فرارو- هنر حنا توسط یونسکو به عنوان میراث فرهنگی ناملموس ۱۶ کشور عربی از جمله مراکش به رسمیت شناخته شده است، زیرا این عمل سنتی بخشی جدایی ناپذیر از جشن‌های خانوادگی و مناسبت‌های خاص است. یکی از برجسته‌ترین این مناسبت‌ها جشن بارداری است.
به گزارش فرارو، هاجر که در ماه هفتم بارداری خود به سر می‌برد، تصمیم گرفت این مناسبت را به گونه‌ای جشن بگیرد که نشان دهنده میراث مراکشی و عربی او باشد.
وی با استفاده از حنا، دست و پای خود را با طرح‌های سنتی پوشاند که نشان‌دهنده ارتباط نزدیک او با ریشه‌های فرهنگی کشورش است.
هاجر می‌گوید: حنا راه ما برای ابراز شادی است.
ماما یعقوبی، هنرمند حنا با ۳۰ سال سابقه یکی از مشهورترین هنرمندان این عرصه است. وی برای تهیه خمیر حنا به روش‌های سنتی متکی است، جایی که برگ‌های حنا را با هاون مسی آسیاب می‌کند، سپس آب و شکر را برای تشکیل خمیر اضافه می‌کند و آن را از طریق جوراب‌های نخی فیلتر می‌کند تا قوام کاملی به دست آید.
یعقوبی توضیح می‌دهد که در مراکش انواع مختلفی از حنا مانند حنای مراکش و حنای فاسی وجود دارد که امروزه در بین خانم‌ها بسیار محبوب است.
در دسامبر سال گذشته، یونسکو هنر حنا را به عنوان میراث ناملموس بشری با هدف حفاظت از این سنت باستانی در برابر انقراض، به ثبت رساند. با این حال، یعقوبی خاطرنشان می‌کند که سنت‌های مرتبط با حنا در حال کم رنگ شدن است، زیرا در گذشته زنان آیین‌های ویژه حنا را انجام می‌دادند، در حالی که امروزه به روش‌های مدرن‌تر و سریع‌تر انجام می‌شود.
علیرغم تغییرات، هاجر همچنان برای این سنت‌های قدیمی ارزش قائل است. در طول جشن، او آرام دراز می‌کشد در حالی که یعقوبی طرح‌هایی را بر روی دست و پایش نقاشی می‌کند که هماهنگی بین سنت و مدرنیته است. خرما و شیر نیز به عنوان بخشی از مهمان نوازی مراکشی ارائه می‌شود که بیانگر احترام و قدردانی از زن باردار است.
یعقوبی می‌گوید که ارزش حنا در انجام آن در داخل خانه‌هاست، جایی که حنا کشیدن زنان را در کنار هم جمع می‌کند.
با این حال، حنا همچنان توجه گردشگرانی را که از مراکش بازدید می‌کنند، به خود جلب می‌کند.
یعقوبی می‌گوید: بسیاری از گردشگران مراکش را با خاطراتی از حنا بر روی پوست خود ترک می‌کنند و این عمل راهی برای نمایش میراث ماست.
حنا در مراکش در بسیاری از مناسبت‌های فرهنگی، مذهبی و اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرد و آن را به بخشی ضروری از هویت مراکشی و عرب تبدیل می‌کند. علیرغم چالش‌هایی که این عمل سنتی با آن مواجه است، همچنان نماد شادی و میراثی است که شایسته حفاظت و قدردانی است.