ارسلان کامکار که در این کنسرت نقش رهبر ارکستر را برعهده داشت، دلیل‌عدم حضور دیگر اعضای ثابت گروه را، سازبندی متفاوت ارکستر اعلام کرد و در این باره گفت: «ارکستر کامکارها در این اجرا با یک ارکستر مجلسی حضور پیدا کرد و متشکل از سازهای زهی، بادی، کوبه‌ای و سازهای ایرانی است. بنابراین دیگر برادرانم در اجرا حضور نداشتند.»
به گزارش ایران، این آهنگساز درباره محبوبیت گروه موسیقی کامکارها در نگاه مخاطبان بیان کرد: «کامکارها طی این سال‌ها تلاش کرده‌اند آثاری را به اجرا بگذارند که هم مورد علاقه مردم باشد و هم خواسته‌های گروه را در آن تعریف کنیم. البته این خواسته‌ها یا آثاری که تولید و اجرا می‌کنیم به دور از آنچه مردم می‌خواهند، نبوده و نیست و هیچ گاه نخواستیم از مردم فاصله بگیریم و در کنار آن‌ها هستیم. چرا که مردم تنها حامیان ما هستند.
او در ادامه صحبت‌هایش گفت: «علاوه بر کامکارها، گروه‌های موسیقی دیگری هم در کشورمان فعال هستند که به همین نسبت در بین مردم شناخته شده‌اند. گروه‌های موسیقی از آذربایجان، خراسان و کردستان تا گروه‌های خوب موسیقی جنوب ایران و این، جای خرسندی است که موسیقی مناطق ایران در کشور رواج دارد و از حمایت مردم برخوردار است.»
این نوازنده درباره حضور نسل جدید کامکارها در این گروه موسیقی اظهار کرد: «این موضوع همیشه در نظرم بوده و هست و هدف اعضای کامکارها این است تا از فرزندان خود که همچون ما میراثدار موسیقی پدرمان هستیم، آن‌ها نیز این مسیر را ادامه بدهند و حافظ موسیقی باشند. گروه کامکارها از بعد از کرونا اجرای صحنه‌ای نداشت و بیشتر تمرکزمان روی آموزش و تولید کار بود و یک مقدار از صحنه فاصله گرفتیم اما روحیه تازه‌ای در این گروه دمیده شده و سعی‌مان بر این است از نسل جدید کامکارها در اجراهایمان بهره ببریم.
اگرچه در کنسرتی که برگزار شد آن طور که انتظار داشتم، خواسته‌هایم پیش نرفت اما باز هم از نتیجه کار راضی هستم و این نوید را می‌دهم در آینده‌ای نزدیک با همراهی همه اعضا این اتفاق شکل بگیرد و گروه بزرگ موسیقی کامکارها با همه اعضای قدیم و جدید خود بر صحنه حاضر شود.»
ارسلان کامکار درباره حضورش به عنوان رهبر ارکستر در این کنسرت گفت: «از نگاه من، رهبری هم جزئی از ارکستر است و تفاوتی با دیگر اعضای ارکستر ندارد. در این کنسرت هم به دلیل ارکستر بزرگ نیاز به هماهنگی بیشتری بود و ترجیح دادم رهبری آن را انجام بدهم.»
او در پایان صحبت‌هایش تصریح کرد: «بر این هدفم که در آینده، همین فرم موسیقی را با کمک نسل جدید کامکارها و همچنین نوازنده‌های جوان غیر از اعضای این گروه ادامه بدهم و با سازبندی متفاوت حاضر شویم.»
اردشیر کامکار، نوازنده کمانچه و از اعضای اصلی گروه کامکار درباره حضور دوباره این گروه پرطرفدار بیان کرد: «دلیل بازگشت دوباره کامکارها اصرار برخی دوستان به ازسرگیری فعالیت این گروه بود و در نهایت ارسلان، بانی این اتفاق شد و خوشحالیم توانستیم لحظات خوشی را برای مردم عزیز کشورمان رقم بزنیم.
