فرارو- وقتی تحت فشار شدید قرار می‌گیرید، رفتار‌های «آرامش‌بخش» رایجی وجود دارد که برای رهایی از تنش انجام می‌دهیم، اما برخی از آنها بیشتر از اینکه مفید باشد باعث آسیب می‌شود.
به گزارش فرارو به نقل از هاف پست، نیرو فلیسیانو، روان درمانگر و نویسنده، درباره کار‌هایی که تنها به ظاهر آرامش‌بخش هستند گفت: «من کار‌هایی انجام می‌دهم که استرس من را تشدید می‌کند. من از این موضوع آگاه هستم، اما انجام دادن آنها بخشی طبیعی از زندگی است.»
او توضیح داد حتی درمانگران نیز می‌توانند در این تله‌های استرس بیفتند. با این حال، حتی اگر در ۵۰ درصد مواقع بر نحوه مدیریت استرس کار کنیم، می‌تواند به شدت کمک کننده باشد.
صدف صدیقی، روان درمانگر، توضیح داد: «زمانی که اضطراب زیادی دارم تمام تلاشم را می‌کنم تا در الگو‌های مصرف بیش از حد نیافتم. چه تماشای فیلم و سریال، خوردن غذا‌های ناسالم یا خرید‌های غیرضروری باشد.» همه افراد به لحظاتی از گریز و تفنن نیاز دارند، اما این کار با ایجاد مکانیسم‌های مقابله یکسان نیست. این نوع رفتار‌های افراطی اغلب نوعی اجتناب از احساسات است که می‌تواند منجر به استرس بیشتر شود. صدیقی توضیح داد: «تحقیقات نشان می‌دهد که سرکوب افکار ناخوش‌آیند برای مدت طولانی می‌تواند منجر به مشکلات سلامت روانی و همچنین سلامت جسمانی شود. احساسات قوی باید احساس، پردازش و مدیریت شوند.»
صدیقی سعی می‌کند به‌جای چنین روش‌هایی بر تکنیک‌هایی تمرکز کند که فوراً استرس را از بین می‌برد، مانند پیاده‌روی، ورزش کردن یا صحبت کردن با یک دوست. گزینه دیگر استفاده از تمرینات تنفسی است، مانند تنفس از طریق بینی، نگه داشتن آن، بازدم از طریق بینی و تکرار تا زمانی که تغییری را احساس کنید. حتی دوش گرفتن نیز ممکن است کمک کند. آب گرم می‌تواند عضلات شما را شل کند و تنش را کاهش دهد، در حالی که آب سرد می‌تواند گردش خون را بهبود بخشد و سطح کورتیزول را کاهش دهد. صدیقی برای مدیریت طولانی مدت استرس توصیه کرد برنامه‌ای ایجاد کنید که شامل تحرک، خواب با کیفیت، مدیتیشن، غذا‌های کامل، نوشیدن آب و درمان باشد.
کالوین فیچ، روانشناس سلامت بالینی، گفت: «من از افکار بد یا منفی اجتناب نمی‌کنم. اجتناب از این افکار می‌تواند شدت آنها را بیشتر کند.» از طرف دیگر، فیچ دوست دارد افکار خود را به عنوان جعبه‌هایی تصور کند که می‌تواند درشان باز کند یا نکند. او ادامه داد: «زمانی که مدرکی برای ثابت کردن برای افکار اضطراب آورم ندارم، آن را رها می‌کنم، زیرا می‌دانم فکر کردن درباره آن مفید نخواهد بود.» کنترل کردن بیش از حد افکار نه تنها استرس را از بین نمی‌برد، بلکه می‌تواند به شرایط سلامت روانی مانند اختلال وسواس فکری-اجباری و اختلال هراس ختم شود.
تامیکا لوئیس، مدیر بالینی، توضیح داد: «گاهی اوقات وقتی با چالشی رو‌به‌رو هستیم، تمایل ما این است که با افراد دیگر درباره آن مشورت کنیم و انواع نظرات و بازخورد‌ها را دریافت کنیم. گاهی اوقات این کار می‌تواند شرایط را پیچیده کند.» دریافت توصیه‌های مختلف و متعدد از دیگران می‌تواند حواس شما را از آنچه واقعاً احساس می‌کنید، منحرف کند.
در عوض، لوئیس سعی می‌کند در سکوت بنشیند و به احساساتی که در بدنش حس می‌کند، گوش دهد. او توضیح داد: «من سعی می‌کنم به خرد بدن اعتماد کنم، که معمولا راهنمای بهتری نسبت به نظرات دیگران است. در سکون و سکوت حکمت زیادی وجود دارد. آزاد کردن انرژی استرس زا با حرکت دادن بدن، چه از طریق تنفس، کشش یا راه رفتن نیز می‌تواند مفید باشد.»
