علم الهدی: مردم گلایه دارند اما دچار یاس و ناامیدی نشدند

کاش من هم مثل شما و خدا از دلهای مردم خبر داشتم

یاس نا امیدی دیگه از این حرفها گذشته مگر دارند از این مملکت میروند بچه های خود نظام هم دیگه ایران را برای زندگی قبول ندارند چه رسد به مردم

دوشواری ؟
دوشواری نداریم

قذافی هم دقیقا مثل شما فکر میکرد

واقعا این ادم وامثال اینها چقدر خوش خیالند ؟..
خدا شفا دهد.

خدا بداد امثال این بابا برسه .....ده ها سال است نمک بر زخم مردم میریزند ...یه آبدارچی بزرگوار هم بالاخره به شما خدمتی در خور شان تان خواهد کرد

قضیه دیگه از یاس و ناامیدی فراتر رفته!

من شخصا از علم الهدی گلایه دارم و هرروز در نمازم براش دعای مخصوص می کنم

حاجی صحبتهای شما و شریعتمداری و عباسی و رائفی پور و حضرات خاتمی و پناهیان و ائمه محترم جمعه و صدیقی و ... که میشنویم دست از دنیا و آخرت می‌شوییم و اعتقاداتشان بر باد میرود . نامید می‌شویم به همه چیز شک میکنیم افسرده‌ میشم .

از مرحله یاس گذشته و به خشم رسیده .. خشمی پربار ..

سید احمد خاتمی: آمریکا پایش را روی گلوی ایران گذاشته/ مطمئن هستم تا زمانی که مردم هستند، آرزوی مذاکره با آمریکا را به گور می برند.نه جانم از ملت مایه نذار.....

علم الهدی نشستی اون بالا چی میگی ؟ اگه راست میگی بدون محافظ پتشو برو پائین شهر مشهد این حرفها را بزن ببین مردم سرت چه بلائی میارند؟ بجای سیب زمینی که دیگه توان خرید اون را هم ندارند، آب پزت میکنن.

اوستا !!! علم علم

خداشاهده خیلی ناامید و مایوس شدم .همه چیز گران شده توانایی خریدم کم شده می ترسم از خرابی وسایل .بچه هام بیکار ند و مریض هم شدم .عزیزانم هم براثر ناراحتی و مشکلات روحی مریض شده و این هم اضافه شد .خیلی ناامیدم از بهبود شرایط .دارم میبینم به سرنوشت مردم افغانستان و کره شمالی دارم دچار میشم و دلم می خواد بمیرم .ای کاش بچه نداشتم اونا حتما بدتر از خودم درانتظارشونه

اگر شما بگید حتما مردم نا امید نشدن!

من و بیشتر افرادی که میشناسم دچار یاس شدید هستیم.

در واقع مردم کوچکترین امیدی به شماها ندارن..از یاس گذشته

شمازندگی شاهی میکنی بیامتروسوارشو

نه خیر اشتباه میکنید . هم از دست شما جماعت گلایه شدید داریم و هم با وجود شما جماعت دچار یاس و ناامیدی و سرخوردگی شدیم هم توسط شما جماعت به خاک سیاه نشانده شدیم . شما را هم به خدا واگذار کردیم .

هم اعتراض داریم
هم دچار یاس و ناامیدی هستیم.
هم از مسلک شماها رویگردان
و از همه مهمتر از شما و حرفها و گنده گوییهای شما بیزاریم.

مردم از امثال شما گلایه دارند

رضاشاه که اومد سرِ کار همه مأیوس شدن مخصوصن روحانیون ... مرحوم ملک الشعراءِ بهار آیه یأس میخوند انداختنش زندون ... دوستاش بهش توصیه کردن به خاطرِ این که بتونه دوباره کار کنه یه شعری در مدحِ رضاشاه بگه از یأس و نا امیدی مردم جلوگیری کنه ... اونم این شعرو گفت :

