اوستون اورونوف، وینگر ازبکستانی پرسپولیس، در لیگ بیست و سوم و به لطف تعلل استقلالی‌ها در جذب او، تبدیل به رکن اصلی موفقیت سرخ‌پوشان پایتخت و قهرمانی در لیگ برتر شد. عملکرد درخشان او که در بسیاری از مواقع به تنهایی بار هجومی تیم را بر دوش می‌کشید، شکی در توانایی‌های فنی او باقی نمی‌گذاشت و به خوبی نشان می‌داد که می‌تواند یکی از ستاره‌های فوتبال آسیا باشد. در این شرایط، وقتی از «اوستون اورونوف و نقش کلیدی‌اش در قهرمانی پرسپولیس» صحبت می‌کنیم، ادعای گزافی مطرح نکرده‌ایم؛ چرا که علاقه‌مندان به فوتبال ایران به درستی این نکته را تایید می‌کنند.
اما در فصل جاری، تغییرات قابل توجهی در بازی اوستون اورونوف مشاهده می‌شود که نگرانی‌های زیادی را برای هواداران و کادر فنی به وجود آورده است؛ موضوعی که در سایه افت تمام بازیکنان پرسپولیس و عملکرد بسیار ضعیف این تیم طی هفته‌های گذشته، کمتر به آن اشاره شده است. بازگشت اورونوف از مصدومیت به هیچ وجه به معنای بازگشت او به فرم مطلوب نبوده است. در واقع، نه تنها نتوانسته است همان تأثیرگذاری فصل گذشته را در ترکیب تیم داشته باشد، بلکه افت محسوس او به یک معضل برای پرسپولیس تبدیل شده است.
یکی از نکات تاریک بازی اوستون اورونوف در حال حاضر، تکروی و خودخواهی بیش از حد او است. وینگر ازبکستانی به شدت در زمان‌بندی، تصمیم‌گیری‌ها و نحوه اجرای حرکات هجومی دچار مشکل است. او در بیشتر مواقع و زمانی که باید در موقعیت‌های حساس، پاس دقیقی برای هم‌تیمی‌های خود ارسال کند یا شوتی به سمت دروازه حریف بزند، به جای انتخاب بهترین گزینه، تنها به فکر دریبل زدن است. این خودخواهی نه تنها در حملات تیم اختلال ایجاد می‌کند، بلکه باعث از دست رفتن موقعیت‌های گل‌زنی نیز می‌شود.
در کنار این مشکل، اوستون اورونوف در زدن ضربات آخر، چه پاس و چه شوت، با مشکلات جدی مواجه است. این ضربات به ویژه از نظر زمان‌بندی، با تأخیر زیاد و شدت کم نواخته می‌شوند و همین موضوع باعث می‌شود تا حتی در مواقعی که او در شرایط بسیار خوبی برای زدن ضربه قرار دارد، موقعیت از دست برود.
اما شاید مشکل اصلی اوستون اورونوف طی این فصل، انزوای او در ترکیب تاکتیکی پرسپولیس باشد و به نظر می‌رسد وینگر جوان سرخ‌ها به نوعی به یک «جزیره خودمختار» تبدیل شده است. در حالی که بیشتر توپ‌ها به سمت اورونوف ارسال می‌شود و بار هجومی تیم بر دوش اوست، اما این فرصت‌ها را به دلیل تکروی و عدم دقت وی، از دست می‌روند. این اتفاق باعث شده است که تیم به جای استفاده بهینه از پتانسیل‌های ستاره ازبکستانی، به سرعت از دست یافتن به موقعیت گل‌زنی بی‌بهره شود.
از زمانی که اوستون اورونوف از مصدومیت به تیم برگشته است، شکل بازی پرسپولیس کاملاً تغییر کرده؛ تیمی که تحت هدایت خوان کارلوس گاریدو در ابتدای فصل بسیار سرزنده و پویا بود، اکنون به شدت از خلق موقعیت‌های جدی و حملات موثر ناتوان شده است.
حتی در شرایطی که فشار حملات در جناحین باید بیشتر از همیشه باشد، عدم دقت اورونوف و خودخواهی‌هایش باعث شده که تیم نتواند به آن شکل همیشگی، فرصت‌های گل‌زنی ایجاد کند. به این مشکل، باید عملکرد ضعیف فرشاد احمدزاده که پُرکارترین بازیکن بی‌فایده‌ی پرسپولیس است اضافه کرد تا بدانیم سرخ‌پوشان پایتخت در حال حاضر، هیچ توانی برای حمله از جناحین ندارند.
اوستون اورونوف، که ستاره فصل گذشته لیگ برتر بود، حالا در شش هفته اخیر به یکی از نقاط ضعف پرسپولیس تبدیل شده است. در حالی که در لیگ بیست سوم او با عملکرد فوق‌العاده خود نشان داد که می‌تواند به یکی از بهترین بازیکنان لیگ برتر ایران و حتی فوتبال آسیا تبدیل شود، حالا به نظر می‌رسد که اوستون اورونوف دیگر آن الماسی که انتظار می‌رفت، نیست و اگر هم هست، زیرنظر خوان کارلوس گاریدو به درستی تراش نخورده است.
وینگر ازبکستانی پرسپولیس به شدت نیاز به بازسازی و تجدید نظر در نحوه بازی خود دارد. فصل قبل، اوسمار ویرا در پرسپولیس به شکلی از اوستون اورونوف بازی گرفت که او را تبدیل به تک ستاره لیگ برتر کرد، اما حالا مشخص نیست در تمرینات پرسپولیس، چه تغییراتی در دستورات تاکتیکی رخ داده که باعث افت چشمگیر او شده است.
اگر اوستون اورونوف نتواند به روند پیشین خود بازگردد و اصلاحات لازم را در بازی خود انجام ندهد، آینده او نه تنها در پرسپولیس، که به طور کلی طی دوران حرفه‌ای‌اش به شدت تحت‌الشعاع قرار خواهد گرفت. این در حالی است که پرسپولیس به یک اورونوف قوی و هماهنگ نیاز دارد تا دوباره به جایگاه سابق خود بازگردد.
منبع: طرفداری