در روز‌هایی که مسعود پزشکیان به عنوان رئیس جمهوری ایران به مصر سفر کرده بود تا در یازدهمین اجلاس سران گروه «دی ۸» حضور پیدا کند، انتشار یک عکس از او و رجب طیب اردوغان و دیدار آنان پس از ماجرای سقوط دولت بشار اسد خشم مخالفان دولت را برانگیخت. خشمی که تنها یک بهانه بود برای اجرای یک سناریوی جدید از سوی این طیف فکری؛ شایعه و درخواست استعفای پزشکیان.
به گزارش خبرآنلاین، آنها با انتشار کلیپ‌های کوتاه در پلتفرم‌های فیلتر شده‌ای، چون توئیتر و اینستاگرام به راحتی از سقوط دولت پزشکیان گفتند. هر چند که این شایعه از سوی سرپرست امور اطلاع‌رسانی شورای اطلاع‌رسانی دولت تکذیب شد و آن را «دروغی شاخدار» خواند؛ اما این سوال ایجاد می‌شود که پشت پرده این دروغ چه کسانی هستند؟
روزنامه اصولگرای فرهیختگان، با اشاره به شایعه استعفای رئیس جمهوری و پروژه بگیران توئیتری که به این ادعا دامن زدند، نوشت: «در دو بال جغد شوم رادیکالیسم ایرانی این روزها، یعنی توییتر و ایتا کمپین راه انداخته‌اند که رئیس‌جمهور می‌خواهد استعفا بدهد، خبری که از بیخ‌وبن دروغ است. به بیشتر اکانت‌ها که نگاه می‌کنید بوی گند پروژه‌بگیری مشامتان را می‌سوزاند.»
فرهیختگان حتی این کد را هم می‌دهد که این شایعه از سوی یاران سعید جلیلی و تندرو‌های مجلس ساماندهی شده است؛ «موضوع روشن است؛ به مشام دو جریان بوی کباب رسیده است. یکی براندازان خارجی که می‌خواهند با خبر دروغ ولو با اثرگذاری ۴۸ ساعته برای جبهه ضدایرانی دوپینگ رسانه‌ای درست کنند و دوم جریان رادیکال داخلی که فکر می‌کنند وقتش رسیده کت و شلوار ریاست‌جمهوری را از کمد دربیاورند. البته اشتباه می‌کنند، دارند خر داغ می‌کنند، یعنی آنها که مسئول ماجرا هستند باید خر‌ها را داغ کنند.»
روزنامه صبح نو، که از روزنامه‌های نزدیک به محمدباقر قالیباف است، با اشاره به اینکه چه کسانی چنین شایعاتی را طراحی می‌کنند و چه هدفی دارند؟؛ می‌نویسد؛ «البته این روزها برخی گروه‌ها مدعی نمایندگی هسته سخت شده‌اند که رفتارهایشان با تعریف صحیح آن فاصله بسیاری دارد و این رفتار‌ها هم موجب بروز چالش‌ها و انحرافاتی شده است تا جایی که موجب بدبینی برخی افراد جامعه نسبت به انقلاب شده است. شایعاتی همچون استعفای رئیس‌جمهور یا انتقادات تند از سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی دولت، نمونه‌ای از این رفتار است که عمدتا در تلاش هستند تا از طریق دامن زدن به شکاف‌ها و بی‌اعتمادی در سطح جامعه، به جایگاه هسته سخت نظام آسیب بزنند. این در حالی است که دولت در مواجهه با چالش‌های پیچیده داخلی و بین‌المللی، وظیفه دارد تا از ثبات و امنیت کشور دفاع کند.»
علی ربیعی، دستیار اجتماعی رئیس جمهور، نیز سر منشاء این شایعه را گروه‌های خارج‌نشین دانست و هدف آنان را عملیات روانی در داخل کشور اعلام کرد.
از سوی دیگر، انتشار عکس اردوغان و پزشکیان، تنها علت عصبانیت آنان از رئیس دولت چهاردهم نیست. پیش از این سفر هم، انتشار فیلمی از گریه رئیس جمهوری در فراق همسرش، باعث تمسخر آنان شده و در فضای سیاسی و مجازی شد. خاصه آنکه حمید رسایی، نماینده تهران، در واکنش به گریه‌های رئیس جمهور پس از مواجهه با عکس همسر مرحومش، نوشت: «واضح است که گریه همیشه نتیجه دلتنگی نیست، گاهی نشانه استیصال و درماندگی است به دلیل ضعف و نابلدی در پذیرش کاری که توانایی انجامش را نداشته.»
اما اقدامات اخیر تندروها علیه دولت پزشکیان به خصوص انتشار شایعه استعفای رئیس جمهوری، با واکنش‌های زیادی از سوی چهره‌های مهم سیاسی و حتی اصولگرایان همراه شد. خاصه آنکه محمد مخبر، مشاور و دستیار رهبر انقلاب، در واکنش به شایعه استعفای رئیس‌جمهور، انتشار چنین اخباری را حرکتی در مسیر خواست دشمنان دانست که به دنبال ایجاد بی‌اعتمادی در میان مردم و مدیران نظام هستند.