امروز روز عزتِ دیهیم و افسر است ،
عصری بلند پایه و عهدی مُنوّر است .
جاه و جلال گم شده در پیشگاهِ مُلک ،
بر سینه دستِ ‌طاعت و بر آستان سر است .
سوی ِ دگر گرسنگی و نعمت این‌سوی است ،
مُلکِ دگر کشاکش و آرامش ایدر است !!
بگشوده است بال به هرجا عقابِ جنگ ،
وینجا همای ِ صلح و صفا سایه گستر است.
نقشِ خوشِ مراد زَنَد کعبتین ما ،
اکنون که مهره‌های جهانی به ششدر است !!
[کعبتین یعنی طاس]
این فرصت و فراغت و این نعمت و رفاه ،
مولودِ کوششِ مَلِکِ مُلک‌پرور است !
ایمن غنوده‌ایم به عصری که بر و بحر ،
آن‌یک پر از مسلسل واین یک پرِ اژدر است .
گشته سپهر خصمِ توانا و ناتوان ،
دورِ زمان عدوی ِ فقیر و توانگر است .
گر بی‌خطر شبی به سر آری دلیلِ آن ،
شب زنده داری ِ سر و سالارِ کشور است .
عمرش دراز باد که در روزگارِ او ،
هر روز کارِ ما ز دگر روز بهتر است .
یک روز از درآمدمان بُد هزینه بیش ،
امروز از هزینه درآمد فزونتر است .
یک روزمان خزینه تهی بود از اعتبار ،
امروزمان خزینه پر از شوشهٔ زر است .
یک روز طرزِ کار به میلِ رجال بود ،
امروز طرزِ کار ز قانون مُفَسَّر است .
یک روز بود ادارهٔ کشور به دستِ غیر ،
امروز کار در کفِ ابنای کشور است .
یک روز بود داوری ِ کنسولان روا ،
امروز داوری به کفِ دادگستر است .
یک روز بود کارِ سیاست به دستِ خلق ،
امروز کارِ خلق به آیین دیگر است .
یک روز بود هر کس و ناکس وزیر ساز ،
امروز کار و پیشهٔ هرکس مقرر است !
یک روز کار تعبیه کردند بهرِ شخص ،
امروز هرکس کند آن کش فراخور است .
یک روز بود کارِ تجارت به میلِ غیر ،
امروز در معاشِ خود ایران مخیر است !
یک روز اسکناسِ اجانب رواج داشت ،
امروز شهروای ِ وطن مژده گستر است !
یک روز بود در همه ابواب هرج و مرج ،
امروز این دو لفظ به دُرجِ کتب در است !
یک روز بود فتنه و شوخی به مُلکِ عام ،
امروز این دو خاصهٔ چشمانِ دلبر است !
یک روز داشت شورش و آشفتگی رواج ،
امروز وقفِ طُرّه و جَعدِ سمنبر است .
[سمنبر یعنی خوش یر و رو ]
یک روز بود بر رخِ بیگانه در فراز ،
امروز قفل ز آهن و پولاد بر در است .
یک روز بود مرزِ وطن کاغذین حصار ،
امروز مرزها همه روئینه پیکر است .
یک روز بود ساحلِ کارون ز ما جدا ،
امروز خود به صفحهٔ ایران مُصدَّر است .
یک روز بود خطهٔ مازندران خراب ،
امروز همچو مشکوی ِ چین غرقِ زیور است .
یک روز بود خاکِ لرستان مُغاکِ دیو ،
امروز چون بهشت به ‌دیدار و منظر است .
یک روز بود در کفِ ایل و حَشَم تفنگ ،
امروز گاوآهن و بیلش به کف در است .
یک روز ماهوارِ سپه بود کاه و خشت ،
امروز نقدِ همت ما صرف لشگر است .
یک روز لشگری نه که پیری شکسته دل ،
امروز لشگری نه که شیری غضنفر است .
یک روز در شکستنِ هیزم دلیر بود ،
امروز در شکستنِ دشمن دلاور است .
یک روز بود خدمتِ لشگر بنیچه بند ،
امروز هر جوان به صفِ لشگر اندر است .
یک روز بود علم نهالی ضعیف و زار ،
امروز آن نهال درختی تناور است .
یک روز بود دانش و فرهنگ بی‌بها ،
امروز دانش از همه چیزی گران‌تر است .
یک روز بود چند دبستان به چند شهر ،
امروز شهر و قریه به‌تحصیل‌ همسر است .
یک روز فضل با نسب و ریش و جُبّه بود ،
امروز فضل با سخن و کِلک و دفتر است .
یک روز کسب علم و ادب عارِ دخت بود ،
امروز کسبِ علم و ادب فخرِ دختر است .
یک روز علم باور ما بود نقل و وهم ،
امروز آزمودهٔ محسوس‌، باور است .
یک روز بود صنعتِ زر کیمیاگری ،
امروز هرکه کار کند کیمیاگر است.
یک روز فضل با بزه‌کاری شریک بود ،
امروز جهل با بزه‌کاری برادر است .
یک روز بود ورزش ورزشگری سبک ،
امروز مردِ ورزش اولی و اوقر است .
یک روز پرورشگرِ اطفال‌ کوچه بود ،
امروز پرورشگرِ اطفال‌ مادر است .
یک روز داشتند زنان چادرِ سیاه ،
امروز آنچه روی نهان کرده چادر است .
یک روز رخت و ریخت بد و بی‌قواره بود ،
امروز رخت و ریخت نظیف و موقر است.