البته تمامی اعضای گروه در کنار ما نبودند. به طور مثال بیژن به دلیل آسیبی که بر دستش وارد شده و هم نبودنش در تهران نتوانست در این برنامه حاضر شود. نکته دیگر، سازبندی ارکستر بود و در این کنسرت قطعات برای یک ارکستر بزرگ تنظیم شده بود و به دلیل فرصت کمی که داشتیم، ارسلان از کارهایی که با ارکستر مانجین کار کرده بود، در این اجرا بهره برد.»
او درباره علاقه‌مندی مردم به گروه کامکارها و استقبال از حضور دوباره این گروه روی صحنه بیان کرد: «اگر امروز گروه کامکارها همچنان فعال است و کار می‌کند، به لطف مردم است. من بر این باورم اگر مردم حامی ما موزیسین‌ها نباشند، نمی‌توانیم به فعالیت خود ادامه بدهیم و این حمایت‌های مردمی است که ما را تا به امروز پویا و سرپا نگاه داشته است.»
این نوازنده درباره شاخصه موسیقایی گروه کامکارها در جذب مخاطب اظهار کرد: «ما سعی کردیم صادق باشیم و شوآف نکنیم و در کارهای خود ملودی‌های بکر را به اجرا بگذاریم. نکته دیگر اینکه تا به امروز هر کاری انجام دادیم برای عشق به مردم بوده است. در واقع هرگاه کاری قلب‌مان را لرزاند، این احساس در ما به وجود آمد که مردم نیز به آن علاقه‌مند هستند و خوشبختانه طی این سال‌ها بازخوردهای بسیار خوبی از مردم گرفته‌ایم و کنسرت‌هایی که طی این سال‌ها برگزار کردیم، مورد استقبال مخاطبان قرار گرفته است.»
اردشیر کامکار درباره تغییر ذائقه موسیقایی جامعه و تأثیر برگزاری اجراهایی در قالب موسیقی فولک بیان کرد: «ما با چنگ و دندان موسیقی را نگاه داشته‌ایم. البته قصد گلایه کردن ندارم. طی این سال‌ها شاید خیلی‌ها دوست داشتند موسیقی به طورکل از بین برود اما هنرمندان نگذاشتند و پای فرهنگ و هنر کشورمان ایستادگی کردند.
در صورتی که موسیقی بیشترین اثرگذاری را در موجودات دارد و با احساسات آدمی در ارتباط است.»
او در ادامه افزود: «شرایط اقتصادی و اجتماعی به گونه‌ای شده است که ما موزیسین‌ها نمی‌توانیم آن گونه که هدف‌مان است، کار خود را انجام بدهیم و بهتر بودن، نیازمند شرایط مساعدتری است. جالب اینکه وقتی روزنه‌ای هم پیدا می‌شود و کاری صورت می‌گیرد، هزاران مدعی پیدا می‌شود و این مسأله کار را برای ما موزیسین‌ها سخت‌تر می‌کند.
در مثالی دیگر، هنگام اجرا روی صحنه شاید مخاطب با خود بیندیشد خوش به حال این نوازنده‌ها که کنسرت برگزار می‌کنند اما نمی‌داند ما برای بودن روی صحنه چه مشکلاتی را از سر گذراندیم و چه استرس‌هایی بر ما وارد شد. حتی گاهی اوقات نمی‌دانیم چگونه مردم را به وجد بیاوریم! بار دیگر تأکید می‌کنم اگرچه موسیقی راه ارتزاق ماست، اما هدف‌مان از بودن، پول درآوردن نیست.»
این نوازنده کم کار شدن گروه کامکارها را شرایط اجتماعی و مالی عنوان کرد و در این باره اظهار کرد: «کنسرت گذاشتن کمی سخت شده است و شرایط سنی هم در این زمینه بی‌تأثیر نیست و کمی ما را بی‌حوصله کرده است. در این کنسرت جای قشنگ، پشنگ و بیژن و همچنین هوشنگ بسیار خالی بود. اما همان طورکه اشاره کردم، اجرای ارکسترال و تنظیم متفاوت موجب شد از حضور همه اعضا بهره نبریم.»
