«رباط صلیبی عمر فوتبال نیمار را کوتاه کرد»، این گزارش امروز (شنبه) نشریه ESPN از پایان بد مسیر فوتبالی بهترین گلزن تاریخ تیم ملی برزیل در سن ۳۳ سالگی بعد از مصدومیت شدید و انتقال به لیگ برزیل است. طبق گزارشات رسیده، تعداد مصدومان رباط صلیبی در ۲ سال اخیر در فوتبال اروپا با رشد ۵۰ درصدی مواجه شده و تعداد قربانیان این نوع مصدومیت به بیش از ۵۰ نفر رسیده است. فوتبالیستی که دچار مصدومیت از ناحیه رباط صلیبی می‌شود ۶ تا ۹ ماه از میادین دور می‌شود تا به نوعی با خطر به اتمام رسیدن دوران فوتبالش مواجه شود. منچستر سیتی، رئال مادرید و آرسنال بزرگترین قربانیان رباط صلیبی در ۲ سال اخیر به شمار می‌آیند.
نشریه آس اسپانیا می‌نویسد که رئال در ۲ سال اخیر بیشترین ضربه را از رباط صلیبی در میان باشگاه‌های اروپا خورده، چون «۵ فوتبالیستش دچار این مصدومیت شده‌اند». نشریه میرر انگلیس می‌نویسد که «سیتی بزرگترین قربانی رباط صلیبی» در ۲ سال اخیر به شمار می‌آید، چون با مصدومیت رودری، دارنده توپ طلای بهترین بازیکن «بدترین دوران مربیگری گواردیولا را رقم زد».
نیمار جونیور به عنوان بزرگترین قربانی مصدومیت در تاریخ فوتبال به شمار می‌آید، چون در مدت ۱۰ سال فوتبال حرفه‌ای خود برای مدت بیش از ۱۲۰۰ روز میادین دور بوده که ۵۰۰ روز آن خود به خاطر مصدومیت رباط صلیبی بوده است. میکل آرتتا، سرمربی آرسنال می‌گوید که فشردگی بازی‌ها که توسط نهاد‌های بالادستی مثل سازمان لیگ و فیفا اعمال می‌شود باعث مصدومیت‌های شدید بازیکنان شده و آینده آنها را به خطر می‌اندازد و تیم‌های باشگاهی را دچار مشکل می‌کند. اما استیون رایز، متخصص آسیب‌های ورزشی معتقد است که شدت تمرینات فوتبال مدرن، تلاش فوتبالیست‌های برای وفق دادن خود با سرعت بالای این فوتبال و اصرار مربیان به استفاده بازیکنان محدود عامل اصلی پاره شدن رباط صلیبی است.
بر اساس گزارشات مرکز مطالعات آسیب شناسی ورزشی در انگلیس، عوامل ترکیبی وجود دارد که باعث شده تا بازیکنان مدام قربانی آسیب‌های رباط صلیبی می‌شوند، اما عامل اصلی می‌تواند این باشد که تیم‌ها و متولیان فوتبال به جای اصل قرار دادن «تجارت» خودشان باید به «فوتبالیست به عنصر اصلی فوتبال توجه کنند» تا آینده بهترین فوتبالیست‌های دنیا به خطر نیافتد و هواداران فوتبال را از تماشای این بازیکنان محروم نکنند.