ترس‌های شبانه اما در خواب سبک‌تر (NREM) رخ می‌دهند و به طور معمول کودک در حین خواب ترس شدیدی را تجربه می‌کند. این ترس‌ها ممکن است با صداهای بلند، گریه یا حرکت‌های غیرعادی بدن همراه باشد. در این حالت، فرد بیدار نمی‌شود اما ممکن است رفتارهای عجیبی داشته باشد، مثل راه رفتن یا فریاد زدن. کودک معمولاً هیچ‌چیز از این وضعیت را به یاد نمی‌آورد. ترس‌های شبانه بیشتر در کودکان ۳ تا ۷ سال شایع هستند و معمولاً بعد از ۱۰ سالگی کمتر می‌شوند و ممکن است با مشکلاتی مثل خواب‌گردی همراه باشد.
به گزارش تبیان، کابوس‌های مداوم و پیاپی ممکن است نشان‌دهنده استرس کودک از مسائلی مانند رفتن به مدرسه یا نحوه استفاده از سرویس بهداشتی باشد. در این شرایط، برخورد و رفتارهای اطمینان‌بخش می‌تواند به کودک کمک کند تا احساس امنیت بیشتری داشته باشد.
۱. گام اول زمانی که صدای فرزندتان را می‌شنوید، به سرعت به سراغش بروید، او را در آغوش بگیرید و با جملاتی مثل «مامان و بابا اینجا هستن»، «من اینجام»، «کنارتم، مامان پیشته.» کودک خود را آرام کنید.
۲. نباید او را مجبور کنید که خوابش را تعریف کند؛ اما اگر خودش بخواهد، با دلسوزی به تمام حرف‌هایش گوش دهید.
۳. کابوس‌های بد زیر ۵ سال معمولاً خیلی ترسناک هستند، زیرا در این سنین کودکان قادر به تشخیص واقعیت از خیال نیستند.
۴. اگر کودک شما از چیزی در اتاقش می‌ترسد، مانند لولویی در کمد یا اژدهایی زیر تختش، شما می‌توانید هیولا را با یک جارو از بین ببرید یا با یک اسپری ضد لولو که در واقع هیچ چیز در آن نیست، به کودک نشان دهید که لولوها از اتاقش دور شده‌اند.
۵. یک شی یا اسباب‌بازی به کودک بدهید تا او را آرام کند. معمولا اسباب‌بازی که کودک به آن دلبسته است پاسخ بهتری به آرام کردن فضا می‌دهد.
۶. چراغ خواب را روشن کنید یا یک چراغ قوه به کودک بدهید و تا زمانی که آرام شود، کنارش بمانید تا به خواب برود.
۷. به کودک خود نگویید تا در کنار شما بخوابد یا شما پیش او بخوابید، زیرا این کار ممکن است به عادت بد تبدیل شود.
۸. از نشان دادن فیلم‌ها یا عکس‌های ترسناک به کودک خودداری کنید.
۹. یک برنامه آرام‌بخش قبل از خواب برای کودک خود تنظیم کنید تا ذهن او آرام شود و به راحتی بخوابد.
۱۰. قبل از خواب، می‌توانید با کودک خود درباره چیزهای خوب و مثبت صحبت کنید یا داستانی شاد و خنده‌دار بخوانید. این کار به ذهن او کمک می‌کند تا تصاویر مثبت را جایگزین تصاویر ترسناک کند و خواب آرام‌تری داشته باشد.
بهتر است والدین در صورتی که کودکشان حداقل دو کابوس در هفته برای بیش از ۶ ماه تجربه می‌کند، به ارزیابی روان‌شناختی فکر کنند. علاوه بر این، کابوس‌های مکرر در کودکان بالای ۶ سال ممکن است نیاز به مداخله روان‌شناختی داشته باشد. مشاوره ممکن است توصیه شود. اگر کودک دارو مصرف می‌کند، ممکن است نیاز به تنظیم دوز آن باشد.