وحید محمود قره باغ؛ در تاریخ برخی کشورها، شخصیت‌هایی هستند که برای استقلال و سربلندی کشورهایشان چه رنج‌ها و مرارت‌هایی را که تحمل نکرده‌اند. در اکثر موراد نیز این مسیر‌ها را با تقدیم جانشان در راه سرزمین به پایان رسانیده‌اند. یکی از این شخصیت ها، جوانی بود که فعالیت‌ها و مبارزات او از همان ابتدا زمینه را برای استقلال کشورش از استعمار مساعد کرد؛ قدرت‌هایی که از منابع و بانک‌های کشورش بهره کشی می‌کردند.
او سیاستمداری بود که خستگی را نمی‌شناخت و زمانی که هدف و عقاید ملتش در میان بود هرگز عقب نمی‌نشست. این شخصیت، پاتریس لومومبا اولین نخست وزیر کشور جمهوری دموکراتیک کنگو بود. با وجود کوتاه بودن دوران مسئولیتش، او توانست در همین مدت اندک منشا اثر کار‌های بزرگی شود و در تاریخ کنگو و جهان به یادگار ماند. ماجرای قتل و از بین بردن آثار این جنایت بیشتر به افسانه و داستان شبیه است ولی به راستی اتفاق افتاده بود
لومومبا از همان ابتدا که نخست وزیر شد با مقامات بلژیکی به مخالفت برخواست و به هیچ عنوان قبول نمی‌کرد که آنها همچنان بر استخراج و صادرات معادن سرشار مس، اورانیوم و طلای استان کاتانگا ادامه دهند. او که به هیچ وجه سازش پذیر نبود، این سیاست را در روز سخنرانی به مناسبت استقلال کنگو به جرات نشان داد. در واقع و با وجود این که برخی سخنرانان، استقلال را مدیون پادشاهی بلژیک دانستند ولی لومومبا در اظهاراتی تند و صریح از ظلم و استثمار در دوران استعمار کشورش سخن گفت؛ از دوران سختی که بر کشور و ملتش تحمیل شده بود. از سویی به دلیل ضعف ارتش و همچنین دولت مرکزی شرایط به مرور بغرنج شد.
در همین زمان بود که چومبی یکی از دشمنان سرسخت لومومبا، استان کاتانگا را مستقل از دولت کنگو اعلام کرد و حتی خود را رئیس‌جمهور نامید. لومومبا که سیاست و اقدام خاصی از سوی سازمان ملل مشاهده نمی‌کرد در نهایت رو به شوروی آورده و از آنها برای اصلاح امور درخواست کمک کرد؛ همین سیاست او کافی بود تا آمریکا و متحدان به فکر حذف لومومبا و همچنین سقوط دولت باشند و چنین نیز شد. در واقع پس از یکسری برنامه ریزی‌ها برای از میان برداشتن او، در نهایت این مهم اتفاق افتاد. نا گفته نماند حتی سیاستمداران غربی در گفته‌های خود از واژه لومومباویچ که کنایه از تمایلات چپگرایانه لومومبا بود، استفاده می‌کردند.
لومومبا که بیشتر از ده هفته از نخست وزیری او نمی‌گذشت توسط رئیس‌جمهور وقت کنگو برکنار شده و در نهایت مجبور به فرار شد. برخی مقامات کنگو و بلژیکی که لومومبا را همواره خطری جدی می‌دیدند، او و دو وزیرش را قطعه قطعه کرده و سپس در اسید سولفوریک انداختند. در ادامه حتی به آن نیز اکتفا نکرده و بقیه جسد را نیز سوزاندند. هر چند دولت بلژیک پس از سال‌ها و رسما در این خصوص عذرخواهی کرد ولی نه دیگر لومومبا زنده می‌شد و نه زخم‌هایی که بر تن کشور و ملت کنگو وارد شده بود التیام می‌یافت. گفتنی است خیابان لومومبا در تهران به یاد این مرد خستگی ناپذیر و شخصیت متفاوت نامگذاری شده است.