اردشیر کامکار درباره حفظ موسیقی اصیل ایرانی بیان کرد: «خوشبختانه موزیسین‌ها فعال هستند و با عشق کار می‌کنند. اما جالب اینکه هر بلایی در این دنیا اتفاق می‌افتد، اولین چیزی که بر سر آن می‌کوبند، موسیقی است.
از بلایای طبیعی گرفته تا اتفاقات اجتماعی. مرحوم پدرم در لحظات پایانی عمرش، خواهر و برادرهایم را صدا زد و به دور خود جمع کرد و گفت احساس می‌کنم امشب شب آخری است که در بین شماها هستم؛ خواهشم این است تا صبح ساز بنوازید و ما به این درخواست پدر عمل کردیم و تا صبح به عشق او نواختیم اما بسیاری از دوستان برداشت دیگری داشتند و فکر می‌کردند ما از این اتفاق خوشحال هستیم. واقعاً در تعجبم این چه قضاوتی است؟ موسیقی فقط جنبه شادی ندارد و برای موضوعات دیگر مانند سوگ، سور، کار و… هم به کار گرفته می‌شود.»
او در ادامه افزود: خوشبختانه در حال حاضر گروه‌های موسیقی و هنرمندان پیشکسوتی فعال هستند و آموزش می‌دهند و کنسرت برگزار می‌کنند. درباره دیگر گروه‌ها هم این موضوع صدق می‌کند و با وجود خوب و توانمند بودن، حامی ندارند و شاید به لحاظ مالی نتوانند آثار خود را به مردم معرفی کنند، بنابراین نیاز است رسانه ملی در این باره قدم بردارد و موسیقی اقوام ایران را به صورت گسترده‌تر به مردم معرفی کند. اما متأسفانه اتفاقی صورت نمی‌گیرد و فعلاً گمنام مانده‌اند.
کنسرت گروه کامکارها با حضور ۴۰ نوازنده و با عنوان «آتش زنده» به همت فیدیبو برگزار شد. مریم ابراهیم‌پور، شاهرخ هدایتی، هامون هاشمی، میلاد مهرآوا، کیوان جعفر و آرش دوگوهری همخوان‌های این کنسرت بودند.
«ملک»، «آفتاب می‌شود»، «کتانه»، «کاروان»، «شیرین گیان»، «رنگ اصفهان»، «میان تاریکی»، «یاران»، «منظومه» و «خوشه هورامان» از جمله قطعاتی بودند که در این کنسرت به زبان‌های کردی و فارسی اجرا شدند. در توضیح محتوایی این کنسرت آمده بود: «ئاگری زیندو» در زبان کردی به معنای «آتش زنده» است؛ آتشی که نه تنها روشنی و گرما می‌بخشد، بلکه نمادی از زندگی، امید و استمرار است.
این نام بخوبی روح این کنسرت و موسیقی کامکارها را نمایان می‌کند. گروه کامکارها همچنین پیش از این آلبومی به نام «آتش زنده» منتشر کرده بود. اثری که به یاد استاد علیمردان، موزیسین و خواننده برجسته کُرد ساخته شد؛ استاد علیمردان در جایی گفته بود: «من موسیقی‌ام را خلق کردم که آیندگان آن زیبایی دریافت می‌کنند.»
موسیقی او همچنان مانند آتشی زنده، روشن و گرمابخش و الهام‌بخش نسل‌های بعدی است. این کنسرت هم ترکیبی از نوای آشنا و آثاری تازه، با تنظیم ارکسترال، روح و قلب مخاطبان را به سفر در میان کوهستان‌ها و دشت‌های کردستان خواهد برد. «آتش زنده» تلاشی است که چون شعله‌ای در قلب موسیقی بسوزد و خاموش شود. »