بماند، بخشی از انرژی خود را همان‌جا از دست خواهد داد.
اما این تنها چالش او نیست. محل اقامت کارتال نیز به یکی از دغدغه‌هایش تبدیل شده است. ورزشگاه کاظمی، محل تمرین پرسپولیس، خارج از محدوده اصلی شهر قرار دارد و سرمربی سرخ‌پوشان ترجیح می‌داد در نزدیکی آن ساکن شود تا زمان کمتری را در راه بگذراند. او چندین بار از رضا درویش خواسته که برایش منزلی در اطراف ورزشگاه یا حداقل در نقطه‌ای نزدیک‌تر به محل تمرین تهیه کنند، اما این درخواست تا این لحظه عملی نشده است.
البته طبیعی است که زندگی یک فرد مشهور در اطراف ورزشگاه شهید کاظمی چندان معمول نیست و عموما بازیکنان فوتبال در شمال یا غرب تهران مستقر می‌شوند که این موضوع به مذاق کارتال چندان خوش نمی‌آید چرا که عملا بخشی از زمان زندگی او در ترافیک سپری می‌شود.
او زمانی که هدایت فنرباغچه را برعهده داشت، در کادیکوی زندگی می‌کرد و عملا مسیر چندان طولانی تا محل تمرین فنرباغچه نداشت، اما حالا تقریبا از کل تهران می‌گیرد تا به استادیوم کاظمی برسد و تیمش را تمرین بدهد.
حالا کارتال نه‌تنها باید با فشار بالای مسابقات و انتظارات هواداران کنار بیاید، بلکه باید هر روز بخشی از انرژی خود را صرف هماهنگی با سبک زندگی در تهران کند. شاید با گذر زمان بتواند خودش را با این شرایط وفق دهد، اما در حال حاضر، ترافیک و فاصله زیاد محل سکونتش، بزرگ‌ترین چالش‌های او در خارج از زمین مسابقه به شمار می‌روند.