یک روز شهر بود به شب غرقِ تیرگی ،
امروز شب ز برق چو روز منور است .
یک روز شاهراه گل‌آلود بود و تنگ ،
امروز شاهراه فراخ و مُقیَّر است .
یک روز راه‌ها همه یکسر خراب بود ،
امروز راه‌آهن ازین سر بدان سر است .
یک روز راه شوسه چو بر چهر خال بود ،
امروز راه‌شوسه چوبرصفحهٔ مُسطر است .
یک روز بود گاری و اراده زیر ران ،
امروز هر طرف دژ ژوئین تکاور است .
یک روز بود جاده پر از دزدِ راهزن ،
امروز پر ز جاده گشا و زمین در است .
یک روز بود وادی و کُهسار سدِ راه ،
امروز کوه سفته و وادی مُقنطَر است .
یک روز آن که داشت ز دزدان چو لاله داغ ،
امروز همچو نرگس باکاسهٔ زر است .
یک روز آن که بود مهاجر به ملکِ غیر ،
امروز سوی خطهٔ ایران مهاجر است .
یک روز کارخانه درین مملکت نداشت،
امروزکارخانه فراوان و دایر است .
یک روز قند و بافته این مملکت نداشت ،
امروز قند و بافته در مملکت پر است .
یک روز در سفر شترِ کُند رهنمون ،
امروز در سفر موتورِ تند رهبر است .
یک روز کاروان به زمین ره‌نورد بود ،
امروزکاروان به هوا آسمان در است .
یک روز ساربان به زمین بود گام‌زن ،
امروز بر هوا خلبان آشناور است .
یک روز نقل سایه و فرِ همای بود ،
امروز نقل کرکس روئینه شهپر است .
یک روز بود ناوگکی کهنه در خلیج ،
امروز چند کشتی ِ جنگی شناور است .
یک روز بود عارضکان در حجاب ِ ناز ،
امروز چهرگان ز پژوهش مُجدَر است .
یک روز بود پیکِ کبوتر سریع‌تر ،
امروز برق جای‌نشینِ کبوتر است .
یک روز بُد گشاده درِ قحطی و وبا .
امروز جای ِ قحط و وبا از پس در است .
یک روز بُد به رزقِ مقدر امید خلق ،
امروز رزقِ بی‌هنران نامقدر است .
یک روز بود روزِ کدیور ز فقرِ شام ،
امروز روز عیش و رفاه کدیور است .
یک روز بود هر سندی ماجراپذیر ،
امروز کارِ ثبتِ سند ماجرا بر است .
یک روزگار ناسخ و منسوخ بُد رواج ،
امروز کارِ ناسخ و منسوخ نوبر است ،
یک روز کارهای میسر مرام بود ،
امروز نامیسر و مشکل میسر است .
یک روز با فریب و ریا بود کارِ دین ،
امروز با حقیقتِ سِرِ پیمبر است .
یک روز بود گریه کلید درِ نجات ،
امروز این حدیث بسی خنده‌آور است .
یک روز بود باغِ جنان زیر اشکِ چشم ،
امروز زیرِ سایهٔ شمشیر و خنجر است .
یک روز نز جهاد و نه سبق و رمایه نام ،
امروز این سه اصل سرآغاز ِدفتر است .
یک روز حصر داشت علوم در اصول و فقه ،
امروز حظِ ما ز همه علم اوفر است .
یک روز بود طالب ِ دنیا سگِ هراش ،
امروز کارِ دنیا و عُقبی برابر است .
یک روز بُد نشسته به یک پرده صد عیال ،
امروز خانه ویژهٔ یک جفتِ همسر است.
یک روز فخر بود به مندیل و طیلسان ،
امروز در نظافت و پاکی گوهر است .
یک روز بود خوب و بد از اختر سپهر ،
امروز هرکه خوب نباشد بداختر است .
یک روز مُلکِ ایران بی‌زیب بود و فر ،
امروز مُلکِ ایران با زیب و با فر است.
یک روز بر قصور سلاطین نشست بوم [یعنی جغد] ،
امروز جای ِ بوم بیرونِ کشور است.
یک روز بود لهجهٔ دربار اجنبی ،
امروز قندِ پارسی آنجا مکرر است.
یک روز بود عهدِ ضعیفی فسرده حال ،
امروز روزگارِ خدیوی مظفر است .
صاحبقراِنِ شرق رضاشاهِ پهلوی ،
شاهنشهی که سایهٔ خلّاقِ اکبر است .
صافی شده است طبع بهار از مدیحِ شاه ،
آری صفای تیغ یمانی به جوهر است .
در عهدِ دیگران همه اغراق بود شعر ،
در عهدِ شه زبانِ حقیقت سخنور است.
بنگر بدین قصیده که در بیت‌های ِ او ،
پا تا به سر حقیقت و انصاف مُضمَر است .
گر صد کتاب ساخته آید به مدحِ شاه ،
چون بنگرید گفته ز ناگفته کمتر است .
این مدح را ز جنس دگر مدح‌ها مگیر ،
کِاین را پدر عقیده و اخلاص مادر است .
شعری کز اعتقاد شود گفته نز طمع ،
دامانش باز بسته به دامانِ محشر است !!!!!!!!!!!

از طرف خودت حرف بزن

وقتی صبر مردم که رو به لبریز شدنه تمام بشه …..میبینیم وضعیت ات رو……الان تا میتونی روی زخم مردم نمک بپاش…..

کاشکی....!

چه گلایه ای ؟