پریا تهیم، مشاور حرفه‌ای، گفت: «نویز سفید باعث افزایش اضطراب من می‌شود.» به گفته تهیم، اگرچه نویز سفید می‌تواند به برخی از افراد در هنگام مدیتیشن کمک کند، اما برخی دیگر ممکن است فرکانس‌های بلندتر آن را بسیار تحریک‌کننده بدانند. او ترجیح می‌دهد به لیست پخش آرامش‌بخش خود گوش دهد، که شامل آهنگ‌هایی با حال و هوای ملایم یا عاشقانه است و به مغز او اجازه می‌دهد تا استراحت کند. او توضیح داد که گوش دادن به موسیقی با سرعت آرام می‌تواند به آرامش جسمی و آرام کردن ذهن کمک کند.
فلیسیانو به اشتراک گذاشت: «وقتی استرس دارم، سعی می‌کنم هرگز کارهای اضافی را انجام ندهم. وقتی شروع به انجام کار‌هایی می‌کنیم که برای آنها وقت نداریم یا توان عاطفی یا ذهنی لازم برای آنها را نداریم، احساس رنجش خواهیم کرد.» این احساس رنجش می‌تواند سطح استرس را افزایش دهد و باعث اضطراب، وحشت و علائم افسردگی بیشتر شود. در عوض، فلیسیانو بر تعیین مرز‌های ثابت و اولویت بندی تمرکز می‌کند. او توضیح داد: «من شروع به «نه» گفتن به چیز‌هایی می‌کنم که غیر ضروری هستند. کارهای غیرضروری را به تعویق می‌اندازم تا توان عاطفی و ذهنی بیشتری داشته باشم.»
برای او، خودمراقبتی می‌تواند شامل پیاده روی با یک دوست، گذراندن زمان در طبیعت، مدیتیشن یا تمرین تنفس عمیق (حتی فقط برای پنج یا ۱۰ دقیقه در روز) باشد. در مورد وظایفی که باید انجام دهد، او فهرست‌هایی تهیه می‌کند تا آنها را به ترتیب اولویت، رتبه بندی کند. این به سازماندهی افکار او و کاهش فشار ناشی از به خاطر سپردن آنها کمک می‌کند. فلیسیانو توضیح داد: «وقتی استرس داریم، در حالت جنگ یا گریز قرار می‌گیریم و توانایی‌های شناختی ما مختل می‌شوند. ما در واقع از انرژی عصبی زیادی فقط برای به خاطر سپردن یک لیست استفاده می‌کنیم. وقتی آن را روی یک تکه کاغذ می‌نویسیم، این انرژی می‌تواند برای انجام کارهای اصلی استفاده شود.»
اجتناب هرگز کارساز نیست. جفری بارنت، استاد روانشناسی در دانشگاه لویولا مریلند، گفت: «این کار فقط وضعیت را پیچیده می‌کند.» بارنت دریافته است نادیده گرفتن یا تظاهر به نادیده گرفتن اضطراب در واقع آن را تشدید می‌کند. بجای این روش، او سعی می‌کند به خود اجازه دهد تا برای انجام کاری آرامش‌بخش یا خوشحال کننده وقت بگذارد. او همچنین بر اهمیت شیوه‌های پیشگیری از استرس، مانند ورزش منظم، حفظ رژیم غذایی سالم، استراحت کافی و سخت گیری نکردن به خود تاکید کرد. هر چه بیشتر استرس خود را نادیده بگیرد، بیشتر در ذهن شما باقی می‌ماند. حتی ناچیزترین استرس‌ها نیز طاقت فرسا خواهند شد. نادیده گرفتن استرس و اضطراب منجر به چرخه‌ای از اهمال کاری مداوم و افزایش استرس می‌شود، تا زمانی که فرد به نقطه فروپاشی روحی می‌رسد. در عوض، بهتر است احساسات خود را بپذیرید و تشخیص دهید آیا می‌تواند برخی از عوامل استرس‌زا را کنترل کنید. برای عوامل استرس زایی که خارج از کنترل شما هستند، می‌توانید از مهارت‌های مقابله‌ای مانند تنفس عمیق و یادداشت روزانه استفاده کنید. مهم این است راهی که برای شما مناسب است را بیابید. مدیریت استرس نیاز به آزمون و خطا دارد. بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که روش‌های جدیدی را امتحان کنید تا زمانی که آرامش‌بخش‌ترین راه‌ها برای خودتان را پیدا کنید.