از سوی دیگر، نکته جالب توجه متنی بود که حسین سلیمانی، سردبیر سایت مشرق در توئیتر خطاب به تندروها نوشت: «خیانت گاهی تعریفی ساده دارد و در یک جمله قابل تعریف است؛ تخریب رئیس جمهور دقیقا زمانی که در سفر خارجی است؛ آن هم نه فقط تخریب داخلی، بلکه پیام این تخریب را به خارج از کشور هم می‌رسانند... مرحله دوم کمپین‌های برکناری و استعفای رئیس جمهور، دادن پالس به کشور‌های دیگر برای تشدید فشارهاست. این گروه منتظر آمدن ترامپ، وضع تحریم‌های سخت‌تر و سقوط دولت پزشکیان به هر قیمتی هستند. در پیوست این کمپین‌ها، ستاد‌های انتخاباتی‌شان همچنان فعال است و به امید یک انتخابات زودهنگام مشغول فعالیت هستند! ریشه‌های این نفاق و خیانت و همسویی با صهیونیست‌ها جایی بیشتر آشکار می‌شود که تلاش برای بی‌دولت ساختن ایران، منحصر به دولت پزشکیان نیست؛ اینها حامیان دولت انقلابی یا دشمن دولت اصلاح طلب هم نیستند؛ بلکه مخالف ثبات و موفقیت هر دولتی در ایران هستند.»
روزنامه آرمان ملی هم نوشت: «حمله، هجمه، اهانت، هتاکی، تخریب، تمسخر» اینها واژه‌هایی است که می‌توان با آنها رویکرد‌های معمول تندروها را توصیف کرد. تفاوتی هم نمی‌کند که این اقدامات علیه چه کسی باشد و هر کسی‌که در مقابل توپخانه آنها قرار گیرد آتش خود را بر روی او خواهند گشود. مسائلی همچون منافع ملی، وحدت ملی، شرایط حساس کشور و... نیز برایشان مثقالی اهمیت ندارد و فقط بر طبق منویات و اهداف خود پیش می‌روند.»
مسعود پزشکیان در حالی به کرسی ریاست جمهوری تکیه زد، که از یک سو شرایط منطقه تحولات و تنش‌های زیادی را پشت سر گذاشته و همچنان درگیر است، از سوی دیگر مخالفانش سنگین‌ترین حملات را علیه دولت چهاردهم ترتیب دادند. آنها عملکرد خود را در دولت سیزدهم چنان معرفی می‌کنند که گویی در سال ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۳ هیچ اقدام منفی در زمینه اقتصاد و معیشت مردم رخ نداده و تقصیر همه مشکلات را به گردن دولت روحانی یا دولت نوپای پزشکیان می‌اندازند. حملاتی که فرار به جلو برای نپذیرفتن مسئولیت عملکردشان بود.
با این وجود، اعضای ارشد دولت چهاردهم تحت هدایت پزشکیان، از همان ابتدا اعلام کردند که قصدی بر پاسخ دادن به ادعا‌های تندروها و حتی دولتمردان سیزدهم را ندارند. مخالفان هم از سکوت پزشکیان و مدیرانش استفاده کردند و تا به الآن این حملات ادامه داشته است. حتی تهدیدات اخیر محمدرضا عارف، معاون اول رئیس جمهوری مبنی بر آنکه «نگذارید لب باز کنم و بگویم کشور را در چه وضعیتی تحویل گرفتیم» هم به مذاقشان خوش نیامد.
اما در سوی دیگر میدان، حامیان مسعود پزشکیان قرار دارند که در ایام انتخابات ریاست جمهوری در کنار او حضور داشتند. حامیان که اغلب آنان از طیف اصلاح طلبان و اعتدال گرایان قرار دارند که بحث استعفای رئیس جمهوری گا‌ها از زبان آنان هم شنیده می‌شوند. حامیان انتخاباتی پزشکیان با استناد به وعده او مبنی بر اینکه؛ «اگر نتوانتم به گفته‌های خود عمل کنم، از سیاست خداحافظی می‌کنم» بر این باورند که او در چند ماه آینده نتوانست وعده‌های خود را در زمینه هایی، چون رفع فیلترینگ، ساماندهی وضعیت حجاب و ... به سرانجام برساند باید از قدرت کنار برود.
هر چند که اقدامات دولت در زمینه مسکوت نگه داشتن قانون عفاف و حجاب و حتی تلاش برای راضی کردن اعضای شورایعالی فضای مجازی برای رفع فیلترینگ و عملیاتی کردن گام اول رف فیلترینگ نشان از آن دارد که دولت در جهت عمل به وعده هایش در حرکت است. اما رئیس جمهوری این روزها زیر بار انواع فشار‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی قرار دارد و باید دید تدبیر دولت برای رهایی از این فشار‌ها چه خواهد بود.